Binbaşı Ve Başkomiser KURT

12.BÖLÜM

Merhabalar canlarımmm.

Bölüme geçmeden önce yıldıza basmayı ve satır arası yorum yapmayı unutmayııın.

Kontrol etmeden atıyorum. Şimdiden bir yanlışım varsa kusura bakmayın. Yanlışlarımı da satır arası yorumlarda düzeltebilirsiniz.

İyi okumalar...

Yazardan:

" Cidden inanamıyorum sana Ömer! Bir sivili döversen başına ne geleceğini bilmiyor musun sen? Bu kadar sorumsuz bir insan mısın sen?"

Ömer sinirle çene kaslarını sıkarken, karşısında ki kişinin karısı olduğunu hatırlattı kendine. Yine de ters konuşmasını engelleyememişti.

" Ne yapmamı bekliyorsun Tomris? Sen benim ne yapmamı bekliyorsun? Yıllarca karıma yaptıkları onca şey yetmemiş gibi, bir de onlara kucak mı açsaydım? SANA ONCA YAPTIKLARINDAN SONRA BEN NE YAPSAYDIM? SÖYLE BANA! NE YAPSAYDIM?"

" BAĞIRMA BANA!"

Ömer ellerini yüzüne getirip yüzünü kapattı. Sakinleşmek için derin bir nefes alırken konuştu.

" Tamam sakinim Tomris. Hem bağırmıyorum da. Şimdi sakince konuşalım tamam?"

Tomriste sakinleşmek için derin derin nefesler alıp verirken başını salladı.

Biraz önce tek yumrukla bayılıp, gözü mosmor bir şekilde ayılan Oğuz'u ve Beyzayı göndermişlerdi.

" Bak Tomris! Bu itlerin sana yaptıkları her şeyi biliyorum. Ve ben onca yaptıklarını rağmen, bu kadar dayandım. Sende biliyordun bir yerde patlayacağımı ve birilerini pataklayacağımı. Şimdi lütfen şu insanlar için daha fazla tartışmayalım."

Ömer ılımlı bir şekilde konuşurken, Tomris inanamazca karşısında ki adama baktı.

" Sence bu ne idüğü belirsiz insanlar umrumda mı? Benim sana bağırmamın sebebi, bu gereksiz insanlar gibi mi görünüyor?"

Ömer sessiz kaldığında, Tomris çıldırmış gibi saçlarını karıştırıp konuştu.

" Senin bir mesleğin var Ömer. Hem de yıllarca çabalayarak buraya geldiğin, ömrünü adadığın bir meslek. Sence bir sivile vurduğun duyulursa, ne kadar daha o meslekte devam edebilirsin? Söylesene! CEVAP VER BANA!"

Ömer sessiz bir şekilde dinlemeye devam ederken, tekrar konuştu Tomris.

" Bu kanı bozuk için mesleğini yakmaya değer mi Ömer?"

" Değmez biliyorum ama senin onca yaşanmışlığına, sana yaşattıklarını daha fazla sessiz kalamazdım."

" Gerekirse kalacaktın Ömer. İşin içinde mesleklerimiz varsa, gerekirse sonsuza kadar susacağız. Bunu en iyi size, bize öğrettiler. Ben bir polisim. Hadi ben yapsam yine belki bir uyarı alır biraz görevden uzaklaştırılırım. Ya sen Ömer? Senin bu yaptığın duyulsa ne olur? Sen bir bordo berelisin. Senin hata yapma hakkın yok. Bunu en iyi sen biliyorsun. Bu olay duyulursa en iyi ihtimalle uzun bir süre uzaklaştırma alırsın. Zaten kaç tane dilekçen var. En son Burağı dövdüğün için bir dilekçe de yediğinden de haberim var. Daha ne kadar dilekçe alırsan meslekten atılırsın Ömer? Söyle de, ne kadar kaldıysa onun bir azında duralım."

Sinirle başlayıp, sonunu hafif alayla bitirdi cümlelerini Tomris.

Ömer sinirle yumruklarını sıkmış bir şekilde, gözleri kapalı bekliyordu. Sakinleşmesi lazımdı yoksa karısını kıracaktı. Tomris haklı olabilirdi ama neden onun için yaptığını da düşünmüyordu? Neden Tomris için yaptığı küçücük de olsa bir şey yok sayılıyordu.