Córka Agreste'a [2]

Rozdział 1- Witaj w domu, Emma

Wyłączyłem silnik swojego samochodu i odwróciłem się, by spojrzeć na tylne siedzenia gdzie siedziała Marinette a obok było zapięte nosidełko z naszą córeczką. Uśmiechnąłem się lekko na wspomnienie momentu, kiedy dowiedziałem się, że zostanę tatą.
Przez te wszystkie dziewięć miesięcy byłem bardzo nadopiekuńczy w stosunku do Marinette i robiłem wszystko, żeby czuła się dobrze.

Wysiadłem z samochodu i otworzyłem tylne drzwi pasażera od strony siedzenia gdzie było przyczepione nosidełko. Odpiąłem je i delikatnie wyciągnąłem nosidełko z samochodu. Marinette w tym czasie zabrała wszystko rzeczy i wysiadła z samochodu.

Podeszłem do drzwi domu które po chwili otworzyła mi Marinette i poszedłem do naszej sypialni gdzie stało już złożone łóżeczko. Postawiłem nosidełko na łóżku i spojrzałem na swoją córeczkę. Wyciągnąłem ją delikatnie z nosidełka i położyłem ją na naszym łóżku.

Z Marinette zdecydowaliśmy się na imię Emma. Właściwie to bardziej Mari zdecydowała bo ja po dowiedzeniu się, że będe miał córkę nie potrafiłem myśleć o niczym innym. Tak wiem, zachowuję się trochę jak psychopata ale taki już mój urok.

W tym momencie Emma otworzyła oczy. Były niebieskie, tak jak u Marinette. Za to  kolor swoich włosków odziedziczyła po mnie. Spojrzała na mnie a na jej twarzy pojawił się piękny uśmiech który Mari porównywała do mojego.

—Cześć, Emmuś—powiedziałem i wziąłem ją ostrożnie na ręce.

—Obudziła się, czy ty ją obudziłeś?—spytała Marinette na wejściu.

—Nie obudziłbym takiego aniołka.

—No dobrze, wierzę Ci.

—Bardzo mnie to cieszy.

Moja żona podeszła do nas i spojrzała na naszą córeczkę. Pamiętam jeszcze, jak ręce mi się trzęsły kiedy pierwszy raz wziąłem ją na ręce. Marinette zrobiła nam wtedy zdjęcie które mieliśmy zamiar wydrukować i włożyć do albumu. Chcieliśmy zbierać jak najwięcej pięknych wspomnień, robić zdjęcia i wkładać je do albumu. Cieszyłem się, że mam przy sobie dwie najważniejsze dla mnie osoby i nie miałem zamiaru tego zmieniać.