Zamansız Şans | TAMAMLANDI

Şişe Kırmaca

*Leylanın Anlatımıyla*
Abimi hastaneden çıkardıktan sonra Kartal beni kendi evine getirmek istedi. Abim izin vermedi ama tuturdu onun evinde kalıcakmışım. Tabi abim beni yalnız bırakmak istemedi ve o da geldi.

Araba durduğunda geldiğimizi anladı. Ben kapıyı tam açıcaktım ki, koruma açtı. Arabadan indim ve abime baktım. Kaşlarını çatmıştı.

"Abi yapma ama böyle. İstersen kendi evimize gidelim."

Abim tam beni onaylıyordu ki Kartal sağolsun lafa atladı. "Hayır sen hiç bir yere gitmiyorsun." Abimi göstererek. "Abin isterse gide bilir ama. Ona karışamam."

"Hayır efendim. Ben de hiç bir yere gitmiyorum. Kardeşimi burda seninle yalnız başına kalmasına izin veremem." Bana baktı ve "Kalıyoruz, ama aynı odada."

Şaşırdım. "Yaa, abi saçmalama lütfen."

Ağzını açarak bana baktı. "Sen iyice sapıttın aa. Bu adamın yanında kala-kala."

Ve Kartal hiç istemeyeceğim şeyi söyledi. "Bizim aynı yatakta yatmamızdan, ya da gecenin bir yarısı Leylanın odasına giriceğimden şüphe ediyorsan etme bence. Çünkü ben onla aynı odada ve aynı yatakta çoktan yattım." Abim bana döndü. "Ama bir şansım daha varsa gene kalırım."

"Lan ne diyor bu? Leyla doğrumu bu?"

"Vallaha Leylacım hiç itiraz etme. Sana Kartalın odasını ben verdim." Dedi Faruk.

Bu ne zaman gelmişti ki. Faruka kaş göz yaparak susmasını söyledim. Çünkü abim birazdan beni öldüre bilirdi.

"Sen nerden çıktın lan?"

"Ooo, Ali bey. Hoş geldiniz efendim. Buyurun eve geçelim."

"Faruk seni zaten gözüm tutmuyor oğlum. Bir de kaşınma. Geçen seni nasıl dövdüğümü unutma."

"Yav Ali sırtım çok kaşınıyor yaa. Kaşısana bebeğim." Diyip gülmeye başladı Faruk.

"Ben seni sonra kaşıyıcam." Kafasını sallayarak "Sen merak etme." Dedi.

Faruk bana bakarak "Nıç nıç nıç. Yav yenge Vallaha senin bu abin geri zekalı haa. Ben bununla iyi geçinmeye çalışıyorum, sen bir de bunun yaptığına bak. Yazık yaa sana çok yazık. 20 yıl bunla nasıl aynı evde yaşadın sen, hala aklım almıyor. Neyse her şerde bir hayır var derler. Bakalım kaşırken kaşınan yerimi kaşırsa demek ki beni seviyor. Hadi İnşallah."

"O benle nasıl yaşadı tabiki de anlamazsın. Çünkü sende o kafa yok. Ben sana böyleyim lan. Kardeşime değil."

"Ya hadi kavganın sırası değil. İçeri girin." Dedi Kartal.

Hep beraber içeriye girdik. "Ben üstümü değiştiriyim." Dedim ve merdivenlere ilerledi.

*Yazarın Anlatımıyla*
"Leylanın kıyafeti yok ki burda. Ne giyinicek?" Dedi Ali.

"Kartal Leylaya özel giyinme odası yaptırmıştı. Orda kıyafet var."

Ali tek kaşını kaldırdı. Açıkçası şaşırmamıştı. Kartaldan böyle bir şey beklerdi.

Kartal dışardan geldi ve "Leyla nerde?" Dedi.

"Yukarıda, üstünü değiştirip gelicekmiş." Dedi Faruk.

"Tamam ben bir bakıyım."

"Neye bakıyon lan oğlum?"

"Sevgilime." Diyip yukarıya çıktı Kartal.

Faruk gülmeye başladı. "Gülme lan!"

"Bak benle iyi geçin. Bence biz aynı kafayız. Yani sen iyi olursan biz çok iyi anlaşırız."