Son Sessizlik

"Kalbimin Ritmi"

Berna Teyzeyle birlikte İlay'ı mutlu etmek için bir plan yapmaya karar verdik. Odadan çıktık ve sessizce bir köşeye çekilerek düşünmeye başladık. Berna Teyze'nin yüzünde hala bir endişe ve hüzün vardı, ancak birlikte hareket etmek için kararlı bir şekilde bakıyordu.

"Belki ona bir sürpriz yapabiliriz," dedi Berna Teyze. "Birlikte hoş vakit geçirebileceği bir şeyler düşünebiliriz."

Bu fikir beni heyecanlandırdı. İlay'ın yüzünde bir tebessüm görmek, içimdeki tüm endişeleri unutturacaktı. "Evet, harika bir fikir!" dedim. "Belki onun en sevdiği yemeği hazırlayabiliriz ve birlikte keyifli bir akşam geçirebiliriz."

Berna Teyze gülümsedi. "Bu harika bir fikir," dedi.. Birlikte sohbet ederken ve yemeği yerken keyifli vakit geçirebiliriz."

Birlikte hareket etmek için kararlı bir şekilde, markete gitmek üzere yola çıktık. İlay'ın sevdiği malzemeleri alırken, içimde bir mutluluk ve umut hissediyordum. Belki de bu küçük sürpriz, onun moralini yükseltecek ve ona destek olacaktı.

Yemek malzemelerini aldıktan sonra, hastaneden İlayı aldık ve eve getirdik doktor onun taburcu olacağını söylemişti. Berna teyzede gelir gelmez mutfağa gitti, İlayı kucağıma almış, odasına götürdüm. Yatağına yatırıp, "güzelim uyu sen çok yorgunsun" diyip, alnına bir öpücük kondurup odadan çıktım,ve hızlıca mutfağa girdim. İlay'ı mutlu etmek için birlikte çalışmak, içimizdeki tüm endişeleri unutturuyordu. Birlikte yemek yaparken sohbet ediyor, gülerken ve birbirimize yardım ederken içimizdeki tüm sıkıntılar yok oluyordu.

Akşam geldiğinde, masayı güzel bir şekilde hazırladık. İlay'ı odasından alıp mutfağa getirdim ve ona sürprizimizi gösterdik. Onun mutlu yüzünü görmek, tüm çabalarımızın karşılığını aldığımızı hissettiriyordu. İlay çok sevinmişti, bana sıkıca sarıldı ve sonra annesine sarıldı.

Birlikte yemek yediğimiz o akşam, İlay'ın yüzündeki tebessüm, içimizdeki tüm endişeleri unutturdu. Berna Teyzeyle birlikte, İlay'ın mutluluğuna katkıda bulunmanın verdiği huzur ve mutlulukla, birlikte keyifli bir akşam geçirdik. Birbirimize olan sevgimiz ve desteğimiz, İlay'ın yanında olduğumuzu gösteriyordu ve bu da en önemli şeydi.

Yemeğimizi bitirdikten sonra, İlay'ı nazikçe odasına götürdüm. Yatağına oturduk ve benim göğsüme başını yasladı. Huzurlu bir şekilde orada otururken, bana bir şarkı dinlemek istediğini söyledi. Açacağım şarkı, 'İkiye On Kala - Depresyon Güzelim'. O an, içimde bir sıcaklık hissettim; sanki bu küçük an, aramızdaki bağı daha da güçlendirmişti.

Birlikte oturduğumuz sessizlikte, şarkıyı açtım ve sesi yavaşça odanın içine yayıldı.

Sevgilim..
İyiyim dedin hep yordun kendini
Kim bilir seni nasıl üzdüler hiç bahsetmedi
Gözlerin çok ağlamış çaktırmıyo belli..

İkimiz de sessizce şarkıyı dinlemeye başladık. O an, sanki zaman durmuş gibiydi. İlay'ın başı göğsümde hafifçe sallanırken, kalbimin ritmiyle uyum içindeydi.

İlay, zamanla şarkının nağmelerine kapılıp gitti ve kısa bir süre sonra uyuya kalmıştı. Onu sakin bir şekilde izlerken, içimde bir huzur ve sevgi dalgası vardı. Belki de bu küçük an, aramızdaki bağı daha da derinleştirmiştik.

Uykuya dalan İlay'ı nazikçe yatağına yerleştirdim ve üzerini örttüm ve yanağından öpüb, odadan sessizce çıkacakken onun güzel yüzüne baktım, onun huzurlu yüzünü görmek, içimi bir kez daha huzur ve sevgiyle doldurdu. Belki de bu küçük anlar, hayatın en değerli ve anlamlı yanlarıydı. Birlikte yaşadığımız bu anlar, içimizdeki bağı güçlendirmiş ve bizi birbirimize daha da yaklaştırmıştı.
Odalardan birinin içinde, İlay'ın huzurlu uykusunu izlerken, içimde bir karışık duygu karmaşası vardı. Onun yanında olmanın ve onun huzurlu bir şekilde uyumasını sağlamanın verdiği mutluluk, içimde bir sevinç patlaması yaratmıştı. Ancak aynı zamanda, İlay'ın yaşadığı acıları düşünmek ve onun geçirdiği zor zamanlardan dolayı duyduğum endişe ve üzüntü de içimi kemiriyordu.

Odayı terk ettiğimde, İlay'ın huzurlu yüzünü hatırladım. Bu küçük anların, bizim aramızdaki bağı daha da güçlendirdiğini hissettim. Birlikte yaşadığımız her an, içimizdeki bağı daha da derinleştiriyor ve bizi birbirimize daha da yaklaştırıyordu.

Bir sonraki gün, İlay'ın yanında olmak ve onun iyileşmesine yardımcı olmak için sabırsızlanıyordum. Onun yanında olmak ve ona destek olmak, içimdeki endişe ve üzüntüyü hafifletecekti. Belki de birlikte geçirdiğimiz bu zamanlar, İlay'ın yaşadığı acıları unutmasını sağlayacak ve ona umut dolu bir gelecek sunacaktı.

Her ne olursa olsun, İlay'ın yanında olmak ve onun iyileşmesine yardımcı olmak için elimden geleni yapacaktım. Onun mutluluğu ve sağlığı benim için her şeyden daha önemliydi ve onun yanında olmak, her zorluğa rağmen içimi huzur ve sevgiyle dolduruyordu...

Bu bölüm mükemmel olduu🥹🫶🏻
Düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın
Yeni bir bölümde görüşmek üzere🥹🫂💖