HEMDEM |✔️|

9 - Ansızın

İyi okumalar dilerim...

*

"Selin..."

Adının Selin olduğunu öğrendiğim kadın, gözlerini Barlas'tan ayırmadan içeri girdi. Bu esnada Melek teyze de yanımıza gelmişti.

"Selin kızım... Sen?"

"Misafir kabul eder misiniz Melek anne?"

Ne olduğunu anlamadan sadece konuşan kişiye bakıyordum. Kimsenin de şuan bana odaklandığı yoktu zaten.

"Tabi kızım... Hoş geldin..."

Melek teyze kadınla birlikte salona geçerken, Barlas' a kısa bir bakış attı. Bu aralarında geçen, sadece onların bildiği bir anlaşma şekli gibiydi. Gelen davetsiz misafire karşı kısa ama uzun anlamlar içeriyordu bu bakış.

Barlas da gitmeye yeltendi ama sonra bir şey hatırlamış gibi durdu. Bana döndüğünde, hatırladığı şeyin ben olduğunu anlamıştım. O an herkes soyutlandığı için beni şimdi fark etmeleri gayet normaldi.

"Konuşabilir miyiz?"

İstemeye istemeye kabul ettim. Çünkü hayır dedikçe daha fazla üsteliyordu her seferinde.

"Burada konuşalım..." dedim hızla söylesin ve bitsin diye. Evde misafir varken bir yere kapanıp yeniden yanlış anlaşılmaya neden olmak istemiyordum.
Barlas elbette biliyor ve tanıyordu beni. Nedenini açıklamama gerek bile yoktu ona.

"Bugün yaptığın şey, benim için çok değerliydi... Teşekkür ederim..."

"Yapmam gerekeni yaptım... "

Barlas'a hâlâ kırgınlığım vardı. Köyde söylediklerinden sonra kalbimin acısı, onu her gördüğümde ister istemez ortaya çıkıyordu. Benim için yaptıklarının önüne geçmese de, o küçük çizik oluşmuştu bir kere. Bir de sürekli başına dert açmam vardı tabi. Ona karşı ters davranırsam, bu kıza iyilik yaramıyor diyip bir daha da kendini atmazdı belki yandığım ateşe. Beni kurtarmak için attığı her adımda kendi daha çok acı çekiyordu.

"Oğlum, kızım... Gelsenize içeriye."

Melek teyze ikimize söylemiş olsa da benim orada bulunmam doğru olmaz gibi gelmişti. Zira ben de misafirdim ve gelen kadın benden çok da hoşnut olmuşa benzemiyordu. Yarın gidici birinin, oturup sohbet etmesine ne gerek vardı ki...

"İzninizle ben dinlensem olur mu?"

"Tabi kızım nasıl istersen..."

Melek teyzenin direkt onaylamış olması şaşırtmıştı. Gerçekten de orada bulunmamam gerekiyordu sanırım. Barlas pek memnun kalmasa da annesi ile salona geçmişti. Ben de tekrar yatak odasına geçtim ve yatağa uzandım. Uyumak istiyordum ama olmuyordu. Gözlerimdeki yorgunluk, uyumamak için direniyordu.

Bir süre sonra susadığım için odadan çıkmak durumunda kalmıştım. Mutfağın kapısı hafif aralı şekildeydi ve iki kişinin konuşması duyuluyordu. Barlas ile o kadındı. Dinlemek değildi niyetim. Tekrar odaya dönmeyi düşünmüştüm. Ama adımı duymak, kapıya kulağımı yaslamama neden olmuştu.