DİKKAT! BU KİTAP 152 GÜN KİTABININ DEVAMIDIR! ÖNCE 152 GÜNÜ OKUYUP SONRA BUNU OKUMANİZ TAVSİYE EDİLİR AMA YİNEDE BU HİKAYEYİ 152 GÜNÜ OKUMADANDA OKUYA BİLİRSİNİZ.
★
Son gün... Bugün tam 152 gün tamam oldu ve biz ikimizde kaybettik. Biz 152 günün ar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Belki, bir gün daha güzel bir hikayede yeniden oluruz..."
<152>
Tik tak! Tik tak! Tik tak!...
Saat hareket ediyor, zamanımız azalıyor! Fakat bazıları hissleri ile mantığını karıştırdı. Bakalım onları bir birinden ayırt ede bilecek mi? Aa! Bir sorunumuz var! Hmm. Peki zaman bitmeden ayırt etmeyi başara bilecek misiniz küçük farecikler? Zaman... Önemli bir şeydir unutmayın, her şeyin bir zamanıvar.
★
Her bir veda ve terk ediliş, bir son demekdi. Bizim hikayemiz de böyle bir sonla bitmişti. 00:26 terk ediliş. Elfelkulesinin altında terk ettim onu. Ve son günde tamamlanmış oldu. İddia ise kaybedilmiş oldu. Kimisi için bir kazanış kimisi için ise bir kaybediliş. Bir gün yanlış numaraya yazmam sonucunda kendimi bir iddanin ortasında buldum. İlk aşık olan kaybeder. Ve 152 gün son buldu. İkimizde kaybettik. Ve bir birimizi terk ettik.
Bazen gururlu bazen gurursuz ola bilirim. Ama o gün gururumu seçtim. O beni nasıl terk ettiyse bende onu terk ettim. 2 yıl önce ansızın beni terk etti. Aynı şekilde bende.
2 yıl önce...
Koşarak hastaneye gittim ve gözlerim dolu bir şekilde personele yaklaştım. "Merhaba, buraya... Buraya bir sürü asker getirildi onlardan biri olan Deniz Arslan isimli hasta şu an nerede?" Personel bilgisayarda bir süre uğraştıktan sonra bana gözlerini çevirdi. " 2. Kat 65. Oda"
Hemen koşarak asansörün yanına geldim fakat asansör beklemeye vaktim yoktu. O yüzden merdivenlerden çıktım hemen odayı bulduktan sonradoktoru gördüm. Hemen doktorun yanına gittim. "O iyi mi? komutan... Deniz iyi mi?" endişeli bakışlarımı doktora çevirdim. Doktor ilk önce ne diyeceğini şaşırdı. "Şu anda durumu stabil. Tabii ilerleyen zamanlarda ne olucağını bilemeyiz...". Derin bir nefes alıp verdim. O iyi olucaktı, kötü şeyler düşünmemeliyim. O iyi olucak... İyi olmak zorunda... Dakikalar geçti, saatler bir birini kovaladı. Amma hala Deniz hakkında br haber gelmemişti. Doktor odadan sonunda çıktı. Hemen yeniden doktorun yanına geldim, benim ağzımı açmama izin vermeden konuşmaya başladı. "Özür dileriz amma onun hakkında size bir şey söyleyemeyiz. Ne olursa olsun o bir asker, bilgiler gizli kalmalı". Bunu demesi ile başımdan kaynar sular döküldü. "Amma bakın ben onun sevgilisiyim yani yakınıyım. Onun hakkında bilgi öğrenmek benimde hakkım". Lakin doktor beni dinlemeden çekip gitti. Yerimde durup ne yapacağımı bilemez halde arkasından baka kaldım. bir kaç dakika sonra odaya asker kıyafetinde bir adam girdi. Muhtemelen bu Denizin komutanıydı.
