Askeriz

23. Bölüm

Karşımdaki aileye bakıyordum bu benin ailemdi ama olmazdı istemiyordum yeni bir aile.

"Bizimle geliyorsun." dedi 30lu yaşlarında bir adam, ha birde emrivaki yapıyorlar, alayla güldüm.

"Acaba bunu kim sağlıyor. Bir 18 yaşının üstündeyim, iki bana emir veremesin, üç siz sokaktan geçen yabancı bile olamasınız benim için." dedim sert bir sesle.

Adam bana baktı bir süre sonra konuştu "Emir vermiyorum. 18 yaşının üstünde olabilirsin ama hala senin aileniz." dedi oda ona bir süre bakıp alayla sırıtım ve önüme döndüm.

Kanlar hızlıca alındı ve bende dışarı çıktım sonuçlar 4 gün sonra çıkacaktı ya da bugünde çıkabilir ama ben bakmıyacaktım çünkü yeni bir aile umrumda değildi kimsenin dertlerini çekemezdim.

Hızlıca arabama binip sürmeye başladım. Şu an elimde olsa da it avlasam ama nerde ilk sinir hastası olduğunu öğren sonra askerlikten uzaklaştırma al ondan sonrada gerçek Aileni bul şaka gibi.

Ama kendimi bunlara kaptırmamlıyım bu lanet sinir geçecek askerliğe döneceğim ve gerçek aile ile görüsmiyeceğim.

Derin bir nefes alıp kendi kendime mırıldandım "Tamam." dedim ve nefesimi geri verdim ilk psikolog bulmakla başlamalıyım evimin önüne geldiğimde arabamı park edip aşağı indim ve evime doğru yürümeye başladım. Evim evim güzel evim.

Evime girdiğim an üst kata çıktım koridorun sağındaki en orta odaya yani kendi odama girdim odamın sağında odasında banyo solunda misafir odası vardı.

Koltuğa kendimi atıp telefonumu elime aldım ve psikolog aramaya başladım iyi bir piskologol olmalıydı ve tanınıyor olmalıydı.

Şu an ne kadar psikoloğa gitmeye karşı olmsamda askerliğe dönmek için elimden geleni yapacaktım sonuçta vatanımın canı benim canım.

"Psikolog Murat Özer " diye mırıldandı kendi kendime.

Niye olmasın hızlıca telefon numarasını aldım ve Anıl abiye araştırması için yoladım.

Asker olduğumuz için bizi kim nerden nısıl vuracağı belli olmuyordu herşeyi temkinli olmalıydık.

Bende o sırada spor kıyafetlerimi giynip arkama bindim.

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_

3 GÜN SONRA

Barfiks çekmeye devam ettim. Üç gündür ortalıkta yoktum. Dağ evinde kalıyordum bu süreçte.

495
496
497
498
499 ve 500 tutunduğum ağacın dalını bırakıp atladım 3 saattir spor yapıyordum olmadan 2 kilometre uzak arabama yavaş tempo ile koşmaya başladım.

Herşey çok üstüme gelmeye başlıyordu.

Askerlik
Gerçek aile
Sinir krizi

Belkide tek ihtiyacım olan dinlemektir bende zaten yeni sinir hastası olduğunu öğreniyorum.

Belki ailemle yaşarım mutlu bir hayatım olur ve askerliğe devam ederim.

Ya da etmem...

Belkide askerliğe devam ederim ve aileyle konuşmam. Belkide hiç karışmamışımdır bunlar itlerin oyunudur. Belkide gerçekten o aile ile büyebilirdim ama belki o zaman asker olmama izin vermezlerdi.

Belkiler çoktu ve bitmeyecekti ama ben belki olmayı tercih etmem belkiler benim peşimde koşabilir ama hiç bir zaman belki olmıcaktım, dengesiz bir karaktere sahip olmayacağım.

Olursam bilin ki çok kırılmışımdır.

Arabaya vardığımda  arabanın ön koltuğundan telefonumu aldım ve açtım birden bildirimler gelemye başladı yüzden daha fazla mesaj hepsi bir anda gözümün önünden geçip gidiyordu.

Ama aralarından yakaladıklarım Anıl abi,90+*********,90+**********,Berk ve galiba yiğit bunları yakalayabilmiştim hala bildirim geldiği için yerdeki sivri uçlu sopa yardımıyla sim kartı çıkartıp elimde parçaladım.

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_

Bölüm Sonu

Uzun zamandır bölüm yayınlamadığım için bir bölüm daha ve bu gün için bir bölüm daha gelebiliir