Julie Weasley'in dilinden bir Hayran Kurgu kitabı.
"Dağınık, kuzgun karası saçlı, yemyeşil, parlak gözlü bir çocuk bir gün hayatıma girdi ve hayatım artık hiçbir zaman eskisi gibi olmadı. Ve olmayacak da..."
Ben de hemen yemeğimi yedim ve kütüphaneye gittim. Hermione orada, "Bathilda Bagshot'un Sihir Tarihi" kitabına çalışıyordu.
"...Amerikan Kolonilerinde de yargılamalar ve cadı yakma olayları yaşandı . 1692-1693 yıllarında Massachusetts Kolonisi'nde düzenlenen Salem Cadı Duruşmaları özellikle iyi bilinmektedir. 150'den fazla kişi büyücülükle suçlandı, ancak yalnızca 19 kişi yargılandı ve suçlu bulundu. Çoğu işlediği suçlardan dolayı asıldı . 1682'de İngiltere'deki son cadı sanığı idam edildi. Yaşlandıkça bunayan bir Muggle kadını olan Temperance Lloyd, İngiltere'de büyücülük suçundan idam edildi. İnsanların her zaman bilmedikleri şeylerden, hem hayvanlardan hem de insanlardan korktukları sonucuna varabiliriz . Büyücülükle ilgili bu hikayeler yüzlerce yıldır yaygınlaşıyor ve büyücülük korkusu insanların korkunç şeyler yapmasına neden oluyor. Alevlerde kaç kişinin hayatını kaybettiği bilinmiyor , ancak cadı avının doruğa ulaştığı 1500-1660 yılları arasında 50.000-80.000 kişinin (çoğu Muggle) öldürüldüğü tahmin ediliyor..."
"Sınavda senin çalıştığın yerler değil, Büyü ve Din konusu çıkacak."
"Haa, doğru. Teşekkür ederim." Sonra sayfaları hızla çevirdi ve okumaya devam etti:
"Kaydedilen en eski tarihten bu yana, büyüyle ilgisi olmayan halklar ("Mugglelar") büyüyü kendi kültürlerinin tanrı ve tanrıçalarından kaynaklanan mistik bir güç olarak tanımlamışlardır. Bu doğa olayını doğaüstü olaylara, dini tanrılara atfederek, açıklanamayan şeyleri açıklama çabasıyla örtbas ettiler..."
Ben de yanına oturdum ve çalışmaya başladık. Daha sonra ona iyi çalışmalar diledim ve kalktım. Ortak Salon'a gittim ve çantamdan notlarımı çıkarıp tekrar etmeye başladım.
*Sınavdan Sonraki Gece*
Uyandım. Az önce bir çıtırtı duymuştum sanki. Evet, evet! Hatta çıtırtı denmez ona, gürültüydü resmen. Sanki biri yere düşmüş gibi. Ortak Salon'a indim sessizce... kimse yoktu... gürültüyü çıkaran şey neydi acaba?
"Kimse var mı?"
Çıt yok... kimse de yok...
Sonra bir vıraklama duydum, bir kurbağa sesiydi! Bu vıraklamayı bir yerlerden duymuştum ama...
HAH! İşte orada! Bu Neville'in kurbağası! Ama, en son Neville kaybolmasın diye onu yanından ayırmıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
