Başhekim haklıydı bu konuda tercih hakkım yoktu onların bana ihtiyaçları var .
Odadan çıkıp kendi odama ilerledim eşyalarımı karton kutuya koyup aşağı indirdim toparlanmam neredeyse iki saat sürdü. Odamın kapısını kilitleyip paltomu giydim . Hastanedeki meslektaşlarımla ve hastalarımla bir bir vedalaştım . Ardından hastaneden çıkışımı yapıp aracıma bindim .
Yarın benim için yoğun bir gün olacak belli ki . Bu nedenle eve gidip dinlenecektim .
........
Rahat ve bol giyinip saçlarımı topuz yapmıştım .
Evden çıkıp aracıma bindim. Gideceğim hastaneye ilk defa gidiyordum ve yolda yanlış yöne sapmamak adına navigasyonu açtım.
.......
Hastaneye gelmiştim . Aracın içinden hastanenin dışını inceledim.
Mimarisi çok güzel tasarlanmış fazla geniş alan kaplayan büyük bir hastaneydi . Dikkatimi çeken tek şey bu değildi , pencerelerde ızgaralar , ızgaraların üzerinde demir parmaklıklar , aşağıda bulunan dev gibi bir depo ve jeneratör vardı
Aracımı otoparka sokarken beni durduran güvenliğe kimliğimi gösterip işlem yapmasını bekledim .
Kimliğimi tekrar bana uzattı
"Kolay gelsin Doktor Beste"
Ona anlamaz bir şekilde bakıp teşekkür ettim . Niye durup dururken kolay gelsin dedi ki diye şüpheye düşmüştüm. Sonra 'heralde iyi niyetle söyledi her şeyi ters anlama manyaklaştın iyice ' diyip offladım.
Aracımı park edip asansörden yukarı kata çıktım hastanenin girişinden girip tekrar kimlik gösterdim .
Hemşireler genelde tulum giyiyorlardı . Onu fark etmiştim
Hemşireyi takip etmiştim bana odamı ve kalacağım yeri göstermişti orada kısa süreli bir şok yaşamıştım.
"Ne yani devamlı hastanede mi kalacağım"
Hemşire maskesini düzeltip ;
"Evet hafta içleri burada kalacaksınız hafta sonu tatillerinde çıkışımız var sadece ve haftasonusa nöbetler oluyor sırayla "
Başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü sanki . Bakalım daha neler öğreneceğim , bu hiç iyi olmamıştı . Aklıma direkt hastalarıma verdiğim sözler gelmişti . Onları nasıl , ne zaman görebilecektim ki bu kadar yoğunluğun arasında ...
Elime tutuşturulan tulum , maske ve plastik ayakkabıyı soyunma odasına gidip giyindim . Bu tulumla sadece gözlerim görünüyordu , bu tulumu giyme sebebimizi merak ettim açıkçası. İçeride bulaşıcı hastalık mı var acaba diye düşündüm ancak akli dengeyle alakalı hiçbir hastalık bulaşıcı değildir maddesi aklıma geldi .
Neyse dedim kendi kendime . Kokusu çıkar yakında...
..........
Başhemşire yanıma gelip elime 4 dosya vermişti .
Bunlardan birisi kırmızı renkli diğerleri turuncuydu .
Kırmızı olan etrafına ve kendisine zarar verebilecek nitelikte ağır hasta , turuncu sadece kendisine zarar veren etrafındaki insanlardan korkan orta ağır hasta ve ben de olmayan ama sarı ve yeşil renkler de var . Bunlarda daha hafif olan belli zamanlarda atak geçirenlere ait olan renkli dosyalardı .
Başhemşire beni hastalarla tanıştıracaktı bu nedenle onu takip ediyordum .
Takip ederkende konuşuyordu;
"İlk önce sizi hafif hastalarla tanıştıracağım böylelikle gelir gelmez moraliniz bozulmamış olur . Ayrıca şu süre zarfında bu kocaman hastanede sadece 8 doktor var ."
Bir odanın önünde durup susmuştu.
Bana eğilerek sessizce ;
" Bu hastamız seslere karşı çok duyarlı. Yanındayken sakin , güleryüzlü , alçak sesle konuşun lütfen. Ayrıca rapunzel kelimesini çok seviyor genelde atak geçirirken kulağına 'Rapunzel seni çok seviyor uslu birisi olursan seni daha çok
sever ' diye fısıldayarak sakinleştiriyoruz . Diğer türlü hiçbir ilaç onu sakinleştirmiyor . "
Onu kafamla onaylamıştım .
Her odanın yanında bulunan güvenlik elinde kilitle kapıyı yavaşça açmıştı. Sese dikkat ederek, önümdeki hemşireyi takip ettim . İçerisi açık mavi tonlarındaydı bu renk insanları sakinleştirirdi .
Odadaki her bir eşya düşmemesi için sabitlenmişti ve kesebilecek ya da zarar verebilecek sert malzemeden değildi . Odada hastayı gözlerimle aramıştım ama oda boş gibiydi . Taki hemşire dolap kapağını açasıya kadar ;
Hemşire gülümsemiş
"Benim güzel rapunzelim neden dolaba girdin bakalım ?"
~~Medyadaki küçük rapunzelimiz ~
