Het schoolreisje

30.

Lotte's Pov:
We zijn aangekomen bij het vliegveld. Ik pak mijn tas uit het vak boven onze stoelen en loop achter Robbie de bus uit. We wachten tot heel ons groepje  buiten staat en lopen dan naar de ingang waar onze mentor al staat te wachten. "Dus iedereen, we gaan meteen inchecken en door de douane." "En dan hebben jullie 3 kwartier vrije tijd." Verteld onze mentor. "Kom iedereen dan gaan we inchecken." Iedereen loopt achter hem aan.

Tijdskip tot na het inchecken +douane

Eindelijk vrije tijd. We rennen met heel ons groepje naar, natuurlijk, de mac. We zijn echt met veel en ik zie de McDonald's medewerkers al zuchten als we met de grote groep binnenlopen. We zijn namelijk met, ik, Janne, Robbie, Koen, Milo, Matthy, Raoul, Lieke, Charlotte en Elena. Met z'n tienen dus. Hopen dat we wel oprijd komen met het vele eten waar we op moeten wachten.

Ik heb voor mij en Janne 20 kipnuggets besteld. Robbie heeft een cheeseburger en milkshake, Milo en Charlotte samen een McFlurry, Matthy rn Elena Allebij een McChicken, Raoul en Lieke hadden hetzelfde als mij en Janne. En Koen een Milkshake. We zaten met z'n alle aan tafel te wachten. En langzaam aan komen de bestellingen binnen. En dan eindelijk word die van mij en Janne omgeroepen. "Ik haal hem wel!!" Zegt Janne blij als ze bijna naar de balie vliegt. "YIPPIE." Zeg ik blij als Janne omdraait en aankomt lopen met het dienblad. Iedereen valt meteen aan aangezien we nog maar een kwartiertje hebben.

Ik stop de laatste kipnugget in me mond en er het dienblad weg. "Kom jongens we moeten opschieten!" Zegt Raoul. Snel lopen we weer met de grote groep achter hem aan naar de gate. Als we daar aan zijn gekomen zijn we een van de eerste. "Nou das ook voor het eerst" zegt onze mentor. "Wat?" Vragen Rob en Ik beide erg verward. "Nou dat jullie 2 een keer niet te laat zijn." Lacht onze mentor. Hij heeft wel gelijk. We waren echt vaak te laat. "Nou meneer we zijn vast wel n keer oprijd gekomen." Zegt Robbie. "Nee hoor." ZegtKoen met een grijns op zijn gezicht.

Robbie draait zich meteen om en begint achter Koen aan te hollen. "Genade. GENADE!." Roept Koen door het hele vliegveld heen waardoor iedereen in de lach schiet. Ook onze mentor heeft moeite met zijn lach inhouden. Uiteindelijk schoot Rob tegen Koen zijn voet aan waardoor hij hard onderuit gaat. En nu proest iedereen het uit. En onze mentor. Die kan het ook niet meer inhouden. Koen en rob komen terug lopen. Na een kleine 5 minuten gaat de gate open en Kunnen we het vliegtuig instappen.

Ik ga  zitten op mijn plek en leg mijn tas onder de stoel voor mij. Dan kom ik er beter hij aangezien ik een stoel had vij het Raam. En Rob bij het gangpad. "Zin in om weer naar huis te gaan?" Vraagt de knappe jongen naast mij. "Jazeker, maar ik ga het warme weer en de mooie herinneringen zeker missen!" Zeg ik. "Ja ik ben het helemaal met je eens Lot, wat ben ik blij dat dit schoolreisje mij jou heeft laten ontmoeten." Zegt Rob voordat hij mij een kus op mijn mond geeft. Wat een schatje is het ook. We hadden alleen niet door dat ze gingen beginnen met opstijgen. Dus maken we snel onze riemen vast.

Het vleigtuig begint te rijden en al snel zijn we van de grond af. Zo dit word even een chille vlucht. Gewoon niksen met wat snap en muziek erbij. Ik pak mijn tas onder de stoel voor me vandaan en pak het snoep en mijn oortjes eruit. Ik verbind ze met mijn telefoon en geef er snel een aan rob. Ik zet onze playlist aan en open de zak snoep. Rob pakt er meteen en hele hand uit maar laat bijna alles vallen waardoor ik begin te lachen. "Hey niet lachen!" Zegt die extra zielig. "Jazeker wel lompen Harry." Zeg ik nog steeds lachend. Rob kijkt me semi boos uit wat het voor mij alleen nog maar grappiger maakt. En me nog harder laat lachen. Opeen pakt Eob mijn gezicht vast en geeft me een kus. "Zo nu ben je opgehouden met lachen." Zegt Robbie trots als hij weer terug recht gaat zitten. Ik begin hierdoor alleen nog maar meer te lachen. Rob geeft me een side-eye en begint dan zelf ook te lachen. "Wat zijn jullie allemaal aan t doen?" Vraagt Matthy verward als hij zich omdraait naar ons omdraait. "Ik heb geen idee." Zeg ik lachend. Matthy kijkt ons raar aan maar draait zich dan toch maar om. Dit wordt een lange vlucht.

Na een korte vlucht roept de piloot om dat we gaan landen. Ik en Robbie doen onze riemen vast. Ik lach naar hem en hij naar mij. Robbie pakt mijn hand vast en dan voel ik het vliegtuig dalen. Dan besef ik het me. Dit was dan het einde. Het eiNde van een schoolreisje waar ik zoveel heb meegemaakt. Maar ook heb bijgeleerd. Het schoolreisje waar ik zo veel nieuwe vrienden heb ontmoet. Maar ook de liefde heb gevonden. Het schoolreisje waar ik heb geleerd dat je sommige mensen een kans moet geven en anderen het juist niet waard zijn. Maar dit was niet alleen het laatste schoolreisje maar ook de laatste officiële schooldag. Ik had nog mijn examens en dan was het klaar.

Ik ga iedereen zo erg missen.Ik ga missen dat we elkaar niet meer elke dag kunnen zien. En ik ga het gekloot in de lessen missen. En misschien zelfs de strenge leraren, het huiswerk en de lessen. Ik ga niet alleen dingen missen maar er gaan ook weer veel nieuwe dingen aankomen. Studies, werk, etc. Vind ik het spannend. Ja zeker, zeker vind ik dat. Maar als ik het maar kan doen met deze mensen. De mensen waar ik van hou.

Ik voel dat het vliegtuig de grond raken, dit was het dan. Ons laatste schoolreisje.