Baloncu Kız

BK -9-

Öpüşmek neydi? Annemizi öperdik, babamızı, kardeşimizi, arkadaşlarımızı. Peki ya hiç tanımadığınız biriyle öpüşmek? Masum olmayan, çok duygu barındıran bu dudaklar neyin nesiydi? Ellerimin titremesi ne anlama geliyordu?

Baran'ın dudakları dudaklarımda gezerken benim boğuştum bu saçma sorular neydi asıl ?

Ellerim titriyordu, Baran'ın elleri yanaklarımda olmasına rağmen benim ellerim iki yanımda duruyor terlemekten sırılsıklam olmuştu. Baran'ın iyice kendini kaptırdığında buna bir son vermek için tüm gücümle itledim. Baran pes etmiş olacak gibi bir adım geri atarak nefes almam için çıkmıştı.

Sinirliydim fakat şuan tam ne yapmam gerektiğini kestiremiyordum. Ellerimi çaresizce alnıma getirerek etrafa baktım. Çoğu kişi buraya, ne yapacağımı bakıyordu. Sinirli miydim, bilmiyorum ama bu kadar basit olmamalıydı. Allah aşkına beni öpmüştü.

"Seni hayvan!" Tüm gücümle Baran'ın suratına bağırmıştım. Gözlerim doluyordu, böyle olmamalıydı. "Sen benim hiçbir şeyimsin!" işaret parmağımı ona doğru salladım. "Sen tam bir bozuk malsın!"

Son cümlem ile Baran sinirlenmiş olacak ki ellerini iki yandan yumruk yapmıştı. "Düş önüme."

Baran'ın kurduğu cümle üzerine kaşlarımı kaldırdım. "Ne?"

"Düş önüme!" Baran'ın sesini yükseltmesi karşısında korkmuştum. Zira az önce neler olabileceğini görmüştüm. Dediğini yapmazsam kötü bir şey olabilirdi. Çaresizce otoparka doğru ilerlemek için bir adım atmıştım ki Berk beni kolumdan tuttu.

"Zorla nereye götürüyorsun kızı?" Berk'in gayet rahat sorduğu soru üzerine anlamsızca Baran'ın dişlerini sıktığını görmüştüm.

"Sevgilisiyim kardeşim." Dişlerinin arasında hırladı. "Elini çek kolundan."

'Sevgili' kelimesi bana çok ters geliyordu ki Barandan da zaten bu kelimeyi beklemiyordum. Berk'te beklemiyor olacak ki ağzından fısıltı şeklinde 'Ne?' kelimesini duymuştum. 

Baran gayet normal bir şey söylemiş gibi ellerini kot pantolonuna sokarak omuz silkti. Ağzım açık bir şekilde Baran'a bakarken göz göze geldik. Gözlerimi Barandan ayırmadan kafamı hafifçe 'hayır' anlamında salladım. 

"Konuşmamız gerekiyor, bu şekilde olmaz." Gözlerini kapadı ve dudaklarını yaladı. "Konuşacağız." 

Baran'ın bu kadar sakin bir bir şekilde bana açıklama yapması hoşuma gitmişti. Bu ara bana anca bağıran Baran şuan da sakince açıklama yapması hoştu. Berk'e döndüm. "Seni arayacağım, bir şey yok."

Berk ilk önce beni inceledi ardından bakışlarına Baran'a yönlendirdi. "Kendine dikkat et." Baran'a bakarak söylediği sözler üzerine Berk'in koluna hafifçe dokundum. Berk işaretimi anlamış gibi  bir adım geriye gitti. Bende bunu fırsat bilerek çıkışa doğru ilerlemeye başladım. Baran arkamdan geliyordu, bunu hissediyordum.

Otopark girişine gelince durdum. Baran arabasını nereye park etmişti ? 

"Sağa dön." Baran'ın beni yönlendirmesine sinirlensem de okulda olduğumuzu, zaten yeterince rezillik yaşandığını kendime hatırlattım. Adımımı sağa doğru atarak ilerlemeye başladığımda tanıdığım araba gözüme çarptı. Arabanın önünde durarak kollarımı bağladım ve Baran'a döndüm. 

"Ne konuşacağız?" 

"Burada olmaz." 

"Yeterince rezil ettin beni okula. Konuşalım bitsin." 

Baran'ın aniden kolumu tutmasıyla ne olduğunu şaşırmıştım. 

"Ne yapıyorsun ayı!" Debelenmem işe yaramıyor, Baran beni daha sıkı tutmasına neden oluyordum.