Son Sessizlik

"Yine Aynı Travma"

Kuzey'in verdiği kararı kabul etmiş ola bilirdim ama bunu kabullenmem, onu unutacağım anlamına gelmiyordu. Onu unutamam imkansızdı. Bir karar vermiştim, ona olan duygularımı, bir kenara koyup onunla arkadaş olarak kalabilirdik, ve daha fazlasını istemeyecektim.

⚡⚡⚡

Üniversiteye varmıştım, üniversiteye varır varmaz Buse'yi gördüm. Onu gördüğümde, içimdeki öfke ve hayal kırıklığı bir kez daha alevlendi. Buse benim eski sevgilimin kuzeniydi. Geçmişte yaşadığım o kötü anılar gözümde canlanmıştı ve kendimi birden bire kötü hissetmeye başlamıştım. İçimi korku hissi kaplamıştı. Yıllar geçmesine rağmen, içimde hala o geçmişin yarattığı acı ve öfke vardı. Bu duygularla başa çıkmak zor olmuştu ve Buse'yi gördüğümde, o duygular tekrar yüzeye çıkmıştı.
Kendi kendime söz verdim. Artık geçmişi geride bırakmalı ve önüme bakmalıydım. Tüm zorluklara rağmen güçlü olmalıydım. Geçmişin kötü anılarına takılıp kalmak yerine, geleceğe odaklanmalı ve kendi mutluluğumu yeniden inşa etmeliydim.

Ders bittiğinde eve gitmek için hazırlandım ve üniversiteden çıktım yolda giderken yanımda bir araba durdu ve arabadan birisi indi ama yüzünde maske vardı yüzünü göremedim. Bana doğru yaklaştığında kormuştum ger geri gittiğimde kolumdan tutup bnei kendine çekti ve elindeki mendille ağzımı kapadığında, gözlerim yavaş yavaş kapandı....

Barış tarafından...

İlayın annesi Berna teyze beni aradı. Gece vakti beni aradığında biraz içimi korku kapladı bu saatte neden arıyordu acaba, telefonu açtım.
"Efendim Berna teyze"
"İlay yanında mı Barış?"
"Yo bugün İlay bize gelmedi. Evde gelmedimi?"
"Eve hiç gelmedi. Sen arkadaşlarını ara sor hemen banada haber ver oğlum"
"Tamam şimdi arıyorum",telefonu kapattığımda içimde bir korku hissi vardı. Hemen İlayı aradım, ama telefonu kapalıydı. Belki de Kuzeyin yanındaydı. Hemen Kuzey'i aradım, ama Kuzey'de bugün İlayı hiç görmediğini söyledi, onunda sesinde endişe yaranmaya başladı. Murat ve Melisayıda aradığımda üniversiteden çıktıktan sonra İlaya ulaşamadıklarını söylediler.
Hemen polisi aradım ve olayı anlattım. Birşey olursa haber vereceklerini söylediler. Annemide aldım ve Berna teyzenin yanına gittik. Hali çok kötüydü, ağlamaktan kahrolmuştu. Üçümüz oturmuş, bir haber gelmesini bekliyorduk. İlay gelir diye, hepimizin gözü kapıdaydı. Dayanamadım, ayağa kalktım ve Kuzeyin yanına gittim. Birlikte birşey yapıb İlayı kurtarmalıydık. Kuzey üniversitenin güvenlik departmanıyla iletişime geçerek,  kamera kayıtlarını incelediler ama herhangi birşey yoktu. Sonra aklıma birşey geldi. Birden bire neden İlay ortadan kaybolmuştu ki, Emre yeniden İlayı kaçırmış ola bilir miydi?....

⚡⚡⚡

İlay tarafından...

Gözlerimi açtığımda bir odadaydım, bu oda bana çok tanıdık geliyordu. Gözlerimi tam açtığımda bir an o anılsr gözümün önüne geldi. Emre. Emre beni yeniden kaçırmıştı. Hemen kalktım ve kapıyı açmaya çalıştım, ama kapı kilitliydi. "Emre kapıyı aççç!!"
Ama hiçbir yanıt gelmedi. Git gide korkmaya başlamıştım, bana karşı şiddet uygulayacağından çok korkuyordum. Kapı açıldı ve Emre içeri girdi, elinde tepsi vardı yemek getirmişti. "Merhabaa güzelimm", Bana doğtu yaklaştığında, geri bir adım attım. Eli ile oturmamı işaret etti. Ama onu dinlemedim. Elindeki tepsiyi devirdim "sendenn nefret ediyorumm!".  Yüzü çok sinirli görünüyordu, ve bana şiddetle  tokat attıve odadan çıktı. Yüzümdeki o acı hissi...
Artık sessiz kalmak istemiyordum ve sessiz kalmayacaktım. Kalktım ve  odada, onu yaralayacak bir şey bulmaya çalıştım. Dolapları aradım ama işime yarayacak hiçbir şey bulamadım. Çaresiz kalmıştım. Beni ne zaman bulacaklardı?...

|Bölümün Sonu|

Emre İlaya yeniden zarar verirmi🫣
Yeni bir bölümde görüşmek üzere 💖🫂