The Child Of Sun ☀️And Moon 🌙

Semper amavi te

{ Ben Hep seni sevdim }
Viki eve çok geç gelmişti. Bu gün biricik kızına vakit ayırmamıştı. Ölümsüzler hep şikayet ediyor , sorunlarını yalnızca Vikinin çözebileceğine inanıyorlardı. Amma o hiç bir şey istemiyordu. Yalnızca kızıyla huzurlu bir hayat yaşamak istiyordu. Evde olmadığı için Mimi'den kızına göz - kulak olmasını istemişti.
Mimi : solgun görünüyorsun, melekler fazlamı yordu seni?
Viki : Yorğunluğum fiziksel değil, minik şeytan .
Ardından etrafa göz gezdirdi.
Mimi: Bir şey mi arıyorsun?
Viki : Evet , kutsal huzuru arıyorum. Belki, ruhumdaki yorğunluğu giderir.
Mimi afallamıştı. O lanet günden sonra Viki çok değişmişti. Söylediği sözler çok ağırdı. Sanki dipsiz bir boşluğa düşmüştü. Bazen boğazına kadar tıkanıyordu.
Mimi ayağa kalktı hiç bir söz söylemeden dostuna koştu. Ona sıkıca sarıldı. Herkesten saklarcasına sarıldı ona . Gözyaşları aktı. Çünkü Vikinin içten içe neler yaşadığını bilen tek kişiydi. Amma Viki güçlü durmaya alışmış, alıştırılmıştı. İkiside geri çekildi.
Mimi : Ben hep yanında olacağım, sen benim için arkadaştan fazlasısın, sen benim dostumsun , öz kardeşim olsa ondan daha yakın olurdun bana .
Lütfen üzülme. Bunu haketmiyorsun .
Viki : İyi ki varsın, Mimi
Artık gitme vakti gelmişti, Mimi kapını açtı son defa Vikiye baktı. Sonra uçup gitti.
Viki kızına iyi geceler öpücüğü vermek için odasına gitti. Aurora çoktan uyumuştu. Alnına masum bir öpücük kondurdu.
Sonra kendi odasına gidip uyumak için yatağa uzandı. Fakat ne yaptıysa bir türlü gözüne uyku girmedi. Bir battaniye alıp balkona çıktı. Kafasında o kadar çok düşünce vardı ki......
Belki rahatlar diye kendi - kendine konuşmaya başladı.
Viki : Neden her gece rüyalarıma girmek zorundasın? Neden 12 yıl geçse bile seni hala unutamıyorum. Düğünümüz varken beni terk ettin , amma ben seni düşünüyorum. Hep doğruyu söylüyordun , ben saf ve aptalım. Çünkü seni sevmekten vazgeçemiyorum. Şimdi nerede olduğunu bilmiyorum amma, oradan bile bana yokluğunla acı çektiriyorsun. Ben seni sevmekten başka ne yaptım ki ? Benim suçum neydi? İkimize de işkence ediyorsun , neden ?
Viki sadece tek bir soruya cevap istiyordu
" neden" .
Gözleri yeniden dolmuştu. Ağlamak istemiyordu. Şimdi yanında olsa "Ağlama ben bir yolunu bulacağım" derdi. Artık göz yaşlarını tutamadı.
Viki : keşke şimdi karşımda olsan , tüm bunları yüzüne söylesem, cevabın ne olurdu. Gitmek için biraz daha bekleseydin , baba olacağını öğrenirdin . Acaba o zaman nasıl tepki verirdin?
Beni bırakıp gittin, kızını da bırakıp gidermiydin?
Hani sen beni çok seviyordun? Yalan mıydı herşey...
Daha fazla dayanamadı sustu, kendi kendine konuşmak bile kırık kalbine ağır gelmişti. Oracıkta uyuya kaldı. Oysa bunca zaman kızının annesini gizlice dinlediğinden haberi bile yoktu.
Aurora sulu gözlerle odasına gitti. Annesine iyi geceler öpücüğü vermek için odasına gelmişti amma bambaşka şeyler duydu . Annesi doğduğundan beri ona yalan söylüyormuş meğerse 😞😞.
Uyumadan önce son sözü oldu " Baba" .