Son Sessizlik

"Herşey Altüst Oldu"

Yeni bölüm geldiiiii

İlay tarafından...

Kuzey beni eve bıraktıktan sonra gitmişti. Birlikte geçirdiğimiz bu güzel anıları asla unutmayacaktım. Şimdiden Kuzey'i özlemiştim. Yatağıma uzandım ve uyumaya çalıştım ama uyuyamıyordum. Kuzeyle olan o anı hatırladığımda kalbim hızlı atmaya başlamıştı. Onunla geçirdiğim her an benim için çok deyerliydi. Sabah Kuzeyi göreceğim için çok heyecanlıydım.

⚡⚡⚡

Sabah olmuştu. Çabucak kalkıp aynanın önüne geçtim. Yüzümdeki izler hala geçmemişti.
Duş alıp, üstümü değiştirip, aşağı indim. Annem herzamanki gibi güzel bir sofra hazırlamıştı, yemeyimizi yedikten sonra anneme Barışın yanına gideceğimi söyleyip evden çıktım. Nekadar zamandır Barışı görmemiştim, özlemiştim. Hava çok soğuktu hızlıca yürüyerek Barışın evine vardım, ama evinin önünde Kuzey'in arabası vardı. Barışın evinin anahtarları bende de olduğundan, kapıyı kendim açtım, Barışı korkutmak istiyordum. Ama Kuzey ve Barış kavga ediyorlardı qaliba, bir birine bağırıp duruyordu. Kavga etmesinler diye onları ayırmak için yanlarına gidicektim ki, Kuzey'in Barış'a söylediği bu sözleri duyduğumda donup kaldım.
"Sen benim yanıma gelip İlay' ın iyiliği için ondan uzak dur demedin mi? Şimdi suçlu ben mi oldum? Ben, o iyi olsun diye elimden geleni yaptım, ondan uzak durmaya çalıştım. Kızın halini görmedin mi? Haftalarça kendine gelemedi..
Barış: "zamanla herşey iyi olacaktı, unutacaktı seni" dediğinde

Gözlerimden dolmuş halde, onların sozlerini dinlemeye dayanamadım. Kapıyı sertçe kapattım ve evden çıktım ve koşarak eve gittim. Eve vardığımda odama gidip kapıyı kilitledim.
Nasıl olurdu? Herşey Barış yüzümden mi olmuştu? Benim ne kadar acı çektiğimi en çok Barış anlıyor sanıyordum, ama öyle değilmiş. Beni birazcık olsa bile sevseydi Kuzey'den böyle bir şey istemezdi.

Okadar çok ağlamıştım ki, artık gözyaşlarım tükenmişti. Hiç kıpırdamadan geldiğimden beri yerde oturmuş, dona kalmıştım.
Kuzey'in böyle bir şeyi nasıl kabul ettiğini aklım almıyordu. Her zaman bana, seni asla bırakmıyacam deyen bir adam nasıl olurda beni terk etmeyi kabul etmişti. Hemde hergün halimin nasılda kötüye gittiğini çok iyi biliyordu. Bunca zaman hep, ne yaptımda benden ayrıldı diye düşünüp dururdum, saçma bir söz yüzünden benden ayrılmıştı. Hem onun ayağına kadar gidip, barışma teklif ettiğimde bile, barışmak istemediğini söylemişti.

Olanları düşündükçe kafayı yiyecektim. Annem odamın kapısını açmaya çalıştı
"kızım kapıyı açar mısın?", 
"hiç kimseyle konuşmak istemiyorum, yalnız kalmak istiyorum"
"kızım Melisa geldi", hemen ayağa kalkıp kapıyı açtım. Karşımda Melisayı gördüğümde ona sıkı sıkı sarıldım. Beni anlayan tek kişi oydu. Melisayı içeri alıp "anne biz yalnız konuşucaz" diyip, kapıyı kilitledim.
"bak güzelim, böyle yapmasan olmaz mı? Kuzey ve Barış seni çok merak ediyorlar, telefonlarına cevap versen iyi olmaz mı?"
Donup kalmıştım... "sende mi biliyordun?", dedim titrek bir sesle.
"bende yeni öyrendim. Barış beni arayıp olanları anlattı, biliyorum, olanlar gerçekten senin için zor, ama iyi yanından düşünelim, Kuzey senin iyiliyini istediği için böyle birşey yapmış"
"Melisa, sorun sadece Kuzey değil, Barış...ayrılık döneminde ne kadar kötü olduğumu görmüştü, aylarca kendime gelemedim. Benim neler geçirdiğimi en çok Barış iyi biliyor. Bunları bilmesine rağmen neden böyle birşey yaptı anlamıyorum. Ben onların konuşmasını dinlediğimde, söylediyi o cümle aklımdan hiç çıkmıyor, 'zamanla herşey iyi olacaktı, unutacaktı seni', o kadar iyi biliyorduki onu unutamayacağımı ama yine Kuzeyle benim ayrılmam için çaba gösteriyor. Bana niye bunu yapıyor anlamıyorum. İnsan sevdiğinin iyiliyini ister, ama Barış... tam tersini yapıyor.. "
"belkide senin iyiliğini istemiştir. Bir sebebi vardır"
"herşeyi geçtim diyelim. Kuzey neden bunu kabul etti, herzaman bana sevdiğini söyleyen Kuzey bunu nasıl kabul etti!", ağlaya ağlaya konuşmaya başlamıştım, sakinleşmem için Melisa bana sarıldı. Bir saat kadar başımı Melisanın göğüsüme yaslamış uyuya kalmıştım....

|Bölümün sonu|

Karmaşık bir bölüm oldu🫣🫣
Yeni bir bölümde görüşmek üzere💖