Çirkinin Aşığı

2. bölüm

Masayı gözden uzak seçen Selen'e içimden teşekkürler ederken dışımdan gayet sakin duruyordum. Güzel birer pizza ile kola söylemiştik, gözlerim ikide bir Vural'a kayıyordu.

Arada onun da bana dönen gözlerini yakalıyordum, ilgili bakışı içimi kaynatıyordu. Onu uzun uzun izlemek istiyordum ama Selen beni gebertirdi.

"Tatlım, geldi pizzalar yemiyor musun?" Kulağıma eğilip konuşan arkadaşıma ufak bir tebessüm edip gözlerimi kaçırdım.

"Dalmışım, yiyorum şimdi." Bana bakarak pizza dilimini ısıran genç göz göze geldiğimizde göz kırpınca içtiğim kola genzime kaçtı.

Selen sırtıma vururken söyleniyordu, Vural ise gülmemek için dudağını ısırıyordu. Derin bir nefes alıp gözleri beni tekrar bulana kadar ona baktım, ona hep bakmak istiyordum.

Telefonumu elime aldım, liseli genç kız modunda numarasını isteyecek olmak utanç vericiydi. Selen'in asla vermeyeceğini bildiğim için ondan istiyordum.

"Bana numaranı verebilir misin? Arada mesajlaşırız, tabi istersen." Dudaklarında yamuk bir sırıtış oluşup telefonu elimden aldı ve numarasını yazdı, tekrar elime tutuşturdu.

Selen ısırmak üzere olduğu pizza dilimiyle bize bakıyordu, donup kalmış gibiydi. Ben ilk kez birisinden numara istiyordum, bu onu şoke etmişti haliyle.

Pizzasını ısırıp çiğnerken gözleri bana kilitliydi ve Vural da bana baktığı için kızarmaya başlıyordum. Utanıp pizzamı yerken ikisinin kendi arasında bakıştığını gördüm, Selen omuz silkti ve Vural sırıttı.

"O zaman canın ne zaman isterse mesaj atmaktan çekinme, arayabirsin de. Tabi istersen." Hevesle Vural'a baktım.

"Ararım, önce mesaj atarım ama müsaitsen ararım." Aradığımda meşgule atarsa üzülürdüm çünkü, ben duygusal bir bebektim.

"Olur, konuşuruz. Okuldan ilk arkadaşım sen oluyorsun." Yüzüm arkadaş kelimesiyle hafif buruşunca tekrar sırıttı.

"Evet, arkadaşın..." sesim bile bozuk çıkmıştı, ona da hak veriyordum. Belki de heteroydu ve bir erkeği flörtü olarak göremiyordu.

Telefonu çalınca gözleri kısıldı, hemen açıp kulağına yasladı. Ne duydu bilmiyorum ama bozulduğu belliydi.

"Bunu bana yüz yüzeyken söyleyebilirdin, bir saate gelip toplarım eşyalarımı. Tamam, verdiğim kirayı alacağım tabi ki. Sana mı bırakacağım bir de, o kadar saf birisi değilim. Eve geldiğimde yirmi bin hazır olsun."

Selen endişeli bakışlarla ona bakarken telefonunu kapattı ve alnını ovdu. Sinirini bastırmaya çalışıyor gibiydi, yüzü hafifçe kızarmıştı. Olayı az çok anlamıştım, ev arkadaşı sepetlemişti anlaşılan.

"Ben kalkayım artık, eşyalarımı toplayıp kalacak yer bulmam lazım." Vural'a bakıp sırıttım, evimde iki boş oda vardı. Yaşasın zenginlik....

"Kabul eder misin bilmem ama evimde iki boş oda var, hatta biri ebeveyn banyolu." Hevesle yüzüne bakıyordum, dudağını ısırıp Selen'e baktı sorar gibi.

Omuz silken kıza bir bakış atıp telefonuna baktı, bir kaç mesaj atıp bana döndü. Hala aynı hevesli ifadeyle ona bakıyordum, gülerek telefonunu gösterdi.

"Araşalım." Dedi ve hızlı adımlarla çıkışa ilerledi.

"Sen deli misin?" Selen'in kısık ama tehditkar çıkan sesiyle ona döndüm, bana sinirle bakıyordu.

"Deliyim tabi, ayy, düştüm ben bu çocuğa..." kafasını iki yana sallayıp ofladı.

"Bak bebeğim, kısa bir çarpılma yüzünden çocuğu kendine aşık etme. Hayatı yeni yeni düzene giriyor, çok zor günler geçirdi." Kısa bir çarpılma falan değildi, onda beni kendisine çeken bir şey vardı.

"Ben onun yaralarına üflerim merak etme, hele bir bana taşınsın... aklımda ona iyi gelmek için onlarca plan var." Selen derin bir nefes alıp elimi tuttu.

"O çok iyi birisi, sadece onu üzme tamam mı Ayaz?" Anlamadığı şey buydu, ben onu mutlu etmek istiyordum üzmek değil.

"İnan bana onun mutlu olması için elimden geleni yapacağım." Büyük bir ısırıkla pizzama devam ettim, biraz da ben mutlu olacaktım tabi ki...