Niedostępna dla niego #2 [UKOŃCZONE]

Rozdział 27

Moja ręka była zdrętwiała od trzymania główki mojej córeczki, która spokojnie spała obok mnie. Rozejrzałam się po pokoju, czując niespokojność w sercu. Zauważyłam książkę otwartą na moim brzuchu - musiałam zasnąć, czytając jej historię. Moje serce biło szybciej, gdy przemyślałam ostatnie wydarzenia. Czy to wszystko było tylko snem? Czy naprawdę Christian stracił pamięć?

Próbowałam przypomnieć sobie, jak długo spałam, aby to wszystko mogło mi się przyśnić. Wstałam ostrożnie, starając się nie zbudzić mojej córeczki, i skierowałam się na dół, do kuchni, gdzie promienie słoneczne powitały mnie ciepłem. Mimo to, moja głowa wciąż była pełna myśli o Christianie.

W kuchni zauważyłam artykuł w gazecie, który opisywał wypadek Christiana w drodze na lotnisko. Moje serce zamarło. To wszystko było prawdą. Christian miał wypadek, ale nadal nie wiedzieliśmy, gdzie się znajduje. Poczułam, jak łzy zbierają się w moich oczach, gdy przeczytałam kolejne słowa artykułu.

Kiedy rozległo się pukanie do drzwi, postanowiłam pójść je otworzyć, nie spodziewając się tego, co zobaczę. Nagle moim oczom ukazał się Liam Hemsworth, trzymający w pół Christiana. Jego twarz była lekko poobijana, ale na widok mnie uśmiechnął się szeroko. Moje serce zamarło.

-Christian? - wydusiłam, gdy zbliżyli się krok bliżej. Liam pomógł mu dojść do mnie, a gdy Christian objął mnie mocno, odwzajemniłam uścisk.

-Ale jak to? Wy razem? - spytałam, spoglądając na nich obu, zdezorientowana.

Obejmując Christiana, spojrzałam pytająco na Liama, który wszedł do środka, mierząc nas uśmiechem wzrokiem.

-Spokojnie, wszystko wytłumaczę. To częściowo moja wina, że nie wiedziałaś nic o Christianie - powiedział spokojnie, z delikatnym uśmiechem na ustach.

Patrząc na mojego Christiana, poczułam, że jestem najszczęśliwszą kobietą na świecie. Postanowiłam poprowadzić go do środka, aby usiadł na kanapie, i zdecydowałam, że chcę usłyszeć wszystko, co mają do powiedzenia.

Gdy zaczęłam pojmować całą sytuację, układanka wydarzeń zaczęła układać się w moim umyśle. Wszystko zaczęło nabierać sensu, ale moje serce wypełniło się przerażeniem i niepokojem.

-Ty, Christianie, jechałeś na lotnisko. Między czasie rozmawiałeś z Liamem, kiedy nagle, Ty, Liam, usłyszałeś przerażający huk zderzenia aut. To był moment, w którym, bez wahania, natychmiast podjąłeś decyzję, wskakując do swojego odrzutowca, gotowy do szybkiej reakcji.

-Po krótkim locie nad miastem, wylądowałeś ze swoimi ludźmi niedaleko miejsca wypadku. Sceneria, która się przed tobą roztaczała, była przerażająca. Christian leżał nieprzytomny, z głową opartą na kierownicy. Natychmiast sprawdziłeś jego puls i, zdając sobie sprawę z powagi sytuacji, postanowiłeś zabrać go do swojego prywatnego szpitala w Chicago, aby zdążyć ratować jego życie.

-W tych dramatycznych momentach, przez pięć dni leżałam w szpitalu, a Christian nie miał możliwości skontaktowania się ze mną, gdyż jego telefon pozostał w rozbitym aucie.

Zanim służby ratunkowe i policja dotarły na miejsce, wy już lecieliście w stronę Chicago, zmierzając do twojego prywatnego szpitala." W moim umyśle narastała świadomość tego, co się wydarzyło, a moje serce wypełniała niepokojem.

Christian siedział na krawędzi kanapy, spoglądając na mnie ze spokojem w oczach. Liam, zwany przez wszystkich "Poker", zrelaksowany, przysiadł przy stole trzymając filiżankę kawy w dłoni, kiwając głową na moje słowa.

Przez chwilę przyjrzałam się jego tatuażom - małym pod okiem, a także na szyi, rękach i łokciach. Dodawały mu tajemniczego blasku, który wzbudzał zainteresowanie. Wydawał się nieco mroczny, ale wiedziałam, że zdobył serce swojej ukochanej żony. Mimo mrocznego wyglądu, potrafił kochać.