Het schoolreisje

7.

Lotte's Pov
Ik kijk naar Robbie, en weer naar zijn hand. En ik zie dat mijn lichtgrijze broekspijp langzaam een beetje rood word. "Shit." Zeg ik zachtjes. Robbie kijkt me aan met een vragende blik. Maar dan kijkt hij naar mijn broek. Nee nee nee ik wil niet dat hij dit weet. Maar dan trekt hij zijn vest uit en legt die op mijn benen. "Rustig maar, ik vertel dit aan niemand." Zegt Robbie als hij over mijn rug aait. "Ik vraag zo wel aan een van de meiden of ze een extra broek hebben, ik zeg wel dat je bent doorgelekt, oké?" Stelt Robbie voor. "Uh ja is goed." Alleen nu was het wachten totdat we mochten opstaan.

"Ik ga wel even vragen aan die vriendin van je, Janne toch?" Vraagt hij. "Ja Janne." En hij staat op uit zijn stoel. Kutzooi, waarom moest hij het nou weten. Wat moet hij wel niet denken. En dadelijk word het alleen nog maar meer awkward in onze kamer. Ik word uit mijn gedachtes gehaald door een hand op mijn schouder. "Hier een nieuwe broek, knoop mijn vest maar om zodat niemand het ziet." Zegt Robbie vriendelijk. "Dankjewel." En ik schenk hem een zwakke glimlach voordat ik snel naar de toiletten loop

Robbie's Pov
"Hier een nieuwe broek, knoop mijn vest maar om zodat niemand het ziet." Zeg ik tegen haar. "Dankjewel." Antwoord ze voordat ze naar me glimlacht. Die mooie glimlach. "Nee rob doe normaal, je vind haar niet leuk." Fluister ik tegen mezelf. Maar ik maak me wel druk om haar. Ik wist natuurlijk wat er aan de hand was, een van mijn oude vrienden in de derde klas deed het, ik heb hem er altijd mee proberen te helpen. Ik word uit mijn gedachtes gehaald door de toilet deur die dichtvalt. Ik kijk op en zie haar lopen. Ze heeft mijn vest aan. Ik moet lachen en gelukkig zei ook. "Ja sorry maar anders moest ik hem weer omknopen en dat is onhandig." Zegt ze terwijl ze gaat zitten. "Het is kei heet, moet je hem niet uitdoen?" Vraag ik lachend "ja je hebt gelijk het is hier snikheet."

De vlucht was twee uurtjes en hij ging snel voorbij. De piloot vertelde ons om de tafeltjes op te klappen en riemen vast te maken. Niet veel later begonnen we met landen. Ik zie dat Lotte het kut vind dus ik sla mijn arm om haar heen en trek haar dichterbij. Maar gewoon om aardig te doen, ik vind haar niet leuk, toch?

Eenmaal geland kunnen we opstaan en lopen we het vliegveld binnen. "Iedereen in een rij gaan staan dan kunnen we jullie tellen!" Roept onze mentor door de luidruchtige lobby van het vliegveld. Het zag er best dom uit, een hele groep kinderen die achter elkaar staan in een lange rij door het vliegveld. Opeens voel ik water tegen mijn hoofd aan komen. Ik kijk achterom en ik zie Koen een paar mensen achter mij staan met een waterpistooltjes. Die vieze hond. Ik steek mijn middelvinger naar hem op waardoor hij alleen nog maar harder begint te lachen. "Robbie van de graaf, wat Ben je aan het doen?!" Vraagt de mentor boos. Snel draai ik me terug om naar de rij. Ik heb geen zin om naar huis gestuurd te worden. "Iedereen, loop maar mee dan gaan we jullie bagage ophalen." Roept de mentor van de andere klas.

Het is nu een half uurtje later en we zitten in de bus naar het verblijf. Onze school had een soort heel klein hotelletje gehuurd. Waar precies elke leerling in paste. Ik was wel echt benieuwd hoe het eruit zag. Maar opeens voel ik iets zwaars op mijn schouder. Ik kijk naast me en zie dat Lotte aan het slapen is op mijn schouder, ik sla mijn arm om haar heen. Zodat ik iets comfortabeler zat, omplaats van met mijn arm half dubbel gevouwen. Milo en Matthy kijken achterom. "OOEEH ROB HEEFT EEN CHICKIE!" Roept Milo door de hele bus terwijl Matt hem een high five geeft. Iedereen kijkt naar mij. "Godsamme Milo, hou nou je bek voordat ze wakker word." Fluister ik boos naar hem. Maar ik voel dat Lotte begint te bewegen. Ze maakt een klein kreun geluidje als ze wakker wordt. "Heyy Lotte, lekker geslapen?" Vraag ik lachend. Als ze beseft wat ze heeft gedaan schiet zo omhoog. "Oh shit sorry, volgende keer mag je me gewoon wakker maken hoor!" Zegt ze. "Nee joh dat hoeft niet, je lag zo lekker te slapen."

Ik voel de bus tot stilstand komen en ik sta op om de tassen van mij en Lotte te pakken. Onze koffers lagen namelijk in zo'n opberg ruimte onderin de bus. "Hier." Zeg ik als ik haar haar tas en jas aangeef. "Dankje rob." En ze glimlacht naar me.

Lotte's Pov
Als rob en ik onze spullen hebben lopen we eindelijk de bus uit. En daar zie ik Janne al staan. "LOTTEEE!" Roept ze blij. "JANNE!" Roep ik terug met dezelfde energie. "Heb je veel last van krampen? Vraagt ze. Uh krampen? Ohja het excuus. "Nee nog niet, maar komt wel goed ik heb toch allen bij." Stel ik haar gerust. Hopend dat dat een beetje geloofwaardig klonk. Maar we draaien ons om als onze mentor weer begint te praten. "Dames en heren, ik heb hier jullie sleutels." "Een van jullie krijgt de sleutel van jullie kamer." En hij begint de sleutels uit te delen. Ik en Janne stonden best vooraan dus ik kreeg de sleutel.

Na een kleine vijf minuutjes heeft iedereen de sleutels en lopen we naar binnen voor een rond leiding. "Dit is de gang, en daar zijn de grote kapstokken. Verteld de mentor. En als we een grote zaal binnen lopen vertelt hij weer verder. "Dit is de eetkamer, hier ontbijten we elke dag, en de meeste van de dagen dineren we hier ook." "Als jullie even meelopen kunnen jullie de lounge zien." Iedereen loopt braaf achter de mentor aan. We komen aan in een iets kleiner zaaltje waar een paar banken staan en een paar tafels met stoelen waar veel spelletjes liggen. Dit zag er allemaal zo leuk uit, hopen dat de kamers er ook zo goed uitzien. "Nou zoek even je maatje op dan mogen jullie maar de kamer." Zegt onze mentor. Ik en Janne splitsen weer op en ik ga zoeken naar Robbie. Wat gelukkig niet lang duurde.

"Kom ik heb de sleutel dan kunnen we naar onze kamer." Zeg ik terwijl ik hem al weer meetrek aan zijn arm. "Rustig rustig ik kan ook zelf lopen." Zegt Robbie lachend. Ik laat zijn arm los als we bij de trappen aankomen. Ik moest namelijk wel mijn koffer omhoog kunnen sjouwen. Ik had veel mee maar geen zware spullen dus zo moeilijk was het niet, Robbie daarin tegen had het wat moeilijker. "Schiet op man ik wil onze kamer zien." Vertel ik lachend tegen de jongen die nu op een van de laatste tredend is van de trap.

Als hij eindelijk boven is ren ik naar het einde van de gang waar onze kamer is. Ik wacht eventjes totdat hij er ook is en ik stop de sleutel in het slot, na een par keer draaien duw ik de deur van onze kamer open