Het schoolreisje

15.

Lotte's Pov
Janne en ik lopen samen naar buiten achter de rest van onze klas aan. Buiten staat de bus al klaar. "Is het goed als ik weer naast rob ga zitten?" Vraag ik aan mijn beste vriendin. Ik schenk haar een glimlach en loop naar rob toe. "Heyy, naast elkaar zitten?" Vraagt Robbie. "Nou wat toevalig, wou ik net vragen." "Maar ja heel graag." Zeg ik terwijl ik zachtjes moet lachen. Hij slaat een arm om mij heen. Maar dan hoor ik opeens stemmen achter ons.

"Omg dat zij dat jurkje aandurft met haar lijf." Zegt de stem van Jasmijn. Ik voel de tranen al prikken in mijn ogen. "Zouden ze iets hebben?" Vraagt een vriendin van Jasmijn die ik niet kende. "Nee dat kan toch niet, Robbie kan zo veel beter krijgen." En deze keer hoort Robbie het ook en draait hij om. "Pardon? Kunnen jullie het ook tegen mijn gezicht zeggen misschien?" "Want ja ik heb een relatie met Lotte, zij is tenminste niet zo k*nker nep als jullie allemaal." Zegt hij boos voordat hij mijn hand vastpakt en wegloopt met mij naar de ingang van de bus. We mochten gelukkig als eerste naar binnen dus ofcourse claimen we de plekken helemaal achter in.

"Gaatie wel Lot?" Hoor ik Robbie zijn bezorgde stem vragen. "Ja gaat wel." Antwoord ik terwijl ik uit het raam blijf kijken. "Lot, er is iets." "Je hoorde het niet maar die meiden waren eerst dingen aan het zeggen over mijn lichaam." Zeg ik. "Wat de fuck denken hun wel niet, je hebt zo'n mooi lichaam." "Niks van aantrekken lieverd je bent prachtig." Zegt Robbie terwijl hij een beetje door mijn haren heen gaat. "Je zou er nog mooier uit zien zonder dat jurkje." Fluisterde Robbie lachend in mijn oor. "Rob hou je bek." Zeg ik lachend terwijl ik hem een tik tegen zijn achterhoofd geef. "Wat is hier nou weer aan de hand." Zegt Koen lachend als hij omdraait. "Oh niks niks." Zeg ik maar snel.

Na een kleine drie kwartier in de bus zijn we eindelijk hij het museum. Ik heb er oprecht heel veel zin in, ik hou van kunst. Als iedereen eindelijk is uitgestapt begint onze mentor met de planning uitleggen. "We lopen zo het museum binnen, dan heb je daar 3 uur vrije tijd, dus tot half 12." "Om half twaalf verwachten we jullie binnen bij de ingang." "Want dan gaan we lunchen in het restaurantje, de lunch word door ons betaald." Vertelt onze mentor. En iedereen begint meteen te juichen. "Nou jongens, veel plezier en tot over 3 uurtjes." Zegt onze mentor en we lopen allemaal naar binnen.

Ik loop met Rob samen hand in hand door het museum. Het is een prachtig museum, met ook veel mooie kunst. Maar dan opeens krijg ik een Snapchat melding op mijn telefoon. Ik heb een snap gekregen van Janne. Als ik hem open zie ik dat ze stiekem een foto van mij en Rob heeft gemaakt." Ik moet glimlachen en sla hem op. Ik kijk achter me en zie daar Janne grijnzend staan.

Robbie en ik lopen samen naar een bankje ergens in het museum, en gaan zitten. "Ik vind het echt heel gezellig!" Zeg ik blij. "Ik ook Lot." Zegt Robbie terwijl hij zijn hand op mijn bovenbeen legt. Wat nogal veel pijn deed, kutzooi. "Lotte gaat het wel?" "Jaja komt goed." Zeg ik als ik zijn hand optil en naast me leg. "Lotte, heb je weer?" Vraagt Robbie bezorgt. De tranen beginnen langzaam over mijn gezicht te stromen. "Ohw lieverd toch, kom we gaan die wonden even schoonmaken." Zegt Robbie als hij mij omhoog helpt en we samen naar de toiletten lopen.

Ik zit op de bril van het toilet en Robbie is voorzichtig met een doekje mijn wonden aan het schoonmaken. "Het is klaar Lot." Zegt hij als hij me omhoog helpt van het toilet en een knuffel geeft. "Het komt goed, echt waar." Zegt hij zachtjes. "Ik hoop het." Antwoord ik. "Wacht volgensmij moeten wij zo bij die ingang zijn om te gaan lunchen." vertelt Robbie als hij zijn telefoon al uit zijn zak haalt om de tijd te checken. "Ja we moeten er over tien minuutjes zijn." "Zullen we al daar naartoe gaan?" Vraagt Robbie. Ik knik, en samen lopen we aan.

Niet veel later komen we aan bij de ingang, waar al bijna heel de klas staat. Dus de mentoren beginnen te tellen van de leerlingen. En na een kleine 10 minuutjes is iedereen er dus lopen we naar het restaurantje. "Omg heeft ze nou wonden op haar benen?" Hoor ik die misselijk makende stem van Jasmijn achter mij. "Iew ja wat een emo." Rob hoort het ook en slaat een arm om mij heen. Hij kijkt de meiden een keer vies aan en kust mij dan. Als we daarna omdraaien zien we dat ze beiden ons niet maar aan durven te kijken. Rob en ik beginnen te lachen. "Wat een rare wijven." "Of niet dan.

We zitten aan een tafeltje met ik, Janne, Robbie, Milo, Koen, Matthy en Raoul. Janne kon er gelukkig ook bij komen zitten want haar maatje was bij andere vriendinnen gaan zitten. "Zullen we wat delen?" Vraagt Janne. "Jaa goed idee." Antwoord ik en we kijken samen op het menu. En we besluiten om beide een burger te nemen. Ik een kip burger en Janne een Rundvlees. En die snijden we dan allebei door de helft, en ruilen we om. Dan kunnen we beide twee dingen hebben voor minder geld.

De docenten hadden een half uurtje geleden onze bestellingen op genomen en we zien de obers al aankomen. Alles ziet er zo lekker uit. Robbie heeft een biefstuk, Matthy een carpaccio salade, Koen een lasagne. Wat iedereen wel had verwacht. Milo had dezelfde burger als Janne. En Raoul had paella's. As iedereen het eten heeft beginnen we meteen met eten en met kletsen. Het was super gezellig en wat was ik blij dat ik Robbie toch een kans heb gegeven.