Köy | bxb

Bölüm 44 - ölmek istemiyorum

Volkan karakolda mutfakta işlerini yaparken bir yandan da Vedat ile olan tartışmasını düşünüyordu. Ara ara gözleri doluyor daha sonra kendini hemen toparlıyordu.

İlk kavgaları olması Volkan'ı daha da üzüyordu. Vedat'la konuşamaması da cabasıydı.

Bulaşıkları yıkarken içeri Ahmet girdi. Son zamanlarda o da kendinde değildi.

Az uyumaktan göz altları morarmıştı. Sigara dışında adam akıllı bir şey yiyip içmiyor bu nedenle de her gün daha da zayıflıyordu. Ona rağmen dik durmaya ve gülmeye çalışıyordu. Çünkü bazı şeyleri dalgaya vurmazsa daha çok ağlardı, dahd kötü olurdu.

Volkan'ın bulaşıkları yıkadığını görünce "Şimdi Vedat olsa da yıkasa." dedi gülerek. Ahmet'in kavgadan haberi yoktu. Anlatmakta istemediği için sadece güldü Volkan.

Ahmet cam kenarına geçip sigarasını içerken saate baktı.

"Saat dört olmuş. Gelir birazdan seninki." dedi ve vurulma güldü. "Umarım yakında benimki de gelir."

"Gelir abi, sen içini ferah tut." dedi ve bulaşıkları yıkaması bitince saate baktı. Saat dört olmuştu. Vedat okuldan çıkmıştır diye düşündü. Derin bir iç çekerken Ahmet sigarasını bitirip camı kapattı ve Volkan'a döndü.

"Umarım, ben odama geçiyorum. Bir şeye ihtiyacın olursa gelirsin." dedi ve mutfaktan çıktı.

Volkan oflayarak sandalyeye oturdu ve eline telefonunu alıp boş boş dolandı.

İşten çıkış saati gelince de karakoldan çıktı.

Eve giderken annesi arayıp ekmek isteyince adımlarını fırına yönlendirdi.

Fırına girdiğinde kasadaki bedenle duraksadı. Vedat kasiyere parayı verip kapıya dönerken Volkan'ı görünce o da duraksadı.

İki adım atıp Volkan'ı da kolundan tutup dışarı çıkardı ve "konuşalım mı biraz?" dedi.

"Konuşuruz, ekmek alıp eve götürmeliyim."

"Peki." dedi ve ikisi de bir şey demeden ayrıldılar.

Volkan fırına girerken Vedat evine gitti. Kendine yemek hazırlayıp yedi ve Volkan'dan haber beklemeye başladı.

~

Volkan ekmeği aldıktan sonra evine gitti. Annesi ekmeği alıp salona götürürken kendisi salona geçti.

Salona geçtiğinde amcalarının geldiğini görünce şaşırdı. Onları beklemiyordu.

"Hoşgeldiniz." dedi üçüne. Fakat hiçbirinden ses çıkmadı. Sinirli gözüküyorlardı.

"Hanife abla, Vildan. Bize biraz müsaade edin Volkan'la konuşacağız." dediler Volkan'a sinirli bir şekilde bakıp. Annesi ile Vildan salondan çıktılar. Neler olduğuna dair onlarında bir fikri yoktu. Amcası kalkıp kapıyı kilitledi.

Volkan hala ayakta amcalarına bakarken "amca, bir şey mi oldu?" diye sordu. Korkmaya başlamıştı.

En büyük amcası ayağa kalkıp yakasına yapışırken "İbne mi olacaksın lan sen bizim başımıza?" diye bağırdı. Volkan şaşırırken yüzüne yediği yumrukla yere serildi.

Annesi ile Vildan duyduklarıyla koşarak kağıya gittiler.

Diğer iki amcası da kalkıp yanlarına gelirken Volkan yediği tekmelerden korunmaya çalışıyordu. Bir koluyla yüzünü kapatırken bir koluyla da kalbini korumaya çalışıyordu.

Annesi ile Vildan da kapıya vuruyorlardı açsınlar diye. Bir yandan da "yapmayın, kalbine gelirse ölür." diye bağırıyorlardı

"Gebersin." Amcalarından birisi söylerken özellikle kalbine doğru tekme atmıştı. Ama Volkan'ın kolu olduğu için Volkan'a çok etki etmemişti.