Çirkinin Aşığı

17. bölüm

Ben neye uğradığımı şaşırmışken Vural hızla içimden çıkıp kendini yere attı, anlam veremeyerek dolan gözlerimle ona bakıyordum. Gözleri odada hızla turlayıp gözlerimle buluştu, dolan gözlerimi gördüğünde sarsak hareketlerle yatağa çıktı ve beni kendine çekti.

Gözlerimden süzülen yaşlara engel olamıyordum, ne yaşadığıma bile anlam veremiyordum. Titremeye başladım, benden tiksiniyor muydu yoksa?

"Bebek... bebeğim? Özür dilerim, çok özür dilerim." Hıçkırıklarım odada yankılanırken yutkunuşunu duydum, etrafımdaki kolları sıkılaştı.

Ağlarken uyuyakalmışım, uyandığımda yanım boştu ve bu beni yine ağlayacak hale getirmişti. Yavaşça aralanan kapıya dolu gözlerimle baktım, bana korkuyla bakıyordu. Tedirgindi.

"Günaydın bebeğim, sana hafif bir şeyler hazırladım." Bir şey söylemeden yüzüne baktım.

"Güzelim, özür dilerim. Çok çok özür dilerim, ama anlatacağım tamam mı?" Sadece kafamı salladım sözlerine, kırıldığımı anlamıştı zaten.

"Tamam." Dedim zoraki bir şekilde, boğazım yanıyordu ağladığım için zaten.

Ellerimi dizlerime sarıp, başımı da dizlerime dayadım. Öylece ona bakıyordum, kaskatı hareketlerle yatağa oturdu.

"Daha önce bir kaç kişiyle ilişkim oldu, kadınlarla..... Bir tanesine bayağı bir kapılmıştım çünkü ilk ilişkimdi. Aslında ilişki bile değilmiş, yatakta kullanıyormuş beni." Ellerini saçlarına atıp sertçe çekiştirdi, elleri hafifçe titriyordu.

"Kopamadım ondan yine de, sadece seks için olsa bile devam ettim. Başka hiç bir türlü dokundurtmadım kendime, ne onu ne de başkasını..... Ta ki sana kadar bebek...." bana dönüp huzurlu bir ifadeyle baktığında yutkundum.

Elini uzatıp saçlarımı okşarken gözlerim yine dolmuştu, göz yaşlarımı birer birer sildi. Fazla yaklaşmıyordu bana, tepki vermemden korkuyordu galiba.

"Benden tiksindin sandım, öyle bir baktın ki bana Vural... beni asla sevmeyeceksin sandım." Kafasını hızla iki yana sallarken onun da gözleri dolmuştu.

"Seviyorum bebeğim, çok seviyorum. Bir daha olmayacak, söz veriyorum." Elime uzanıp sakince öptü, ona sokulup başımı omzuna yasladım. Saçlarımı da öpüp kollarını etrafıma sardı, içimde bir burukluk vardı.

"Hadi bebeğim, bir şeyler atıştır. Sonra sana ağrı kesici vereyim, krem de sürelim. Canının yanmasını istemiyorum." Kafamı sallayıp tepsiyi önüme çektim, krep yapmıştı.

Küçük lokmalarla yerken beni izliyordu, arada bana sevdiğim ananas suyundan içirip sakince gülümsüyordu. Onun da buruk olduğunu anlayabilsem bile bir türlü kırgınlığımın önüne geçemiyordum.

"Doyduysan seni yıkayabilir miyim sevgilim?" Ondan duyduğum hitapla hızla ona döndüm, hep bebek dediği için çok mutlu olmuştum.

"Şey, olur... olur tabi.." biraz daha normal gülümserken beni kollarına alıp ayaklandı.

"Yürüyebilirim." Sesim kaybolmuştu sanki, fısıltı gibi çıkmıştı.

"Aptal bir sevgilin olduğu için, en azından gücünden faydalan." Hafif bir şekilde omzuna vurup ufacık gülümsedim.

"Benim sevgilim aptal değil bir kere.... sadece... yaralı..." kasılan gövdesine beni daha da çekti. Kulağım boynuna gelse de hızlı kalp atışlarını duyabiliyordum.

"Evet, ama en iyi ilaca sahip. Sana...." beni büyük bir tutkuyla öperken sırtımı duşa yasladı.

Dilime dolanan dili, bedenimi saran kolları, sertliğimi dürten sertliği... sertliği mi?

İnleyerek bacaklarımı beline sardım, kollarım da omzuna dolandığında kalçasını hareket ettirmeye başladı. Arzu vücudumu kontrol altına alırken inleyerek şortuma uzandım.

"Soy beni, aşkım..." ikimizi de hızla çırılçıplak bırakmıştı.

"İçine girmeyeceğim, tamam mı sevgilim? Dün oldukça sertti, canını yakmak istemiyorum." Onu kendime çekip boynuna sarıldım.

"İyileşmek için beni kullan, beni sev Vural .... bırak birbirimizi severek iyileşelim." Yutkunup gözlerime birer öpücük kondurdu, alnını da alnıma yaslayıp konuştuğunda dizlerim titremişti.

"Tüm geçmişimi senin bir damla göz yaşın için çöpe attım ben, geleceğimsin benim sevgilim. Geçmişimdeki çöplerden daha değerlisin, dün ağladığını gördüğüm an herşey bitti."

Yutkunup dudaklarına uzandım ve bu sefer mutluluktan akan gözyaşlarımla onu doyasıya öptüm.