MAHŞER | GAY

9

Beden bir saatten sonra işlevini yitirmeye başladığında, ilk kontrolünü kaybeden beyin oluyordu.

Son bir haftadır beynimin asıl düşünmesi gerekenleri reddettiği bir dönemden geçmiştim. İki kez görevimi tehlikeye atıp askerliğimi yakmak üzereydim ve Roskol olmasa şu an çoktan kapı dışarı edileceğim gerçeği kabak gibi ortadaydı.

Roskol..
Andrei Roksolnikov Kuznetsov
beni korkutmaya başlamıştı ve hayır, bu korkunun rütbesiyle hiçbir alakası yoktu.

Bana yaklaşımı garipti. Bir komutan askeriyle samimi olabilirdi evet, lakin bunun bir sınırları olurdu. Hele ki kimseyle samimi olmayıp bana karşı bu denli bedenen çizgiyi aşması kafa karıştırıcıydı.

Andrei Roksol'un bir erkeğe o anlamda bakıp bakmayacağı tartışılırdı. Gay olmadan, sırf kadınsızlıktan birbirine hallenen meslektaşlarımı çok kez görmüştüm.

Hatta en yakın arkadaşım birine sakso çekerken yakalanmasın diye nöbet tuttuğum bile olmuştu.

Andrei Roksol'un sırf kadınsızlıktan dolayı gözüne bir askerin çekici gelmesi normal bir durumdu. Yüksek ihtimalle bir kadına gidip seviştiğinde bunu farkedecekti.

Bu yüzden bana düşen kendimi geri çekmekti. Çünkü bana halleniyorsunuz diyemezdim adama, mecburen geri çekilecektim.

Bir başka seçenek daha vardı tabi. Maria ile işi hızlandırıp nişan taksam, belki bana farklı gözle bakmayı bırakabilirdi. Yanında daha fazla sevgilimi anarsam yaptığından utanç duyacaktı ve ben rahatsız hissetmeyecektim.

Ya da bunlar sadece benim kuruntularımdı ve Roksol sadece bana acıdığı için yardım etmişti ve kendi kendime gelin güvey oluyordum.

Biten yemek tabağımı bulaşıkları bıraktığımız tezgaha bıraktığımda, kolunu omzuma atan Victor ile yemekhaneden çıktık.

Kaç gündür bir şekilde ondan uzak durmaya çabalıyordum. Sürekli göz teması kurmamak için kafamı asla kaldırmıyor, verdiği dosyaları alıp hızla geri çıkıyordum odasından. Doğru olanı yapıyordum çünkü o komutanımdı ve ben burada vatan görevim için bulunuyordum, ilgimi alakamı başka hiçbir şeye veremezdim. Maria'ya hâlâ evlilik teklifi bile etmememin nedeni de görevim için aldığım sorumluluk duygusuydu.

Henüz daha yerleşim aşamasında olduğum için Türkiye ile sık sık iletişime geçemiyordum. Sadece iki kez dosya bilgisi ve Andrei Roksol hakkında bilgi iletmiştim, sonrasında dikkat çekmememi söyleyip beklemem emredilmişti. Bu yüzden yaptığım tek şey Boris Petrov olarak askerlik yapmaktı.

"Roskol hepinizi koğuşta bekliyor!" Arkamdan duyduğum bağırış ile anında kafamı arkaya çevirdiğimde, Aleksey komutanın yemekhaneye duyuru yaptığını gördüm. Nefes nefeseydi ve panik halinde gibiydi.