Köy | bxb

Bölüm 53 - FİNAL

Evet, bitti.

Buraya kadar gelen yorum yapan herkese teşekkür ediyorum 💞💞

Bundan önce de bir bölüm var mutlaka okuyun. Art arda attım.

Burayı okumayıp geçebilirsiniz sadece ufak bir şeyler söylemek istiyorum.

Bu kitabı ilk yazmaya başladığım akşamı hatırlıyorum 2023ün aralık ayıydı. O gece annemle babam kavga etmişti ve annem gitmişti, kardeşim hastaydı, babam sinirliydi yanına yaklaşılmıyordu falan işte. Birde yks dönemi. Kardeşimi uyutup bir anda gelen fikirle yazmaya başladım. 2025 şubat ayında da bitiriyorum.

Kafa dağıtmak içindi çok üzerinde düşünmedim. Bu yüzden kitapta pek çok mantık hatası var. Çok sonradan farkına vardım çoğu hatanın. Kitabı da silmek istemedim geri dönüp düzeltmek de uzun sürerdi üşendim. En başından bir köyde değilde kasaba yapsaydım bu kadar sorun yaşamazdık sanırım.

Her neyse iyi bir iş çıkardığımı sanmıyorum ama yine de bu hikayeyi seviyorum. İlk bitirdiğim final verdiğim bir hikaye. Bu yüzden de silmek istemiyorum. Burada kalıversin. Kötü de bir final oldu ama olsun. Pek içime sinmesede başka bir şey gelmedi aklıma.

Daha fazla uzatmayayım söylemek istedim sadece. Köyde hiç hastane karakol olur mu mal mı bu yks çalışmış bunları bilmiyo mu falan demeyin diye birazda açıklamak istedim.

Sizi seviyorum 💞

~

3 yıl sonra

Fırat telefonda gördüğü haberle ayaklandı ve yanındaki arkadaşlarına döndü. "Yerleştirme sonuçları açıklanmış." dedi yüksek bir sesle.

Vedat hemen ayağa kalkıp bilgisayarını getirdi. ÖSYM nin sitesine girerken Vildan hemen yanına oturdu. Çok heyecanlıydı, istediği yerin gelmesi için dua ediyordu.

Vedat Vildan'a ait birkaç bilgiyi girdikten sonra karşısına çıkan sayfayla Vildan'a döndü.

"Bakmak ister misin?"

Vildan yüreği ağzında kafasını hayır anlamında salladı. "Sen bak söyle bana. Bakamayacağım." dedi gözünü kapatıp.

Vedat güldü ve açık olan sayfaya baktı. İstanbul üniversitesi Hukuk fakültesi yazısıyla gururla güldü. Kendi çalıştırdığı öğrencisi iyi bir üniversitede böyle iyi bir bölüm kazandığı için gururluydu.

"Eğer ilk tercihim değilse hiç söyleme bile." Vildan hala gözleri kapalı konuşurken Vedat güldü ve "Gel de kendin bak." dedi. Vildan korkarak gözünü açtı ve bilgisayar ekranına baktı.

Ufak bir şoktan sonra sevinçle çığlık atarken "Kazanmışım!" diye bağırdı.

Herkes sevinçle ayağa kalkıp Vildan'a sarıldı. Vildan mutluluktan ağlarken Vedat sayfadan çıktı.

Küçük çaplı sevinç gösterisi biterken Vedat köşede olan biteni sessizce izleyen sevgilisine döndü. "Volkan, gel hadi senin sonucuna da bakalım."

Volkan kalkıp Vedat'ın yanına oturdu. Vedat bu sefer Volkan'ın bilgilerini girdi. Volkan kafasını Vedat'ın omzuna koydu ve sayfanın açılmasını beklemeye başladı.

Pek heyecanlı değildi çünkü istediği sonucu bulamayacağını düşünüyordu.

"Niye bu kadar sakinsin."

"Çünkü istediğim yer gelmeyecek."

"Nereden biliyorsun?"

"Gelmeyecek işte. İçimde öyle bir his var."

"Üf Volkan, bırak şu depresifliği. Ben inanıyorum istediğin yer gelecek."

Volkan ofladı ve açılan sayfaya korkuyla baktı. İstanbul üniversitesi cerrahpaşa veteriner fakültesi yazısıyla Volkan gözlerini şaşkınlıkla açtı. Vedat Volkan'ın komik suratına kahkaha atarken "kazanmış." dedi.

"İyi de nasıl?" Volkan hala inanmaz gözlerle ekrana bakarken "şaka değil dimi bu." dedi Vedat'a dönerek. Vedat sevgilisine göz devirip "tabii ki değil." dedi. Volkan gözleri dolarken Vedat'ın boynuna atıldı. "Oha! Kazanmışım."

Evdeki sevinç bu seferde Volkan içindi. Volkan hayallerindeki ve bir zamanlar asla yapamayacağını düşündüğü mesleği şu an okuyacak olmasına inanamıyordu.

Volkan arkadaşlarının arasından çıkıp tuvalete gitti elini yüzünü yıkamak için. Rahatlaması ve kazandığına kendini inandırması gerekiyordu.

Tuvalete girip elini yüzünü yıkadı ve aynaya baktı. Yüzü mutluluktan parlıyor, ağzı kulaklarındaydı. Hiç olmadığı kadar mutluydu.

Biraz kendini aynada seyrettikten sonra tuvaletten çıkmak için kapıyı açınca karşısında kardeşini gördü.

"Abi, iki dakika gelsene." Vildan boş odalardan birine girip abisini bekledi. Volkan da Vildan'ın girdiği odaya girdi ve kapıyı kapattı.

"Ne oldu?" Vildan dolmuş gözleriyle tekrardan abisine sarıldı ve "teşekkür ederim." dedi.

Volkan bu teşekküre anlam veremedi. Kız kardeşine geri sarılırken "ne için?" diye sordu.

Vildan gözlerindeki yaşları sildi ve Volkan'dan ayrıldı. "Eğer sen olmasaydın bu mutluluğu yaşayamayacaktım. Yani istediğim bölümü bırak, liseyi bile bitiremeyecektim. Belki de babam beni evlendirecekti, bu yaşımda çocuklarım olacaktı. Sen kurtardın beni bunlardan. Hayallerime kavuşmam da en büyük desteği sen verdin abi. O yüzden sana özel bir teşekkür etmek istedim. Teşekkür ederim abiciğim."

Vildan biraz durdu ve tekrardan konuşmaya devam etti. "Ayrıca kendin de okula devam ettiğin için teşekkür ederim. Çünkü ben bu mutluluğu yaşarken senin kenardan izlemeni hiç istemezdim." dedi.

Volkan kız kardeşinin konuşmasına gözleri dolarken "rica ederim." dedi. Vildan'dan böyle bir hamleyi beklemiyordu, şaşırmıştı. Ama bir yandan da çok mutluydu. "Rica ederim abim." dedi tekrardan sarılırken. Diyecek bir şey bulamamıştı.

Biraz sarıldıktan sonra "Of yeter bu kadar duygusallık. Ben gelemiyorum bu kadara." diyerek gözündeki yaşı sildi Vildan gülerek. Volkan da ona karşılık güldü ve oradan çıktılar. İki kardeş kızarmış gözlerle salona girdiler.

~

Akşam olurken herkes mutfakta sofrayı kuruyordu. Vedat'ta ilk fırsatta Volkan'ı alıp odalarına geçtiler.

Ameliyattan sonra köyden bütün eşyaları toplayıp İstanbul'a taşınmışlardı. Volkan Vildan ve anneleri ilk başta Vedat'ın evinde kalıyorlardı. Daha sonrasında köydeki bahçelerini sattılar, İstanbul'da oldukları sürede de çalışıp biriktirdikleri paranın üzerine koyup kendilerine küçük bir ev almayı başarmışlardı. Volkan annesi ile kardeşinden ayrı yaşayacağı için üzülse de sevgilisi ile yaşayacağı içinde çok mutlu olmuştu.

Şimdi kendi odalarında başbaşa kalma fırsatı bulmuşlardı. Genel olarak grubun toplanma yeri bu ev olduğu için Vedat ile Volkan çok fazla yalnız kalamıyorlar, böyle küçük fırsatları kolluyorlardı. Vedat defalarca defolup gitmelerini söylesede arkadaşlarıyla olan yakınlığın vermiş olduğu yüzsüzlükten hiçbiri gitmiyordu. Hatta bazen inadına gece de onlarda kalıyorlardı.

Vedat sevgilisinin beline sarılıp dudaklarını öpmeye başlarken Volkan da kollarını Vedat'ın boynuna doladı. Küçük bir öpüşme faslından sonra sıkı sıkı sarıldılar birbirlerine.

Vedat yatağa oturup Volkan'ı kucağına aldı ve sarılmaya orada devam ettiler.

"Seni çok seviyorum Volkan." dedi beline sarılıp yanağından küçük küçük öperken.

"Ben de seni seviyorum." dedi. Vedat'ın öpücükleri huylandırsa da bir şey demedi. Bu küçük sevgi gösterileri çok hoşuna gidiyordu.

Üç buçuk yıla yakındır sevgililerdi ve ilk günkü kadar birbirlerini seviyorlardı.

~