Julie Weasley'in dilinden bir Hayran Kurgu kitabı.
"Dağınık, kuzgun karası saçlı, yemyeşil, parlak gözlü bir çocuk bir gün hayatıma girdi ve hayatım artık hiçbir zaman eskisi gibi olmadı. Ve olmayacak da..."
Artık bıkmıştık. Umbridge bize hiçbir şey yaptırmıyordu. Ne yapacğımızı bilmiyorduk. En sonunda Hermione bir fikir düşündü. Aramızda Karanlık Sanatlara Karşı Savunm dersi en iyi olan Harry'ydi. Biz de onun bize ders verebileceğini düşündük. Ne var ki o bu konuda kararsızdı. Ama sonunda kabul etti ve bir grup kurduk. Büyülü paralarla iletişim sağlayacak, ona göre bir araya gelecek ve Karanlık Sanatlara Karşı Savunma çalışacaktık. Ama nerede? Onu da sağ olsun Dobby sayesinde bulduk. Dobby'nin dediğine göre okulda gizli bir oda vardı ve bu odayı kimse bilmiyordu. Bu oda sadece bir şeye çok ihtiyacın varsa açılıyordu. Bir heykel vardı ve o heykelin etrafında 3 kere dönerek ihtiyacın olan şeyi söylüyordun ve kapı açılıyordu. Odanın adı "İhtiyaç Odası" idi. Biz de oraya gittik ve " Karanlık Sanatlara Karşı Savunma çalışabileceğimiz, büyük bir alana ihtiyacımız var." dedik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapı açılınca Hermione, bir liste hazırladı. Bu liste büyülüydu. Listede gruptakilerin adı yazıyordu ve eğer biri böyle bir grubun olduğunu söylerse, yani sırrımızı açığa çıkartırsa ona bir şey olacakmış. Her neyse, grubun adını da "Dumbledore'un Ordusu" koyduk. Bozuk paralar sayesinde Harry bize buluşma tarihimizi yazıyor ve biz de ona göre İhtiyaç Odası'na gidiyorduk.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Harry bize kitaplara göre ne yapmamız gerektiğini söylüyordu. İlk önce silahsız bırakmaya çalıştık. Harry'ye göre Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersinde en az onun kadar iyiydim. Daha sonra ise Patronuslara geçtik. Benim Patronusum yunustu. Harry'ninki Çatalboynuzlu Geyik, Hermione'ninki Su Samuru, Ron'unki ise Köpekti. Harry gerçekten de hepimize harika öğretmenlik yapıyordu. Tek tek kontrol ediyordu. Evet, kolaydı ama odaklanma gerektiriyordu. Üçüncü denememde harika yaptım. Yanıma geldi:
"Nasıl gidiyor?"
"Az kaldı... 'Expecto Patronum!'"
Sonunda başarabilmiştim. Harry de iyice inceledi ve:
"Sanırım... Yunus olabilir."
"Ah, evet! Bu bir Yunus"
"Gerçekten erişkin bir Patronus! Bu kadar da iyi yapabileceğini düşünmemiştim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Teşekkür ederim... Yanii... hem... senin yanında ben neyim ki?"
"Öyle deme, belki dee... benden de daha iyisin."
"O kadar da değil."
Sonra geri gittiğinde yanaklarım al al olmuştu.
Bana kendisinden de daha iyi olduğunu söylemişti!
Biz bunları yaşarken Umbridge okulda bir şeylerin döndüğünü anlamıştı. Hatta o da bir grup kurmuş, onlara bizi arattırıyordu. Fakat onlar bu kapıdan içeri her girdiklerinde, karşılarında bir süpürge dolabı buluyorlardı. Umbridge herkesi sorguya çekiyordu. Ama yine de amaçlarına ulaşmaları uzun sürecekti...
