Hepsi beni onaylayıp bay Lion'un odasına girmişlerdi .
Ben de sırası gelmişken Barlas'ı kontrol etmek istedim ve odasına ilerledim . Onun odası diğer hastalarınkinden farklı olarak daha içeride kalıyordu çünkü onu sakinleştirmek oldukça güç bir durumdu .
Kapısını tıklattığımda içeriden ses gelmemişti . Güvenliğe işaret ederek kapıyı açmasını istedim. Kapıyı açıp araladı ve geçmem için kenara çekildi. Ona ben içeri girince kapıyı arkadan kapatmamasını söyledim ama o endişeli bir şekilde bana bakıp kabul etmedi .
Kaşlarımı çatıp
'Ne diyorsam o' bakışı attım.
İçeri girip Barlas'ın tam karşısında durdum . Sanırım uyuyordu . Sırtı bana dönüktü, yüzünü görebilmek için yatağın diğer tarafına geçtim.
Gözleri kapalıydı ancak bana oyun da oynuyor olabilirdi .
Yanına çömelip yüzünü inceledim . Uyurken ne kadar masumdu . Acaba ona dokunsam bana kızar mı? Diye geçirdim içimden. Bana güveniyorsa izin verir diyip elimi ona uzattım. Yanağına hafif parmaklarımı değdirince gözlerini açtı. Ani bir hareket yapmamıştı . Bu beni sakinleştirmişti . Ona gülüpseyip;
"Sana dokunabilir miyim?"
Ellerini kaldırıp yanağında ki elimin üstüne koydu .
"Elin çok sıcak, sanki içimi ısıtıyor."
Gözlerimi okuyor gibiydi. Aynı anda iki gözbebeğime de bakmaya çalışıyor gibiydi.
"Dün gece çok korktum ."
Yanağındaki yara izini baş parmağımla okşayarak;
"Neden?"
Elimin üstündeki elini bileğime getirip tutmuştu.
"Annem geldi."
Onu anlamaya çalışıyordum. Bir anda hareketlenip ayağa kalktı. Dikleşti. Beni tutup arkasına aldı. Pencereye odaklandı.
"Annemden uzak dur sana zarar verecek ."
"GİT BURADAN!!"
Barlas'ın elini sıkıca tutup yanına geçtim.
"Barlas , anneni görebiliyor musun?"
Yavaşça başıyla beni onayladı.
"Pencereden bize bakıyor. Görmüyor musun?"
Onun dediği yere bakıp sanki bende gerçekten görüyormuşum gibi davranıp Barlas'ı savundum .
"Gördüm Barlas, o bize yaklaşamaz . Merak etme ."
Gözünü pencereden ayırmadan ;
"Nereden biliyorsun? Annem dün gecede buraya geldi. Beni öldürmeye çalıştı ."
Onu anlayamamıştım nasıl yani?
"Seninle konuşup, sana dokundu mu ?"
Bu soruma karşılık;
"Hayır ama beni izleyip bana kötü şeyler söylüyor ."
"Ne mesela ?"
"Benim kötü bir evlat olduğumu,
yaşamayı hak etmediğimi , insanları beni öldürmek için kullandığınız..."
Yutkunmuştu .
"Barlas, sen çok güçlüsün ve o sadece konuşuyor. Hiçbir şey yapamıyor . Çünkü senin ne kadar güçlü olduğunu biliyor."
Titreyen ellerini daha sıkı tutmuştum .
"Bana bak Barlas "
Gözlerini pencereden çekmiş bana dönmüştü ancak kesinlikle her hareketimi izliyor ve tetikte duruyordu. Her an her şeyi yapabilirdi ama cesur olmalıydım .
İki elinide tutup derin bir nefes almasını rica ettim . Dediklerimi yapıyordu ama uygulamadan önce düşünüyordu.
"Burnundan nefes al , ağzından ver ."
Bunu bir süre birlikte tekrarlamıştık .
"Güzel, seninle bahçede yürüyelim mi ? Ne dersin? Ama bana söz vermen lazım uslu duracaksın ve sözünden çıkmayacaksın . Bak ben sana verdiğim sözü tuttum . Şimdi sıra sende . "
Bunu duyunca gülümsemişti ama yüzü birden düştü.
"Ya annem gelirse ne yapacağım? "
Ellerini daha sıkı tutup ;
"Annen gelince bana haber ver tamam mı ? Ayrıca annen sana bir şey yapamaz . "
Düşünceli bir şekilde;
"Hayır, dışarıda çok insan var çıkmayacağım ."
Ona yaklaştım .
"İnsanlar sana zarar vermezler Barlas ."
Kafasını salladı.
"Ya annem kılık değiştirip yanıma gelirse ?"
Derin nefes verdim.
"Annen kılık değiştiremez Barlas . Hem ben senin anneni tanıyorum. Anneni kılık değiştirmiş bir şekilde görürsem sana söylerim tamam mı? Hem ben senin yanındayım. Sana bir şey olmasına izin vermem."
Burnunu çektiğinde ağladığını fark ettim . Ona sarıldım.
"Bunları atlatacaksın Barlas . Seni özgürlüğüne kavuşturmak istiyorum. Bu dört duvar arasında saklanarak ömrünü çürütmeni istemiyorum . Annenden korkma o sana zarar veremez sen çok güçlüsün.
Şimdi korkma ve benimle dışarı çık seninle beraber kuşları besleyelim. Olur mu ?"
Bu teklifime sevinmişti ancak yine de normal olarak zorlanıyordu . Bu zorlukları atlatmasında ona yardımcı olacaktım. Yüzünü avuçlarımın arasına almış baş parmaklarımla gözyaşlarını silmiştim.
"Seni önemsiyorum Barlas. Benim için çok değerlisin ve seninle vakit geçirmek istiyorum. Bana eşlik et lütfen."
Seslice yutkunmuştu zorda olsa kabul etmişti.
..........
Ona spor ayakkabı ve giyecek kıyafetler ayarlayıp tekrar yanına gelmiştim . O da bu sürede duş almış ve saçlarını taramıştı . Onun bu azmine hayrandım . Gayet cesurdu.
Başhekim ve hemşireleri zor ikna etmiştim. Barlas'ı dışarı çıkarmak konusunda. Ama inatçı kişiliğim sayesinde onları ikna etmiştim . İnatçı olmam hoşuma gidiyordu . Barlas , üstünü giyinince odasından kendisi, kimseden yardım almadan çıkmıştı . Hepimiz onu koridorda izliyorduk . Seçtiğim kıyafetler üstüne tam olmuştu. Ayrıca çokta yakışmışlardı .
Ona karşı fazlasıyla yakınlık hissediyordum.
Bize taraf bakınıp beni aramış ve görünce gülümsemişti . Bana gülümsemesi üstümdeki yükü hafifletmişti sanki . Ona doğru yürüyüp önünde durmuştum.
"Çok yakışıklısınız beyefendi . Güzelliğiniz karşısında dilim tutuldu resmen . "
"Imm benim size iltifat etmeme gerek yok. Siz hep güzeldiniz ve ımmm ben şey çok teşekkür ederim."
Söylediği sözleri düşünerek ve seçerek söylemişti . Her şeye çok dikkatle yaklaşıyordu .
Ona elimi uzattım.
"Hadi çıkalım mı ?"
Kafasını sallayıp elimi tutmuştu . Hemşirelere el sallamış göz kırpmıştım . Hastaneden çıktık ve arabama bindik.
~~~~Ay ay ay neler olduuu öyleeee çok tatlı değiller mii ?~~~~~
