Son Sessizlik

"Endişe"

Vee tam zamanında yeni bölüm geldiii😁😁🫶🏻

⚡⚡⚡

Eve gelmiştik akşam olmuştu ama ben hala onunla konuşamamıştım, telefonu kapalıydı, hemen Muratı aradım ama oda Kuzeye ulaşamadığını ve Kuzeye ulaşırsa banada haber vereceğini söylemişti. Endişem git gide artmaya başlamıştı, ve Muratın aradığını görüb hızlıca telefonu açtım ve bana söylediği:
"Kuzey trafik kazası geçirmiş, hastanede şimdi",telefonu kapattım. Gözyaşlarım yüzümden süzülüp akmaya başladı. Benim yüzümden, herşey benim yüzümden olmuştu ben ona o sözleri söylemeseydim bunlar olmayacaktı. Hemen Barışın yanına gittim ve Kuzeyin kaza geçirdiğini söyledim ve hastaneye gidiyorduk.

Hastaneye vardığımızda Muratı gördüm
"Murat, Kuzey iyimi?"
"iyi biraz kırıkları var, ama iyi şimdi, sıradan odaya aldılar onu uyuyor şimdi"
"beni yanına alırlarmı?"
"şimdi odaya hiç kimseyi almıyorlar, birazcık sabret yarın sabah izin verirler".  Gözyaşlarımı durduramıyordum.
Murat: "İlay istersen eve gide bilirsin ben burdayım zaten"
"hayır eve gidemem onun yanında olmam gerek". Murat ve Barış ne kadar ısrar etselerde eve gitmeyi  kabul etmedim.
Kapının önündeki sandalyeye oturmuş sabah olmasını bekliyordum.

⚡⚡⚡

"İlayy uyan", Muratın sesiyle gözlerimi açtığımda Murat üzgün görünüyordu.
"İlay sana birşey söyliycem ama panikleme tamam mı?"
"Noldu Kuzeye birşey mi olduu?"
"Kuzey..."
"Söylesene Murat çıldırtma insanı"
" Malesef Kuzeyi kaybettik"
"nee?..." ayağa kalkıp odasına bakmak için durduğumda her yer git gide kararmaya başladı.

Kuzey tarafından...

Bağırış sesleri duyduğumda zar zor yerimden kalkmaya çalıştım, yavaş yavaş yürümeye çalıştım ve kapının önüne gittiğimde İlayı bayılmış halde yerde gördüğümde panikledim.
"Nolduu İlayaa"
"Sadece şaka yapmak istemiştim, bayıldı oda"
"Lann ne şakası ne söyledin kıza"
"Senin öldüğünü söyledim sadece şaka yapmıştım, böyle olacağını tahmin etmemiştim"
Eğilip onu kaldırmak istediğimde yaram acımaya başlamıştı.
"Yaran kanıyor... Hemen hemşireye haber veriyorum"
Hemşirelerin yardımıyla odaya gittim ve yarama baktılar. Hiç birşey olmamıştı, sadece ayağa kalktığım için yara biraz açılmıştı. Hemşireye: "muratı çağıra bilir misiniz?", "tamam Kuzey bey". Hemşire odadan çıktıktan 2dakka sonra Murat geldi
"Murat İlay iyi mi?"
"evet iyi şimdi, yatıyor"
"hemşireler yanına gitmeme izin verir mi?"
"oğlum manyak mısın, yaran açıla bilir", elim kolum bağlı böyle kalmak çok zordu...

İlay tarafından...

Uyandığımda kendimi bir odada buldum. Koluma serum takmışlardı. Hemşireye seslendim
"serumu çıkara bilir misiniz?"
"İlay hanım bitmesi gerekiyor"
"çıkarın lütfen ben serum falan istemiyorum"
"Kuzey nerde Kuzey iyimii?"
"Kuzey bey odasında uyuyor"
"Benim Kuzeyi görmem gerek", serumu çıkardıklarında çabucak Kuzeyin odasına gittim, uyuyordu. Sandalyeyi yatağın yanına çektim ve oturdum. Elini tutmuş onu izliyordum, bazen ona sevdiğimi söylemek istiyordum ama içimdeki o karanlık yaşantılar bunu engelliyordu.
"seni nekadar sevdiğimi bir bilsen, ama istemeden seni üzmekten, mutlu edememekten çok korkuyorum... "

Ve bölümün sonu 🥹🫶🏻