Son Sessizlik

"Final"

Yeni bölümümüzde geldii 💖💖💖🥹🥹

Yıllar sonra, uzun bir ayrılığın ardından babamı evde görmek beni çok mutlu etmişti. Özlemimin biriktirdiği duygular, içimde coşkulu bir sevinç fırtınası oluşturmuştu. Kapıdan içeri girdiğim anda, onun beklediği o sıcak tebessümü görmek kalbimi yerinden oynatacak kadar güçlü bir etki yarattı. Adımlarımı hızla babamın yanına doğru attım, gözlerim doldu sevinçten.

"Baba!" dedim, heyecanla.

O da beni gördüğünde, yüzünde bir tebessüm belirdi ve gözlerinde sevgi dolu bir ışıltı parladı.

Sonra, dayanamadım ve ona sıkıca sarıldım. İçimdeki sevinç ve özlem, gözyaşlarımla birleşti ve yüzümü ıslattı. Babam da beni sıkıca kucakladı, sanki o da aynı duygularla doluydu. O an, zaman durmuş gibiydi. Sadece babamın sıcaklığını ve sevgisini hissediyordum.

Daha önce yaşadığımız her şeyi unuttum. Babamın kollarında olduğum için sonsuz bir huzur hissettim. Onu gerçekten çok özlemiştim, ama şimdi, onunla tekrar bir araya gelmiş olmanın mutluluğuyla dolup taşıyordum.

Babamla birlikte oturup eski günlerdeki gibi sohbet ettik. O güzelim hikayelerini anlattı, ben ise onun sesini dinlemekten mutluluk duydum. Aramızdaki bağ, hiçbir zaman kopmamış gibiydi. Uyuma vakti geldiğinde, babama sıkıca sarıldım ve ona "İyi geceler, babacığım" dedim. Ardından kendi odama gittim.

Odamda, hemen Kuzey'e bir mesaj attım: "Kuzey, babam gelmiş."

Kuzey, hemen cevap verdi: "Çok sevindim güzelim, bebeyim uyu şimdi çok yorgun bir gün geçirdin, dinlenmen lazım."

"Tamam. İyi geceler."

"Sanada iyi geceler güzelim," diye karşılık geldi.

Telefonu kapatıp üstümü değiştirip yatağıma uzandım. O an, içim huzurla dolup taştı. Sevdiklerimle bir arada olmanın ve onların sevgisiyle sarılmanın verdiği mutluluk, tüm yorgunluğumu unutturmuştu. Gözlerimi kapattım ve huzurlu bir şekilde uykuya daldım.

⚡⚡⚡

Sabah güneşinin yumuşak ışıkları odama dolarken uyanmak, içimi huzur ve mutlulukla doldurdu. Gözlerimi açtığımda, sevinçten yüzümde güller açmış gibiydi. Son birkaç gün boyunca yüzümdeki yaraların izleriyle uyanmıştım, ancak bu sabah her şey değişmiş gibiydi. Yataktan kalkıp aynanın önüne geçtim ve yüzümdeki yaraların kaybolduğunu gördüm. İz bırakmadan geçmişlerdi, sanki hiç yaşanmamış gibi. Bu manzara karşısında sevinçten az kalsın ağlayacaktım.

Yüzümdeki yaraların geçtiğini görmek, içimi büyük bir mutlulukla doldurdu. Üzerimdeki ağırlığı atmış gibi hissettim. Artık kendimi daha özgür ve güçlü hissediyordum. Bu sabah, her zamankinden daha fazla umut doluydum. Üniversiteye gitmek için hazırlanmaya karar verdim. Duş alıp üstümü değiştirdim, makyajımı yaptım ve aşağı indim.

Mutfakta annem ve babam, kahvaltı masasını hazırlamış ve beni bekliyorlardı. Masada, annemin hazırladığı enfes kahvaltı kokuları dolaşıyordu. Koşarak yanlarına gittim, ikisinin de yanağından öptüm ve "günaydınnn" dedim. Annem bana neşeli bir gülümsemeyle karşılık verdi, babam ise gözlerindeki sevinçle beni izliyordu. Onların mutluluğu, görmek beni daha çok sevindirmişti.

Yemek yerken birlikte sohbet ettik. Annem, günün planını sordu ve benim de yüzümdeki değişikliği fark etti. Bir an için şaşırdı, sonra sevinçle yüzüme baktı. Babam, üniversite çıkışında beni alacağını ve bu kez sürpriz olduğunu söyledi. Merakla ne olduğunu sorduğumda, sadece gizemli bir gülümsemeyle cevap verdi. Bu beni daha da meraklandırdı, ama heyecanımı gizlemeye çalıştım.