Son Sessizlik

"Yaralarımızı Birlikte Saracağız"

Yeni bölüm geldii✔️

İlay tarafından...

Gece çökmüştü, buradan kaçmak için bir yol bulmam gerekti. Aklıma bir şey gelmişti, hemen kapıya dogru koştum "Emre iyi değilim kapıyı açç", hala bir ses yoktu, iki dakkadan Emre içeri girmek için kapının kilidini açtığında, hemen elime sandalyeyi aldım ve Emre'yi yaraladım. Acıdan yere düşmüştü, hemen odadan çıktım ve çıkış kapısına doğru koştum. Dışarı çıktım ve  ormana doğru koşmaya başladım. Her yer karanlıktı, ne yöne doğru koştuğumu bile bilmiyordum. Artık ayaklarım hareket edemiyordu, koşacak gücüm kalmamıştı. Nefes nefeseydim. Ormanın içerisinden bir işık görür gibi oldum. Ana yol.. Ana yola çıkmıştım. Bir arabanın geçmesini bekliyordum ama hiçbir araba geçmiyordu. Koşmaya devam ettim. Ayaklarım gidemiyordu, başım dönüyordu ve gözlerim kararmaya başladı....

Kuzey tarafından..

Barış, İlay'ın eksiden kaçırıldığı yerde ola bileceğini düşündüğü için, polislerle birlikte yola çıktık. Ormanlık alanlara yaklaşmıştık, qaliba İlay'ı bulmamıza az kalmıştı. Yolda giderken, yolun ortasında yerde birisini gördüm ve arabayı durdurdum. Koşarak ilerledim, gördüğüme inanamıyordum. İlay.. Onu kucağıma aldım. Bedeni titriyordu, burnu kanamıştı ve yüzündeki acı ifade kalbimi sızlatıyordu. Hiç vakit kaybetmeden arabaya doğru gittim. Arabaya bindik ve hastaneye doğru ilerledik. İçimdeki endişe ve öfke etkisini sürdüyordu. Nasıl böyle birşey olabilirdi ki? İlay bu acıları, zulmü hiç haketmemişti.

Hastaneye vardığımızda. İlay'ı hemen acil servise götürdük. Doktorların onunla ilgilenmesini beklerken, içimdeki endişe ve öfke bir an bile dinmedi. İlay'ın yanından ayrılmadan, onun güvenliği ve sağlığı için dua ettim.

Doktor İlay'ın odasından çıktığında, hemen doktorun yanına gittik. Doktor,
"Merhaba, İlayın yakınları siz misiniz?",
İlay'ın annesi "evet biziz, kızım iyimi?"
"İlay hanıma serum taktık ve şimdi uyuyor. Ama vücudunda çok fazla darp izleri var ve bir piskoloji yardım alsa iyi olur diye düşünüyorum", darp izleri diyordu. Nasıl İlaya el kaldıra bilmişti ki, aklım almıyordu. İlay nasıl kendine gelecekti. Yine aynı travmayı yaşaması onun için hiç iyi değildi. Ne olursa olsun onu asla yalnız bırakmayacaktım.

Polisler beni arayıp Emre'yi bulduğunu söylemişlerdi. Barış'la birlikte hemen hastaneden çıktık ve oraya gittik.
Emre' yi gördüğümde yakasından tutup ağzını burnunu dağıttım. Barış onu elimden zar zor almış ve sakinleşmem için dışarı götürmüştü.

Melisa barışı aradığında İlay'ın uyandığını söylemişti. Çabucak hastaneye geldik İlay'ın odadına gitmek istediğimde Barış beni durdurdu ve "şimdi değil, annesi seni İlay'ın yanında seni görmesin, sonra yanına gidersin olur mu?, başımla onayladım ve bekledim.
Berna teyze odadan ağlayarak çıkmıştı. Melisa Berna teyzeyi sakinleşmesi için dışarı çıkardığında, hemen odaya girdim ve İlayın yanında oturdum. Yüzüme bile bakmıyordu, bu benim içimi çok acıtıyordu.
"Güzelim benimle konuşmayacak mısın?"
Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı. Onu böyle gördüğümde kalbim param parça oluyordu. Elini tutdum ve konuşmaya başladım:
"Bir daha seni asla yalnız bıramıycam. Sana söz veriyorum, hep yanında olucam. Bu zorluğuda el ele, birlikte aşacağız, yaralarını birlikte saracağız"
Yüzünü bana çevirdi, gözleri dolmuştu "Kuzey, kalbim çok acıyor, beni yalnız bırakma", dediğinde yaklaşıp yanağına bir öpücük kondurdum ve "sana söz veriyorum, seni yalnız bırakmayacağım", "sen şimdi uyu, hiç bir yere ayrılmıyorum, ben burada yanında olucam"
Yatağın yanındaki sandalyede oturmuş, onu izliyordum. Uykuya dalmıştı.
Barış odaya girdiğinde sakin olmasını söyledim. Barış: "İlay iyi mi? Konuştu mu seninle?", "Barış ilay hiç iyi değil, onun yine eskisi gibi olmasına izin vermeyeceğim. Her zaman onun yanında olucam ve düşmesine asla izin vermeyeceğim"..

Bazen seviyorum demek yetmez biliyorum,
O sevgini hissettirmek gerekir derin bir kuyudan çıkartıncasına.
Gözlerindeki hüznü görmek, yüreğine dokunmak isterim,
Ama karanlık bir gökyüzünde kaybolmuşcasına..

|Bölümün Sonu|

Biraz acıverici bir bölüm oldu.
Yeni bir bölümde görüşmek üzere 💖🫂