FARKLI HİSLER

6. İnsanlar Değişmez

Hepinize merhaba sevgili okurlarım!
Ben deniz yazarınız 09 :)
Nasılsınız?
Umarım iyisinizdir : )
Hadi bölüme geçelim!

DİKKAT!:BU KİTAPTA GEÇEN KURUMLAR, KARAKTERLER VE OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR! BÖLÜMLERDE +18 , VAHŞET VE ŞİDET İÇERİR! LÜTFEN YORUMLARA BAŞKA KİTAP İSİMLERİ YAZMAYINIZ!

Kırmızı güller bu satıra 🌹

Şarkı: Yalın-Keşke

Dip not♡: Olabilecek yazım yanlışlarına takılmayın lütfen. Kitap sezon finalinden sonra düzenlemeye alınacaktır.

"Bir gül kadar güzel ol;
Ama dikeni kadar zalim olma.
Birine öyle bir söz söyle ki
ya yaşat ya öldür;
Ama asla yaralı bırakma..."
~Şems-i Tebrizi

KEYİFLİ OKUMALAR!

Sara Hesenova'dan

İnsanlar gider, anılar kalır.
Ne kadar manalı bir cümle, değil mi?
Misal ben kediden bile korkardım sorsan söylerdim sormasan susardım. Çünkü olması gereken hep bu olurdu. İnsanlara korkularımı zaaflarımı asla söylememen gerekiyor çünkü hançer hep o bölgeye denk gelirdi ve hasar ağır olurdu. Ama birine güveniyorsam ve seviyorsam onun yanında alakalı alakasız konuşurdum bu söylediklerim benim değerlilerim için geçerliydi ama ilk başta söylediklerim benim için yabancı olan insanlara ithafendi.

Bir de çok sevdiğim bir söz vardır 'İnsanoğlu insanoğlunun cehennemidir.' herkes aslında birinin içindeki değilmidir? Kim sevilmediğini düşünürse bu onu sevene haksızlık değilmidir? Yada neden insanlar bir birini güzel çirkin, güçlü zayıf diye ayırt edilir ki? Neden kimse kimseyi ne yaşadığını bilmeden yargılar ki? İnsanlar neden vicdan mahkemesinde kendilerini bu kadar haklı çıkarmayı beceriyor ki? Oysa bir insanın kalbini kırmak vicdanı sızlatmazmı kıran kişiyi? Adalet neden sadece duvarda?

Bana kalırsa en büyük günahkar aşk'tır. O öyle bir günahkardırki insanın gözünü kör etmekle kalmaz onun mantığınada hükm eder. Kalp saftır inanır aşka ama oda günahkardır en az aşk kadar. Ben bu hayatta neden aşka inanmam yoluma çıkarsa yolumu değiştiririm bilirmisiniz?

Benim cesaretimi kıran bu illeti bilirmisiniz?

Tanırmısınız beni yaralayan bu caniyi?

Hiss edermisiniz kalbimin ritmini yavaşlatan bu felaketi?

Hiç duydunuz mu beni benden alıp paramparça edip gönderen bu hırsızı?

Peki ya gördünüzmü bana kendini haram eden bu aşk'ı ?

Ben çok büyük yemin ettim. Bir daha aşık olmamaya bir daha güvenmemeye. Peki siz, hiç ettinizmi?

Belki hayır. Belki evet. Ne fark eder? Bu illet gelip her hayatı zehir ettikce.

Hayatımda ki en büyük pişmanlığım aşık olmaktı. Yada öyle olduğumu sanmak. Kim bilir?

Neyse...
Sevilmeyecek kadar çirkinmişim demek ki.

26 TEMMUZ 2005

Yazar'dan

Aylardan temmuz günlerden salı. Hava fazlası ile sıcak öğle saatleri olduğu için çoğu çocuk evlerinden dışarı çıkmasına izin verilmiyordu. Çocukların dedelerinin kurduğu bir çardak vardı orası hiç güneş görmezdi çünkü çınar ağacının gölgesindeydi. Burası neresimiydi? Burası asker ailelerinin yaşadığı apartmanlar denile bilirdi. Küçük Saranın dedeside babasıda askerdi. Babasıyla dedesinin apartmanı aynı yerlerde değildi burası dedesine verilen apartman eviydi babasına verilen apartman evi burda değildi. Burası şehirden uzak olduğu için babaları burda yaşıyor dedeleriyse şehirdeki apartman evinde yaşıyordu.