Son Sessizlik

"Zor Hayatlarımız"

İlay Gökmen...

Ben İlay 17 yaşındayım. Hayatımın çoğunu annemi memnun etmek için çabalamakla geçindim. Babam madde bağımlısıydı, ben 11yaşıma girdiğimde annem ve babam ayrıldı. Bu benim en büyük travmamdı, babamı çok seviyordum ama asla annemi bırakıp babamı seçemezdim, annem hep benim yanımda oldu iyi günümde kotü günümde hepp, onu asla yalnız bırakmadım. Annemle babam ayrildiktan sonra hayatımda çok büyük değişiklikler oldu, başka bir yere taşındık, okulumu değiştirdim, yeni sınıf arkadaşları, yeni ortam. Sınıf arkadaşlarımla hiç bir zaman anlaşamazdım. Onlar hep kendilerini herkesten üstün görürdü. Gerçek yakın arkadaşım hiç olmadı, hiç kimseyede gevenmedim. Her zaman okulun çabucak bitmesini arzulardim, o okuldan çıkıp gitmeyi çok istiyordum. Aradan çok uzun bir zaman geçti, okulu bitirdim, şimdi ise üniversitenin sosyoloji bölümünü seçmiştim.

Melisa Yıldırım...

Ben Melisa 18 yaşındayım. Her zaman iyi bir evlat olmaya çalıştım ama ailem hep beni küçük gördüler, bana güvenmediler. Annem hep benim yerime kararlar alırdı, hiç benim düşüncelerimi sormazdı bile, herşeyimi annem seçerdi. Annem arkadaşlarımla dışarı çıkmama bile izin vermezdi, derslerimi aksatacagimi söylerdi hep. Ödevler, sınavlar onun için çok önemliydi. Benim ne istediğimin onun için hiç önemi olmazdı. Ona karşı çıkamıyordum, söylediklerimin hiç bir şeyi değiştirmeyeceğini biliyordum. Babam, annem gibi değildi, benim söylediklerime, düşüncelerime saygıyla yanaşırdı, annem ise ikimizede karşı çkardı ve bunun benim geleceğim için iyi olacağını söylerdi. Okulu bitirdim. Ben hep hukuk fakultesini okumayi isterdim ama annem bana karşı çıkıp sosyoloji okumami soyledi. Okuyacağım universiteni bile annem seçti. Ve şimdi sosyoloji bolumune girdim.

Kuzey Yılmaz...

Ben Kuzey 18yaşındayım. Hayatımda her zaman her istediğimi elde ettim. Ailem ne istesem yapardı, en iyi okullarda okurdum, özel dersler alırdım beni en iyi şekilde yetiştirdiler. Ama sadece bir sorun vardı bana hiçbir zaman sevgi gösteremediler. Birlikde hiçbir zaman vakit geçirmedik, onlar her zaman iş görüşmelerinde, toplantılarda olurdu. Ben çocukken anne baba dediğimde bile yanımda annemle babam değilde bakıcılar vardı. İş görüşmeleri yüzünden neredeyse annemle babamın yüzünü göremez olmuştum. İşte şimdi büyüdüm ve universitenin sosyoloji bölümünü seçtim.

⚡⚡⚡

İlay tarafından...

Bugün üniversitenin ilk günüydü. Uyanır uyanmaz duş alıp, dişlerimi fırçaladım ve üstümü giyinip makyaj yapmaya başladım. Çok neşeliydim ve bir okadarda korkuyordum. Makyajımı yapıb çantamı alıp aşağı indim. Annem sofrayı çoktan hazırlamış beni bekliyordu. "günaydin annecimm", diyip annemin yanagindan öptüm ve kendi yerime oturdum. "gunaydinn kızım, nasılsınn?ilk günün için heyecanlı mısın?". "evet anne çok heyecanliyim, ama çok korkuyorum", annem kalkıp yanıma geldi yanağımdan öptü ve "günün çok iyi geçeceğinden eminim güzel kızım" dediğinde içim birazda olsa rahatlamıştı. Yemeyimi bitirip sofradan kalktım ve ayakkabılarımı giyinip, çantamı elime aldım. "anne ben çıktımm", "iyi şanslar güzel kızımm".
Üniversiteye varmıştım, çok güzel bir yerdi, hem de istediğin bir bölümü okumak şahane birşeydi. Sınıfa geçtim, herkes kendi halindeydi. Boş bir yere geçip oturdum, o sıra hoca sınıfa girdi ve ders başladı. Hocanın anlattıklarının hepsini not almıştım, ama ders birazda sıkıcı geçmişti. Ders bitti, hoca sınıftan çıkar çıkmaz herkes sınıftan çıkmaya başladı. Ama ben hariç. Ve yanıma güzel bir kız geldi. "Merhaba tanışalımmı ben Melisa" , "Merhaba ben de İlay tanıştığıma memnun oldum". "İlay neden sınıfta yalnız oturuyorsun istersen dışarı çıkalım mı?". "burda oturmayı tercih ederim dışarısı çok kalabalık ben kalabalık ortamları pek sevmem", "tamam ozamn İlay, senin yaninda otura bilir miyim?". "elbette oturabilirsin".
Ders başladı ve hoca sınıfa girdi. Hoca dersi anlatırken bizde melisayla not alıyorduk. Birden Melisanın yanında birisi oturdu. "Kızlar sessiz olun hoca benim burda oturduğumu görmesin". Melisa: "lann oğlum salakmısın sen niye buraya gelip oturdun hoca sinirlenicek". "benim oturduğum yer çok sıkıcıydı napiyim, hem sen ses yapma hoca gormez beni". Ben "siz tanışıyor musunuz?". Murat:"ohoo biz küçüklükten beri birlikte büyüdük", "tanışalımmı ismin nee", "İlay ben" "memnun oldum İlay bende Murat". Tam derse odaklanmıştık ki bir an Murat "bu ders nezaman biticek ya öldüm sıkıntıdann" diyince, Melisa muratın koluna vurup "lann sessiz olsana anlayamıyorum dersii", "tamam ya sustukk".
Zil çaımıştı ve üçümüz kantine inmiştik. Melisa ve Murat bana sınıfımızdakiler hakkında kısa bir bilgi veriyordu. Melisa: "En önemlisi Asel'le çok yakın olma, burada çoğu kişi onunla konuşmaz, çok sinsi bir kız" Murat'da Melisanın dediğini onayladı. Melisa: "Kuzey de iyi çocuk ama Asel'le yakın arkadaşlar oyüzden onada güvenmiyorum hiç". Murat: "Bak burda yalnış yaptın işte Kuzey Asel gibi değil, geçenlerde kafede Görkemle sohbet ederken Kuzey'de yanımıza geldi sohbet falan ettik ama hiç kotü birisi diğil, hem Asel'le Kuzey arkadaş değil ki, sadece aile dostu diye Asel'de Kuzeyin peşinde dönüp dolanıyor işte". Zil çaldığında melisa ve murat daha sonra sınıfa geleceğini söyledi ve bende sınıfa geçtim. Sınıfa hala hiçkimse gelmemişti. Birisi bana yaklaştı ve yanıma oturdu. "Sen sınıfımıza yeni geldin qaliba" dediğinde başımla onayladım. "tanışalımmı?..." dediğinde..

Bence güzel bir bölüm oldu🥹🫶🏻
Yanıtlarınızı bekliyorumm....🥹🫶🏻🫶🏻