ACI SERMONİSİ

17.Bölüm

...

Mehmet ağa, Ece ve Betül hasteneye kaldırılmışlardı.

Betülün kırık bacağı alçıya alınmıştı, Ecenin burnu için ameliyat yapılacaktı.

Mehmat ağanın durumu ise hiç iyi değildi. Yoğun bakımdaydı ve hâlâ uyanmamıştı. İntakımın üzerinden iki gün geçmişti, ilk gün olan bitenden haberdar olmak için hastanedeydim fakat şahin ailesinden hoş olmayan başıklar ve katlanılmayacak kelimeler işittiğimde sıkılmıştım ve ekiple beraber olmaya karar vermiştim.

"Hayır, yani insanlara unutulmayacak bir ders veriyorsun bunun üzerine adamlar hâlâ senle inatlaşıyorlar. Ne değişik insanlar."

Ben Bervandan mehir olarak istediğim şirketlerle ilgilenirken Cemilin ortaya attığı konuya dahil oldum.

Gözlüğümü masanın üzerine bırakarak arkama yaslandım, ellerimide önümde birleştirerek yorgun sesimle karşılık verdim.

"Eh biraz gerizekalılık var heralde. Genetikten kaynaklanıyor gibi geldi bana."

"Ama ne olursa olsun mükemmel bir geceydi. Hele o it karşında kedi gibi ağladığında içime bir su serptin."

Alperen deri koltuğa yayılarak oturmuş sırtarak konuşuyordu, son sözlerinden sonra bana göz kırpmayı unutmadı.

"En komiğide Önderin ölmediğini öğrenen Haticeydi bence. Kadının sıfatı aklımdan çıkmıyor, hatta o an onun fotoğrafını çektim bakıp bakıp gülüyorum."

Selen telefonunu çıkartıp bize o muhteşem kareyi gösterdiğinde hepinizden bir kahkaha koptu.

"Benim içimi rahatlatan Ece ve Betül olayı oldu o iki kızın acı çığlıkarı en yetenekli opera sanatçılarından bile güzeldi."

Dedi Ceren gülme krizine girerken. Biz gülüşürken tuhaf bir şekilde Berk hiç konuşmuyordu, hatta esprilerimize bile gülmüyordu.

Cerende bu durmu fark ettiğinde Berkin omzunu durttu.

"Noldu lan! Bervancığa mı üzüldün."

Berk daldığı yerden hafifçe sıçradı.
Durumu toparlamak istercesine yarım yamalak gülmeye başladı.

"Ha yok ya öyle dalmışım uzaklara. Valla Ervah gerçekten çok başarılıydın, neyse benim uykum var yatıyorum ben hadi iyi geceler."

Berk apar topar yanımızdan kalktığında hepimiz birbirimize baktık.

"Nesi var?" Selen Berkin kalktığı yere oturarak Cerene yanaştı.

"Bilmiyorum hiç böyle yapmazdı, normalde en gereksiz şakaları yapıp ortamı neşelendirirdi."

Ceren daha fazla konuşamadı sanki kelimeler boğazına diziliyormuş gibiydi.

"Biraz yanlız kalsın belli ki aklını karıştıran bir durum var, çözmesini beklemeliyiz kendisi yakında zaten bize söyler içinde tutamaz o."

Cemil, Cerene destek olmak adına konuştuğuna bende olaya dahil oldum.

"Cemil haklı Berkin bazen bu türlü davranışları oluyor biz buna alışkınız zaten."

"Ne bileyim eskiden ona gıcık olduğum için duyar kastığını düşünürdüm ama şuan içimi huzursuz ediyor."

Dedi Ceren dudaklarını büzerek.

"Aman be kızım boşver Berk sonuçta en fazla ne olabilir ki."

Alperen ellerini iki yana açarak durumu basitleştirmişti.