Kıyamet (Düzenleniyor)

salanghaeyo

Burak "biraz konuşalımmı?" Diye sordu kafasıyla karşıda duran kırmızı sandalyeleri güstererek. Tamam anlamında başımı salladım ve birlikte sandalyelere oturduk. "Bir sorunmu var?" Diye sordum merakla. Burak "İklim sen iyisin değilmi?" Dedi. "sence bu durumda nasıl iyi olabilirim?" Dedim dalgaya vererek. Burak'ın yüzü biraz solgun gibiydi, sanki benden bir şey saklıyor gibiydi.

"İklim sen hayatımda gördüğüm en iyi kalpli insansın gerçekten." Dedi. Ne oluyor lan? Nesi var bunun? "İnan bana burada Gece ve sen olmasan varya herkesin katili ben olurdum." Dedim gülerek. Burak birden duraksadı, "Gece ve ben derken?" Diye sordu. "Eee... şey... sen ve Gece benim arkadaşlarımsınız ya o yüzden." dedim telaşla.

Burak bir kaşını havaya kaldırdı ve "sadece arkadaşmı peki?" Diye sordu bir anda. Bu çocuğun nesi var? Niye böyle sorular soruyor bana şimdi? Ne diyeceğim ben bu çocuğa? "Burak iyi olduğuna emin misin ateşin mi var?" Dedim elimi Burak'ın anlına götürerek.

Yok ateşide yok bunun. Burak "İklim iyiyim ben bir şeyim yok. Onu bunu bırakta soruma cevap ver?" Dedi ve cevabımı beklemeye başladı. Ben ondan gözlerimi kaçırmaya çalışıyordum ancak o tam tersini yani gözlerimin içine bakıyordu. En sonunda derin bir iç çektim ve Burak'ın gözünün içine baktım.

"Burak?" Dedim kısık bir sesle. "Efendim?" Dedi. "Burak salanghaeyo!" Dedim bir anda. Salanghaeyo korecede seni seviyorum demekti. Ve ben bunu Burak'a söylemiştim. En azından onu sevdiğimi söylemiştim. Burak ne dediğimi anlamaya çalışır gibi yüzüme bakıyordu. "Salanghaeyo mi o ne demek?" Diye sordu merakla Burak. Yüzümde kocaman bir gülümseme oluşmuştu. O sırada yanımıza Gece ve Ege geldi.

Gece'nin yüzünde kocaman bir gülümseme vardı. Ancak bir gariplik vardı Gece ve Ege el ele tutuşuyorlardı! Ne oluyor? bismillahirrahmanirrahim. Burak ve ben şaşkın gözlerle bir ellerine bir yüzlerine bakıyorduk. "G-ece ne o-oldu?" Dedim şaşkın bir surat ifadesiyle. Gece ve Ege ilk önce birbirlerine baktınlar sonra Ege "senmi söylersin benmi söyleyeyim?" Diye sordu. Ben ve Burak hala ne olduğunu anlamaya çalışıyorduk.

Gece "sen söyle." Dedi. Burak "yaw ne oluyor neyi söyleyeceksiniz çatlatmayın insanı!" Dedi. " e haklı." Dedim. Ege "tamam tamam sakin. Eee... şey... biz..." dedi ağzında bir şeyler geveliyerek. Burak "seneye söyleyeceksin inşallah." Dedi. Ege "biz Gece'yle sevgiliyiz!!" Dedi bir anda. Burak ve ben aynı anda "NEE!!" Diye haykırdık. İkimizinde ağızı bir metre açılmıştı. Gece başardı. Hızlıca ayağa kalktım ve ona sıkıca sarıldım.

Gece"den ayrıldım ve bir daha sarıldım. Sonunda sevgili olmuşlardı. Ben Gece'ye sarılırken Burak ise Ege'ye sarılıyordu. Hızlıca Gece'yi kolundan tutup başka bir yere götürdüm. Gece'yi bir sandalyeye oturttum ve "anlat nası sevgili oldunuz hadi anlat!" Dedim merakla. Gece yüzüme baktı ve küçük bir kahkaha attı. "Niye gülüyorsun ya?" Diye sordum. Gece "gerçekten avını bekliyen tilki gibisin şuan." Dedi gülerek. "Olamazmı günahmı yani?" Dedim sırıtarak. "Hadi ama anlatsana!" Diye ekledim.

Gece "bak şimdi ben çok acıkmıştım yemekhaneye gittim orada yemek yerken arkamdan biri bana sıkıca sarıldı hızlıca arkamı döndüğümde Ege'yi gördüm ne yaptığını sordum bir anda gelip bana sarıldı ben hala ne olduğunu anlamaya çalışırken bir anda bana seni seviyorum dedi!" Dedi heyecanla. Gece bana bunları anlatırken çok heyecanlanmıştım. Bütün odak noktam Gece'deydi.

Onun adına çok mutluydum. Sevdiği kişiyle şuan sevgiliydi. "Senin adına çok sevindim canım." Dedim yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirerek. Gece "bu arada biz gelmeden önce Burak'la siz ne konuşuyordunuz?" Diye sordu bir anda. "Eee... şey... kanka şey...!" Nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum. Gece anlam vermeye çalışarak kaşlarını çattı. "Ne oldu çatlatma insanı." Dedi benden bir cevap beklemeye başlayarak. "Eee... şey ben onu sevdiğimi söyledim!" Dedim bir anda. Gecenin ağızı bir metre açılmış durumdaydı.