Julie Weasley'in dilinden bir Hayran Kurgu kitabı.
"Dağınık, kuzgun karası saçlı, yemyeşil, parlak gözlü bir çocuk bir gün hayatıma girdi ve hayatım artık hiçbir zaman eskisi gibi olmadı. Ve olmayacak da..."
Bu sabah McGonagall bizi bir sınıfta topladı ve oturttu. Kendisi de ortaya geçti ve açıkladı:
"Evet, hoşgeldiniz. Buraya sizi şu yüzden topladım: Her yıl Üçbüyücü Turnuvası'nın ilk görevinden önce Noel Balosu yapılır. Bu sene de yapılacak."
Sonra Ron'u yanına çağırdı ve örnek olarak onunla dans etti. Bu durumda Ron tüm herkese rezil oldu. Fred ve George onunla bayağı dalga geçti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*1 gün sonra*
Sabah kahvaltıdan sonra hemen 1 kat yukarı çıktım ve Myrtle'ın tuvaletine girdim.
"Ah, Julie! Uzun zamandır beni ziyarete gelmiyorsun, çok yalnızım," dedi Myrtle burnunu çekerek.
"Kusura bakma, Myrtle, gelemiyorum. Son zamanlarda ödevlerimiz çok oluyor, çok özür dilerim."
"Eh, ödevin olmadığı zamanlar da vardır illa ki," dedi bana şüpheyle bakarak.
"Hadi ama, yapma, Myrtle. Ödevlerimin olmadığı zamanlar da kütüphanede oluyorum."
"Arkadaşlarınla olmuyorsun yani,"
"Tamam, bir daha seni yalnız bırakmam, oldu mu?"
"Göreceğiz,"
"Myrtle?"
"Hı,"
"Sana bir sır söyleyeceğim, ama kimseye söyleme, olur mu?"
"Eh, peki."
"Sanırım benim sevdiğim biri var, yani... tam olarak emin değilim... yani... ondan hoşlandığımdan tam olarak emin değilim..."
"Emin olmak için bu konuyu bilen birine sorsan, iyi olur bence. Beni kimse sevmediği için, ben hiçbir zaman birinden hoşlanmadım."
"Öyle mi dersin?"
"Hıhı," dedi başını sallayarak.
"Peki, sen nasılsın?"
"Her zamanki gibi, Peeves benim sinirlerimi fazlasıyla bozuyor, yalnızlığımın da acısıyla,"
"Sürekli ağlıyorsun,"
"Nereden bildin?"
"Eh, her zamanki gibi dedin,"
"Sen, benim her zaman ağladığımı mı söylemeye çalışıyorsun!?"
"Yok, öyle demek iste-"
ama ben daha konuşamadan Myrtle ağlayarak bir tuvalete daldı, ben de gittim.
*Balodan 2 saat önce* *Harry'nin dilinden*
Onu bir türlü yalnız yakalayamamıştım, yanında ya Parvati, ya Lavender oluyordu. Bulamadığımda ve Harita'dan yardım aldığımda ise, Myrtle'ın tuvaletinde oluyordu. En sonunda onu bahçede gezerken gördüm ve yanına gittim.
"Aa, selam Harry! Ron ve Hermione nerede?" dedi. Ben de cevap verdim:
"Ha, selam Julie! Hermione kütüphanede, Ron da Noel Balosu'na davet etmek için birini arıyor. Ben, şeyy... Aslında sana bir şey söyleyecektim..."
"Evet?"
"Benlebalyagermisin?" Fazla hızlı söylemiştim sanırım.
"Efendim?" Derin bir nefes aldım ve sakin sakin, yavaş yavaş konuştum:
"Şeyy... Benimle Noel Balosu'na gelir misin diyecektim."
Çok heyecanlıydım. Ya kabul etmezse?
Ki birden gözleri doldu, aşırı üzülmüş görünüyordu. "Ah, Harry, çok üzgünüm... gerçekten, iki saat önce Seamus geldi ve ona hiç kız kalmadığını, benim onunla gidip gidemeyeceğimi sordu. Ben de, artık bu teklifi de kabul etmezsem başka kimse kalmayacağını düşündüm vee... kabul ettim. Çok-"
Devamını getiremedi... Neden diğerlerinin yanındayken ona soramamıştım ki sanki?
"Sorun değil, sonunda birini bulurum nasılsa. Neyse, görüşürüz..."
Daha sonra Parvati'yi boş buldum ve ona sordum, o da kabul etti. Padma da Ron ile gidecekti. İçimden bir his, eğer zorunda olmasam tek gitmeyi tercih edeceğimi söylüyordu.
*Balo günü* *Tekrar ben anlatıyorum*
Balo gününde giydiğim kıyafetler:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Balo günü Seamus ile buluştuk ve gittik. Zorunlu olmadığı sürede dans etmeyi ummuyordum, ama Seamus beni kaldırınca reddedemedim. Sanırım Harry de öyle düşünüyordu, ikide bir bana bakıp duruyor, ama sonra bakışlarını kaçırıyordu. Ben de yoruldum ve oturmak istediğimi söyledim. Seamus içecek bir şeyler almaya gidince koşarak Harry ve Ron'un yanına gittim. Parvati başka biriyle dans ediyordu. Onun yerine oturdum.
"Harry, gerçekten çok özür dilerim, böyle olmasını istememiştim..."
"Gerçekten gerek yok, bir dahakine artık."
Sonra Viktor Krum'un Kaymakbirası almaya gittiğini gördüm ve hemen Hermione'yi boş bulmuşken yanına oturdum.
"Hermione?"
"Evet?"
"Şeyy... İçimde garip duygular var. Harry'ye karşı. Balodan biraz önce bana baloya gitmeyi teklif etti, ama Seamus'la gidecektim ve, kabul edemedim. Ayrıca içimden Harry'nin en sevdiğim arkadaşım olduğunu söylüyorum, ama aynı zamanda onu herkesten, her şeyden daha çok sevdiğimi hissediyorum. Bu nasıl bir his? Bu ne?"
Çok iyi bir bölüm oldu ve herşey açığa çıktı bence. Herkes ne olacağını tahmin ediyor gibi. Sizce?
