Köy | bxb

Bölüm 15 - Futbol

Vural odasında işleriyle alakalı dosyalarla ilgilenirken saatine baktı. Saat geç olmuştu. Geriye kalan işlerini yarına bıraktı ve odasından çıktı.

Arabasına bindi ve köye doğru yola çıktı. Kışlaya daha yakın diye evini köyden tutmuştu.

Yarım saat sonra köye vardığında arabasını evinin önünde parketti ve arabadan indi. Kapısının önünde çocuklar futbol oynuyorlardı. Çocuklardan bir tanesi topa vurdu ve Vural'ın ayağına geldi. Çocuk Vural'ın üzerinde askeri üniformayı görünce komutan odluğunu anladı ve hazır ola geçti.

Çocuğun bu tatlı haline Vural güldü ve topa vurup "al bakalım topunu." dedi. Çocuk teşekkür edip topu aldı ve arkadaşlarının yanına geçti.

Vural kapısını açarken çocukların bağırışlarını duyunca tekrar o yöne baktı.

"Ahmet abi!"

"Abi bizimle oynar mısın?"

"Abi bizim takıma gel."

Çocuklar Ahmet'i kendi takımlarına çekmeye çalışırken Vural onları izliyordu.

Ahmet üzerinde bakışlar hissedince Vural'a baktı. Vural onların hallerine güldü. Ahmet'te güldü ve çocuklara döndü.

Eve girip üzerini değiştirdi ve yemeğini yedi.

Hala dışarıdan gelen seslerden dolayı futbolun devam ettiğini anladı.

Geri dışarı çıktı ve çocuklara doğru "ben de oynayabilir miyim?" diye sordu.

Ahmet'in bulunmadığı takım "komutanım bizim takıma gelin, Ahmet abi karşı takıma geçince onlar çok güçlü oldu." dedi.

"İyi geleyim." Vural hızlı adımlarla kendi takımının yanına geçti. Ahmet Vural'ın bu isteğine şaşırsa da çok belli etmemişti.

Maça başladılar ve birkaç dakika sonra ilk gol Vural'dan geldi. Vural'ın takımından sevinç nidaları yükselirken Ahmet'in takımı "Ahmet abi daha iyi oyna ya." diyerek Ahmet'e kızıyorlardı.

Ahmet takımındaki çocuklara güldü ve "tamam daha dikkatli olacağım." dedi.

Maça devam ettiler. Ahmet topu Vural'dan kaçırıp onların kalesine attı ve kendi takımına bir gol kazandırdı. Bu sefer Ahmet'in takımındaki çocuklar sevindi.

Bu şekilde bir süre futbola devam ettiler ve Vural'ın takımının zaferiyle bitti oyun.

Ahmet nefes nefese kaldı ve kaldırıma oturup su içmeye başladı. Vural ise Ahmet'in yanına oturdu. Ahmet içtiği suyunu bıraktı ve Vural'a döndü.

"Komutanım, sizin oyuna girmenizi hiç beklemiyordum."

Vural Ahmet'in konuşmasına gülerken "uzun süredir oynamıyordum. Sizi oynarken görünce evde duramadım." dedi.

"İyi yapmışsınız."

"Eskiden sık sık oynardım. Askerliğe gittiğimden beri ayağım topa değmedi."

"Anladım."

Ahmet ve Vural küçük sohbetlerine devam ederken yanlarına yaklaşan bedenle kafalarını oraya çevirdiler.

Ahmet tam ağzını açıp bir şey söyleyecekken çocuklar çoktan bağırmaya başladı.

"Volkan abi!"

Çocuklar Ahmet'e yalvardıkları gibi Volkan'a da yalvarmaya başladılar futbol oynaması için.

Volkan ne kadar oynamak istese de kendini yoramazdı bu yüzden çocukları tatlı bir dille reddetmeye çalıştı. Ama çocuklar ısrar etmeye devam etti.