Gece'nin İntikamı

Ev

Multi : Karan

...KARAN...

Karşımda iki seçenek var.

Birinci seçenek, sevgilimin katili olan Savaş'ı yakalayıp öldürmek .

İkinci seçenek ise, yerde ölümle burun buruna yatan kadın. Eğer onu burada bırakırsam kimse ona yardım etmeyecek bundan eminim.

"lanet olsun...!" diye bağırıyorum. Masum birinin ölümüne sebep olmak benim gibi biri için bile fazla acımasız.

Cebimden arabamın anahtarımı çıkarıp, kilidini açıyorum. Kadını kucağıma alıp arabaya ilerliyorum. Kadını arabanın arka koltuğuna yatırıyorum. Kapıyı kapatıp sürücü koltuğuna ilerliyorum.

***

Yaklaşık bir saat sonra hastahaneye geliyoruz. Arabadan inip onu kucağıma alıyorum.

"yaralı var, yardım edin." Diye bağırıyorum.

Hemşirelerden biri yanında sedye ile geliyor. Kızı üzerine yatırıyorum. Hemşire kızı alıp götürüyor. Aldırmadan arkamı dönüp gidiyorum. O sırada hemşirelerden biri koluma donuyor.

"beyefendi. Az önce kucağınızda getirdiğiniz kadın, korkmayın durumu iyi. Karın bölgesinde ki kurşunu çıkardıktan sonra bir hafta içinde uyanıp, taburcu olacaktır." Diyor yüzünde saçma bir gülümseme ile.

"tamam." Diyorum soğuk bir ses ile.

"yalnız... kayıt işlemleri yaptırmanız gerekiyor. Hastanın yakını mısınız?"

"işlemleri nereden yapacağım?" diyorum gözlerimi devirerek.

"ileride soldan."

***

Bir saat sonra bütün kayıt işlemleri ve gereken ne varsa halletmiş kızın ameliyattan çıkmasını bekliyorum.

Benden yardım isterken gözlerin de oluşan ifadeyi düşünüyorum. Korku, acı ve hüzün. ağlamaktan gözleri kızarmış, korkudan ise yüzünün rengi solmuştu.

Kader mi? yoksa tesadüf mü bilinmez ama orada onlarca insan dururken o benden yardım istemişti. İleride intikam ortağı olacağı benden...

Ben bunları düşünürken ameliyathanenin kapısı açılıyor ve doktor çıkıyor.

" hastanın durumu iyi, uyanmasını beklemek için odaya alacağız. En geç bir haftaya uyanır. Ağır bir ameliyat geçirdi." diyor karşımda dikilip.

"tamam." diyorum samimiyetsiz bir ses tonu ile.

...5 Gün sonra...

...Gece...

* Anne ve babmın kahkahalarını duyuyorum. Bu bana huzur veriyor.

Karşılarında bir ağaca yaslanmış,yüzümde huzur dolu bir gülümseme ile onları izliyorum.

içinde çiçeklerin olduğu çok güzel bir ormandayız.

" sizi seviyorum..." diyorum, yine yüzümde huzurlu bir gülüş ile

"Bizde seni." Diyorlar, onlarında yüzlerinde aynı gülümseme var.

Ama bir şeyler ters gidiyor. Biliyorum. Hissediyorum. Birden bir korku sarıyor içimi.

Daha sonra kendimi yatak odamda buluyorum. Ayak sesleri duyuyorum.

O an o geceyi tekrar yaşadığımı farkediyorum. Bu sefer yatağa bağlı kalmıyorum. Yataktan inip elime bir vazo alıyorum. Adımlarıma dikkat ederek anne ve babamın odasına geliyorum. Elimdeki vazoyu katilin ensesinde kırıyorum. O sırada elimdeki kırık vazo, bir silaha dönüşüyor.