နောက်နေ့မနက်..
အင်း အိပ်ယာအကောင်းစားပေါ်မှာ အိပ်ရလို့ထင်တယ်
ပုံမှန်ထက်ပိုပြီး ငါအိပ်ရေးဝနေသည်..။ ကုတင်ဘေးက
ခုံပေါ်တင်ထားသည့် နာရီလေးအား ကြည့်လိုက်တော့
8နာရီကျော်နေပြီပင်..။ လုပ်နေကျအတိုင်း
အိပ်ယာအား သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင်လုပ်ပြီး
ရေချိုးရတော့သည်..။
ရေချိုးပြီးသည်နှင့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်မည့်
အနက်ရောက် တီရှပ်နဲ့ ဘောင်းဘီကိုသာ
ဝတ်ဆင်ပြီး အောက်ဆင်းဖို့ပြင်သည်..။
အောက်ထပ်အားမဆင်းခင် သခင်လေး
ဆိုသည့် fourth ၏ အခန်းရှေ့ကဖြတ်သွားတော့
ကြည့်ရတာ မနိုးသေးဘူးထင်ပါရဲ့..။အေးပေါ့
အချစ်ခံလေးက ဒီအချိန်ဘယ်နိုးမလဲ..။
မြေညီထပ်အားရောက်တော့ အကုန်လုံးဟာ
သူ့အလုပ်နဲ့သူပင်..။ ငါလဲ ဗိုက်ဆာနေပြီဖြစ်တာကြောင့်
မနက်စာစားဖို့အတွက် ထမင်းခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်...။
ပထမဆုံးတွေ့လိုက်ရတာက ရှည်လျားလှသည့်
စားပွဲနဲ့ ခုံတွေပင်..။
" အော် သားGemနိုးလာပြီလား
မနက်စာ စီစဥ်ပေးထားတယ်.."
ရုတ်တရက် အသက်ခပ်ကြီးကြီး အန်တီကြီး
တစ်ယောက်သည် သားgemဟု ခေါ်ပြီး
လက်အားလာကိုင်တာကြောင့် ငါ့ရင်ထဲ
အနည်းငယ်နွေးထွေးသွားပြီး အမေ့ကို
သတိရသွားသည်..။
" ဒီစားပွဲပေါ်က ကြိုက်တာယူစားနော်..
အဒေါ်က ဒီအိမ်ရဲ့ အိမ်တော်ထိန်းပါ
ဘာသောက်မလဲသား.."
" ကော်ဖီပဲပေးပါ.."
" ခနလေးစောင့်နော်.."
စားပွဲရှည်ကြီးပေါ်မှာ ခင်းကျင်းထားသည့် မုန့်တွေဟာ
အလွန်များလွန်းလို့ ဘယ်ကနေစပြီးစားရမှန်းကို
မသိပါ..။ ပထမဆုံးအနေနဲ့ မျက်စိကျသွားတာ
ရောင်စုံ mochiလေးတွေပင်..။ ဘယ်လိုအရသာ
ရှိမလဲ မြည်းစမ်းချင်တာကြောင့် ထိုထဲကနေ
တစ်ခုအား ငါယူစားလိုက်သည်..။
" အယ် သားgem mochiကို ယူစားလိုက်တာလား.."
" ဘာလို့လဲ.."
" အဲ့ဒါ သားFourth လေးကြိုက်တဲ့ဟာ
ဘယ်သူမှစားလို့မရဘူး.."
သူက ဒီမုန့်ကိုကြိုက်တာလား မှတ်ထားဦးမယ်..။
