34.Bölüm

229 17 2
                                    


Doğum günümde olan olayların üstünden bir hafta geçti.Kimse benimle konuşmuyordu belki biraz abartmıştım doğum günümü kendi ellerimle mahvetmiştim.

Emre bile bir kaç gün içerisinde pes etmişti,artık ne özür diliyordu ne açıklama yapıyordu.

Emreyle son konuşmamız aklıma geldikçe gözlerim dolar gibi oldu.

"Ben o gün sen beni terkettiğin halde doğum gününü organize ettim!Sen mutlu ol diye elimden geleni yaptım.Sen ise o gün bile beni suçladın!Meryemle aramızda hiçbir şey olmadı!Ama sen bir kez bile bana gerçekleri sormadın, kendimi açıklamama müsaade bile etmedin!"

"Ne yapsaydım? Gözümün önünde,onun senin yanağından öptüğünü gördüm.Şey mi deseydim keyfinizi bozmayın ben gideyim ben zaten burada fazlalığım!"

"Peki o öptükten sonra neler olduğunu da gördün mü? Benim ne tepki verdiğimi de gördün mü?"

"Dur sen hiç kendini yorma ben cevap vereyim,tabi ki de hayır görmedin,gördüğün şeyden sonra kaçtın değil mi?"

"Bu senin beni aldattığın gerçeğini değiştirmez,sana inanmıyorum!"

"Mira ben seni çok seviyorum"diyip yanıma geldi ellerimi tuttu "Özür dilerim tamam mı hep ben haksızdım"dedi.

Ona dinmeyen öfkeme yenik düşüp"Seni artık hayatımda istemiyorum uzak dur benden!"dedim.

O ellerimi bıraktığında yeniden kışa döndüm ama bu kışa alışacağımı sandım.

Ona bakarak düşüncelere daldığımı fark ettiğimde kendime geldim.Zaten Emre artık yüzüme bile bakmıyordu.Acaba Emre gerçeği mi söylüyordu?Ona inansaydım her şey daha iyi olur muydu?

Biz mutlu bir çift olamadık ama en azından Melek ve Bora birlikteydi artık, onlara gülümseyerek baktım.
Konuşmuyorduk ama benim onlar için mutlu olduğumu bilmelerini istiyordum.

...

Uzun bir aradan sonra merhaba

Destekleyen herkese teşekkür ederim ✨💕

Sizi çok seviyorum ❤️✨

Şerefsiz °Texting°Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin