Julie Weasley'in dilinden bir Hayran Kurgu kitabı.
"Dağınık, kuzgun karası saçlı, yemyeşil, parlak gözlü bir çocuk bir gün hayatıma girdi ve hayatım artık hiçbir zaman eskisi gibi olmadı. Ve olmayacak da..."
İkinci görevden biraz önceydi ve Dumbledore beni, Fleur'un kardeşi Gabrielle'ı, Hermione'yi ve Cho Chang'ı çağırdı. İkinci görevde yarışmacılar, denizin altına girip bizi bulmaya çalışacaklarmış (yani en sevdiklerini). Bizi dondurup suyun altında denizhalkının yerine bağlayacaklarmış. Denizhalkının yerinde birkaç saat bekledik. Ben, Harry'nin bulması gereken kişiymişim. Harry beni çıkarmak için Galsamotu kullanmış. Beni çıkardı. İkimiz de sırılsıklamdık. Harry, Fleur yapamayınca kendisi Gabrielle'ı kurtardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Meğerse onu kurtarmazsa sonsuza kadar orada kalacağını düşünüyormuş. Fleur da bunu bilmiyordu. Bu yüzden kardeşini kurtardığı için onu iki yanağından da öptü ve milyonlarca kez teşekkür etti. Gabrielle de ona aynı şekilde minnettardı.
İşte ben de onu bu yüzden seviyorum. Kalbi o kadar iyi, o kadar düşünceli bir insan ki, başka birinin sevdiği bir insan bile olsa onu kurtardı.
Çıkar çıkmaz çözüldüm ve çözülür çözülmez de ona sarıldım. O da karşılık verdi. Sonra kurutulmak üzere havlulara sarıldık.
Yarışma alanından çıkınca onunla biraz konuştum:
"Bu yaptığın çok düşünceli bir davranıştı. Ama şuan diyeceğim şey seni belki biraz üzebilir."
"Neden?"
"Çünküü... şeyy.. Harry... aslında eğer sen onu kurtarmasaydın o zaten sudan çıkarılacaktı."
"Nasıl yani?"
"Yani, demem o ki... Sen onu kurtarmasan ölmeyecekti. Onu kurtarmana gerek yoktu. Yani sonsuza kadar orada kalmayacaktı."
"Yani ben şimdi boşuna mı zaman kaybettim!"
"Evet. Ama kendini suçlama, bunu size söylemeleri gerekiyordu. Ve şunu da unutma ki, sana bu düşünceli davranışından dolayı ek puan verdiler."
"Doğru söylüyorsun..."
Bu bölüm de kısaydı ama diğer bölümlerden devam edin lütfen!
