Het schoolreisje

14.

Lotte's Pov
Ik word wakker van mijn wekker, ik tik hem uit en maak Robbie voorzichtig wakker. Rob, kom, we moeten opstaan." "Mhmmmm." Is het antwoord wat ik krijg. Langzaam rol ik van hem af en stap ik uit bed. Ik trek de dekens van hem af. "Kom rob we gaan vandaag naar een museum, weetje nog." "Ja dus, ik wil hier blijven liggen met jou." Ik moet lachen. "Hup, uit bed." "Ik ga me alvast omkleden." Zeg ik terwijl ik mijn kleding uit mijn de kast pak. Een mooi wit jurkje, wel emt lange mouwen. En mijn Air Force eronder want die lopen lekker. Als ik eenmaal al mijn spullen heb loop ik de badkamer in.

Ik kijk in de spiegel, naar mijn lichaam.
Rob vind je niet leuk, kijk naar jezelf. Je bent gewoon een van zijn vele meiden. Je ziet er niet uit.
En zo gaan de stemmetjes wel even door. Ik zie het mesje liggen naast mijn toilettas. Zal ik? Ja. Ik pak het mesje op en laat mijn pyjama broek tot mijn knieën vallen. Ik zet diepe sneeien over heel mijn boven benen. Ik wist hoelang het jurkje was dus het verbergen ging wil lukken. Ik dep het zachtjes af met een doekje in de hoop dat het stopt. Maar het stopt niet. Het blijft bloeden, en hoe. Ik zie dat er op de grond al veel druppels liggen. Kut kut kut. En nu, iemand halen? Nee dat kon niet. Ohja rob heeft nog verband. Gelukkig staat zijn toilet tas hier. Ik pak het rolletje verband en wikkel om beide mijn bovenbenen een dikke laag verband. "Dit gaat wel goed komen." Zeg ik hardop tegen mezelf.

Ik trek mijn jurkje aan en begin aan mijn make-up, wat simpels want we waren an laat wakker geworden. Ik kan nog door mijn haren en dan ben ik klaar. Dus ik loop de badkamer uit. En gelukkig is Rob ook al klaar met omkleden. "Zullen we naar beneden?" Vraagt hij. "Ja is goe." Zeg ik droog terug. Hij kijkt me aan met een verbaasd gezicht. "Lotte wat is er aan de hand?" Vraagt hij. "Ik ben gewoon bang, dat je me eigenlijk niks vind." "En alles wat er is gebeurt niks betekent voor je." "En en-." Maar ik word onder broken door de brunette. "Lotte luister is, sinds de dag dat je naast me kwam te zitten vind ik je al een leuke meid." "Ja leek altijd vrolijk, je bent een mooie meid met ook nog eens een mooie persoonlijkheid." "En toen wist ik het gisteren zeker, ik ben smoorverliefd op je, maar ik durfde niks te zeggen, aangezien we elkaar nog niet zo lang kennen." Verteld de jongen. Ik ben in shock. Ik weet niet hoe ik moet reageren en kom niet uit mijn woorden. "Rob ik uhm, Jezus anus ik kom niet uit mijn woorden." Zeg ik. Ik hoor Rob zachtjes grinniken. "Rob, misschien weet jij dit niet." "Maar ik heb precies hetzelfde hand." "Alleen het ding was dat ik tegen mezelf bleef zeggen dat ik je niet leuk mocht vinden." Leg ik uit. Ik zie rob blij kijken. Hij loopt naar me toe en kust me liefdevol. "Lotte, wil jij mijn vriendin zijn?." (Ja jongens I know heel kut maar weet niet hoe ik dit moet schrijven😭) "Ja rob dat wil ik." Zeg ik met een grote glimlach op mijn gezicht. En ik plant mijn lippen op de zijne. We waren officieel, ik was echt verliefd.

"Ik denk dat we naar beneden moeten voordat we te laat komen." zegt Robbie. "Ja je hebt gelijk, kom." Zeg ik als ik hem mee naar buiten trek. Samen lopen we de trap af opweg naar de eetzaal.

"Heyyy Janne!!." Roep ik blij. Als ik mijn beste vriendin zie zitten aan een van de vele tafels. "Heyyy Lotte!" "Meid ik heb nieuws." Zeg ik. "We hebben wat." Ik heb een grote glimlach op mijn gezicht en Janne begint te gillen. "Rustig joh, sukkel." Zeg ik lachend. "Ohw Lotte, ik vind dit zo leuk." "Ik merk het Jan." En samen schieten we in de slappe lach. Als we na een paar minuten eindelijk zijn uitgelachen lopen we samen naar het eten om nog een extra groot glas chocomelk te pakken. "LOTTE, LOTTE." Hoor ik Raoul roepen. "Wacht effe Jan ik kom zo terug." Zeg ik tegen mijn beste vriendin als ik al naar de tafel van de jongens loop.

"Je was je oplader gisteren bij ons op de kamer vergeten." Verteld Matthy terwijl mij de lader overhandigd. "Oh thanks Matt." Zegging dankbaar. "Ik wou hem gisteren al terugbrengen, maar toen ik bij jullie duet stond hoorde ik jou kreunen." "Dus toen ben ik maar snel terug gelopen." Zegt Matthy met een grote grijns op zijn gezicht. Ik word rood. "Godsamme Mathhy, als je het maar niet aan heel de school doorverteld." Zeg ik duidelijk. "Nee tuurlijk niet, dit blijft in onze vriendengroep en nergens anders." Stelt Matthy mij gerust. "Nou ik ga weer naar Janne toe, tot straks!" Zeg ik als ik weer naar het eten loop.

"Wat was daar aan de hand?" Vraagt Janne nieuwsgierig. "Nou ik was me lader vergeten bij Matt en Koen op de kamer, waar we gisteren even langs waren." "Maar toen hij hem die avond terug wou brengen hoorde hij mij kreunen." de laatste zin zeg ik zo zachtjes mogelijk. Maar Janne had het toch gehoord. "Dat meen je, vertel me alles!" Zegt ze enthousiast. " ja is goed, maar dan gaan we eerst naar onze tafel.

Janne staat met open mond te kijken nadat ik heel mijn verhaal heb verteld. "Lotte, ik had veel verwacht." "Maar niet dit." Zegt Janne lachend. "Janne, ik ook niet." Maar ons gesprek word onderbroken door onze mentor. Hij vertelde dat het tijd was om te vertrekken naar het museum. Ik en Janne staan op en ik haak mijn arm in die van haar. En samen lopen we naar buiten.

Let's go to the museum!!