Julie Weasley'in dilinden bir Hayran Kurgu kitabı.
"Dağınık, kuzgun karası saçlı, yemyeşil, parlak gözlü bir çocuk bir gün hayatıma girdi ve hayatım artık hiçbir zaman eskisi gibi olmadı. Ve olmayacak da..."
Son görev için yerlerimize geçtik. Bu görevde labirentin ortasındaki Üçbüyücü Kupası'na ilk dokunan kazanacaktı. Eğer kötü bir şey olursa kırmızı ışıkla haber vereceklerdi. İlk kırmızı ışık geldiğinde midem takla attı, ama neyse ki Harry değilmiş. Fleur çimenlerin içine doğru çekiliyormuş, onu kurtardılar.
*1 SAAT SONRA*
Hâlâ bir şey olmadı
*2 SAAT SONRA*
Hiçbir haber gelmiyor
*3 SAAT SONRA*
Artık telaşlanmaya başladım
*4 SAAT SONRA*
Korkuyorum...
Artık Herkes korkuyordu. Ben ağlıyordum, Hermione beni teselli ediyor ve kalbini tutuyordu. Ron gözünü labirentten ayırmıyordu.
*5 SAAT SONRA*
Ortamda birden bir kıpırtı oldu. Öğretmnlerin olduğu yere iki yarışmcı ışınlanmıştı. Biri yerde yatıyor, diğeri onun üstüne çökmüş ağlıyordu. Yatan Cedric Diggory'ydi. Ağlayan ise Harry'ydi. Tek söylediği "Voldemort geri döndü!"ydü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Profesör Moody Harry'yi sakinleştirmek için alıp odasına götürürken biz okula girdik. Sonra Moody'nin odasından sesler gelince birkaç öğretmen içeri girdi. Meğerse O Moody, gerçek değildi. Çok özlü iksir içmiş bir ölüm yiyendi. Sonra gerçek Moody'yi olduğu yerden çıkardık ve okul, Harry'nin Turnuva'yı kazanmasıyla bitti. Eve giderken Harry'nin gıkı çıkmadı.
Eveet, diğer bölümde 2 yıl sonraki olayları anlatacağız ve Harry'nin dilinden olacak. Mutlaka okuyun.
