Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Alparslan esmer olan.)
Koskaca yirmi dört yıllık yaşamımda hayatımın en utanç dolu günlerimi sorsalar kesinlikle bugünden bahsederdim.
Benden iki santim uzun Victor en başta duruyordu, yanında ben, benim yanımda benden en beş santim kısa Zivon hazırolda bekliyordu.
Kendimi şu duruma soktuğumu babam görse 'al biletini gel daha fazla rezil etme bizi' derdi.
"Buradan çıktığımızda ikininizinde belasını siktim bekleyin siz!" Dedim öfkeyle. Roskol hâlâ odaya girmemişti ve o gelene kadar öfkemi yanımda dikilen iki gerizekalıya bolca yansıtacaktım.
"Sana kalmadan Roskol yapacak gibi." Dedi yüzünü avuç içlerine gizleyerek.Zivon Yüzünün kıpkırmızı olduğunu kulaklarından anlayabiliyordum çünkü çizgi filmlerde kızaran kulaklara benziyordu.
"Senin bir suçun yok, komutana her şeyi ben yaptım diyeceğim zaten." Victor'un İlk kez yüzünde her zamanki alaylı gülüş yoktu, oldukça ciddi ve kararlıydı.
Sesimi çıkarmadım, bu sadece basit bir arkadaşlık meselesi değildi. Söz konusu benim vatan görevimdi ve askerliğimi yakamazdım. Açık vermemek için herhangi bir askermişim gibi davranıyor olabilirdim ama diğer konularda oldukça dikkatliydim.
Arkamızdan açılan kapı ile hepimiz anında dikleşip hazır ola geçtik. Roskol gelmişti ve üzerinde onu gördüğüm kıyafetleri yoktu. Spor kıyafetlerini askeri üniformasıyla değiştirmişti.
Masasına oturduğunda, bize göz ucuyla bakıp çekmeceden açık mavi bir dosya çıkardı ve masaya koydu. Nefesimi tutmuş ölüm emrimi bekliyordum sanki. Roskol altın rengi demir kalemi dosyanın üstüne koyduğunda, artık konuş be adam diye bağırmak istiyordum.
"Konuş." Dedi sadece Roskol. Kime dediğini anlayamadığım için göz ucuyla iki tarafımdaki Victor ve Zivon'u kontrol ettim. Hangimiz konuşacak bilmiyordum ama Victor'un konuşmasını tercih ederdim.
Tamda istediğim gibi olmuştu. Victor bir adım öne çıkıp asker selamı verdiğinde, "müsadenizle komutanım." Diyerek konuşmaya giriş yaptı.
Roskol gözlerini yumup konuşması için onay verdi. Her zaman ki gibi konuşkan değildi.
Gözlerimi yere indirip yutkundum. Benim de Roskol ile özel olarak konuşmak istediğim şeyler vardı. Lakin ne yeriydi ne zamanı.
"Komutanım içki yasağını çiğnediğimiz için özür dileriz." Dediğinde mimiklerimi kontrol edebildiğim için şükrettim.
Victor su gibi vokta içer, masal anlatır gibi yalan söylerdi.
"Zor bir dönemden geçiyorduk, kendimize hakim olamadık. Boris hasta olduğu için içmediğini bildiğimden nöbet tutmasını istedim, benim suçum." Diye devam ettiğinde, Zivon'un derin bir nefes verdiğini duydum.
