Hemşire , cebindeki sakinleştirici iğneyi çıkarıp Barlas'ın yanına yaklaştı. Barlas'ın elinde ki damar yoluna vuracaktı ki Barlas hemşirenin bileğinden ani bir hareketle tutup itmesiyle hemşire yere düşmüştü . Güvenlik aceleyle hemşireyi kaldırıp geri çekti .Ben ise olduğum yerde Barlas'a odaklanmıştım.
Yüzünü saklama çabası içerisindeydi . Bu yaptığı hareketleri isteyerek yapmıyor gibiydi . İçinde can çekişen birisi vardı.
Ona yaklaşıyordum yavaş adımlarla. Güvenlik beni durdurmak istedi ancak izin vermedim .
Barlas'ın tam arkasında duruyordum . Benu fark etmemiş gibiydi ya da yaklaşmama izin vermişti .
Omzuna dokunup ona seslendim ;
"Barlas , bana bakabilir misin?"Elleriyle yüzünü kapatmış, kafasını duvara yaslamış vaziyetteydi.
"Neden?"
Ses tonumu ayarlayıp
"Bana güven lütfen seni rahatsız eden her şeyden kurtaracağım."Ellerini yüzünden indirip bana dönmüştü ama tetikteydi. Her yaptığım hareketi izliyor nefes alışverişlerimi sayıyordu.
Kollarımı onun omuz genişliğinde kaldırıp açtım .
"Sana sarılabilir miyim?"Kollarımı incelemiş avuç içlerime bakmıştı. Güveniyordu yavaş yavaş . Gözlerimin içine bakmış ve bana doğru eğilmişti . Bu hareketiyle izin verdiğini anlamıştım. Gülümseyip ona yavaşça sarıldım ve kafamı omzuna koydum .
Ne kadar hastanede kalsada kendisine özel güzel ve huzur verici bir kokusu vardı .
Sessizce
"Seni kurtaracağım merak etme Barlas. Artık benim yanımda güvendesin ."Ellerini belime dolamıştı
"Sana güvenebilir miyim?"Onu sakince onaylamıştım .
Bir süre öyle kalmıştık . Bana sarılınca titremesi ve hızlı nefes alışverişleri ortadan kayboluvermişti . Ondan ayrılmak istiyordum ama belime kollarını dolamıştı ve bırakmıyordu .Sessizce kulağına fısıldamıştım.
"Korkmana gerek yok ben diğerleri gibi seni bırakmam ya da senden kaçmam . Ben seni buradan çıkarmak ve özgürlüğüne kavuşturmak için buradayım . Ne zaman istersen beni çağırabilirsin . Hemen gelirim yanına."Çenesini oynatmıştı hissetmiştim m
"Söz ver "
"Söz, kız sözü "~~~~Çok tatlı değiller mii Bu bölüm biraz kısa oldu kusura bakmayınn~~~~~~