Julie Weasley'in dilinden bir Hayran Kurgu kitabı.
"Dağınık, kuzgun karası saçlı, yemyeşil, parlak gözlü bir çocuk bir gün hayatıma girdi ve hayatım artık hiçbir zaman eskisi gibi olmadı. Ve olmayacak da..."
Gece yarısı Harry bizi uyandırdı. Çok kötü görünüyordu. Beti benzi atmıştı. Sanırım korkunç bir rüya görmüştü yine:
"Ron! Baban, Mr. Weasley'nin başı dertte!" dedi. Hemen Dumbledore'un odasına gittik. Dumbledore bize bunun gerçek olduğunu, babamın St Mungo'ya götürüldüğünü, annemin de orada olduğunu söyledi. Ama biz göremezmişiz. Yarın görebilirmişiz. Bu yüzden Grimmauld Meydanı'na gittik. Sabah da birkaç Yoldaşlık üyesi bizi St. Mungo'ya götürdü. Ginny korkudan titriyordu. Ama babam iyiydi. Bir kurtadam tarafından ısırılmış biriyle şimdiden kaynaşmıştı. Neyse ki Gelecek Postası hemen atılmamıştı.
Sonra dışarı çıktık. Annem:
"Harry, sen en iyisi Noel tatilini Kovuk'ta geçir. Senin için de daha iyi olur hem. Sana yetecek kadar yerimiz var." dedi ve Yoldaşlık'la birlikte tekrar odaya girdi.
"Peki, olur" dedi Harry. Mutlu görünüyordu. Sanırım gerçekten de onun için iyi olmuştu.
Sonra sandalyelerin birine oturduk. Bir tek ikimiz vardık. Diğerleri ötedeki koltuklarda oturuyorlardı.
"Buradan direk bizim eve gidiyoruz. Noel'i orada geçireceğiz."
"Biliyorum. Sonunda kurtulabildik şu Snape'ten."
"Daha okul bitmedi ama. Maalesef onunla tekrar karşılaşacağız. Birsürü ödev verdi ama, biz dördümüz eve gidince yaparız."
"Bana yardım edersin, değil mi? Yani... İksir'de senden iyisi yok sonuçta." Saçımı kulağımın arkasına attım:
"Tabii ki de... sana yardım etmeyeceğim de, kime yardım edeceğim, değil mi?" Gülümsedi. Ben de ona gülümsedim ve kolumu onun boynuna attım, başımı da omzuna koydum.
"Weasley Büyücü Şakaları işi nasıl gidiyor?"
"Annem onlardan pek de memnun değil ama yine de 'varsın, sevdikleri işi yapsınlar' diyor. Sonunda onların pes etmeyeceğini anladı."
"İyi öyleyse, son durumda neler yaptılar?"
"Odalarında bir şeyler yapıyorlardı ama anlamadım. En son bildiğim uzayan kulaklar. Onları da biliyorsun, çok işe yarıyorlar."
"Bu sene hele de bizim çok işimize yaramıştı."
"Çok iyi hatırlıyorum."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonra Fred ve George geldi. Uzayan Kulak'ları almışlardı.
"Hey! Buraya gelin!" dedi Fred.
"Bir tane Uzayan Kulak bulduk!" dedi George.
"Ama sadece birimiz dinlemek zorunda."
"Harry, en iyisi sen dinle. Sonuçta babamı sen kurtarmış sayılırsın."
Babamın olduğu odanın kapısına tuttular ve dinlemeye başladık:
