Sweet Romantic (Loose Trilogy #2)

Chapter 36: Meant

"They seemed to be a perfect match," bulalas ni Jia, habang pinapanood ang dalawang aktor na umarte.

Josaiah approved the proposal about this film. And by watching the process of this film, it feels so nostalgic.

"Alam mo ba na kapatid ni Marcus yung dalagang aktres." I turned my gaze to Jia, who's now the former Principal of this campus. "Zie Formalejo," she blurted out.

Napatitig ako sa dalagang aktres na binaggit ni Jia. The actress looks like a goddess, on how innocent her face was. Sunod namang dumapo ang paningin ko kay Lewis Ashbourne na katambal ng dalagang aktres.

"Excuse me, Ma'am and Attorney. Coffee po." Agad akong napalingon sa sekretarya ni Josaiah. She's offering us a coffee. Mukhang binili pa ito sa labas, dahil branded ito.

"Thank you." Tumango lamang ang babae, at mabilis na umalis.

Nagkibit balikat lamang ako nang magsalubong ang paningin namin ni Jia. Binalik ko naman ang paningin sa sekretarya at sinundan ang paglayo nito.

"Ano ba talaga ang ugali ng secretary ni Josaiah?" I blurted out of the blue while keeping my eyes on the lady.

"Si Shiela? She's actually a shy person, and kind." Nagsalubong naman ang kilay ko. I agreed to that, but she seemed that's not her real self. O masyado lang akong judgemental?

Para kasi noong nakaraan, I felt something off to her because she was rushing her boss to come to the appointment. Or maybe, she just having a bad day?

In the following days, I became busier. Hindi na ako masyado pang nakakauwi sa bahay, tanging sa condo ko na lang.

"Gosh, coffee lang iinumin mo? Hindi ka kakain?" Parang nanay na panunuway sa akin ni Jia.

Nandito siya ngayon sa opisina ko, upang silipin ang lagay ko rito. Hindi ko naman maalis ang paningin sa screen ng computer ko.

"I need to finish this first." Mayroon kasi kaming case na natanggap, ukol sa lupa ng pamilya. Mahirap ito dahil maraming proseso, at maraming dapat pag-aralan.

"But you need to eat first, natapos mo nga 'yan. Pero natapos din buhay mo. Kaya kumain ka nga." Hindi ko na muna siya pinansin, dahil lumabas siya ng opisina.

I massaged my forehead, dahil nararamdaman ko na ang kirot ng sentido ko. Wala kasi akong ayos na tulog, at kahit kain. Kaya naiintindihan ko bakit naiinis si Jia sa akin. Si Jessica naman ay minsanan na lang kung dumalaw sa akin, dahil bukod sa may duty siya sa hospital. Mayroon na rin siyang dala-dala sa tiyan niya. Ang gaga, buntis na pala.

"Oh, kumain ka na." Bumaling ang paningin ko sa pagkaing inilatag ni Jia sa lamesa ko, mabuti na lang kakaunting papel lang ang nandirito. Suminghap ako at isinantabi muna ang ginagawa upang kumain. Nagrereklamo na rin ang mga higante sa tiyan ko. "Anyway, are you informed about the upcoming reunion of our batch this year?" Tumango ako sa kaniya.

Sinabihan na rin kasi ako ni Jessica ukol dito, sambit pa niya na kahit malobo na ang tiyan niya sa panahon na 'yon ay aatin pa rin siya dahil once in a lifetime. Though, I don't have any plans to attend.

Sa sumunod na araw, bumisita lang ulit ako sa campus, to make sure everything is fine. Nasaktuhan ko pa nga na nandito si Theo--he's the one who directed this film.

"Are you free later?" Nagtataka ko siyang nilingon.

Hindi ko mapigilang pagsingkitan siya ng mata, binubusisi ang hangarin niya. "Why you're asking me that?" This time, he tilted his head on me.

Nakita ko kung paano makes ang ngisi sa kaniyang mukha, ngising tila humahanga sa inaakto ko.

"What are you thinking, bruh?" He asked in amusement. "Well, if what is it... it doesn't. Kakain kasi kami sa labas, kasama ang ilang staffs--writers. Since you're working at C Entertainment, then I guess is it good to invite you to come over?" Umiwas ako ng tingin. "Baka kapag ginawa ko ang inisip mo. Mabawasan ang kaibigan ko," makahulugang sambit ng huli.