( කතාව කියවන්න කලින් මේක අහලා යන්න !!!!!!!!! )
**********
ඉතින් ඒ නුවේද් හිතපු කෙනාමයි කියන්න සාක්ශි අවශ්‍ය නොවෙද්දි එයා කරේ අර කඳුලු වැටෙන ඇස් වලින් ඒ වචන අස්සෙ ආයෙ ආයෙම අතරමං උන එක.ඊටත් පස්සෙ අර සින්දුව මුල ඉඳලම ආයෙම අහන්න පටන් ගත්තු එක..
" මේ ප්‍රථම වසන්තයයි
දිවි අරණේ මධු මල් පිපෙනා
බිඟුරැව් නැඟෙනා
මේ ප්‍රථම වසන්තයයි "
හසරැල් එදා නුවේද්ගෙන් එයා කැමතිම සින්දුව අහපු හේතුව නුවේද්ට තේරුණේ ඒ වෙලාවෙ..
" තරු නැඟෙන තුරා නිදිබර අඹරේ
සඳු නැඟෙනතුරා සිටියදි අඳුරේ
ඔබ සුපුන් සඳක්‌ සේ පායා
පහන් රැයක්‌ වී ආවේ...
මේ ප්‍රථම වසන්තයයි
දිවි අරණේ මධු මල් පිපෙනා
බිඟුරැව් නැඟෙනා
මේ ප්‍රථම වසන්තයයි "
මෙච්චර කල් හසරැල් මේක හංගපු එක ගැන හසරැල් එක්ක බොරුවට හරි තරහ ගන්නද එහෙම නැත්තම් හසරැල් ඒ රහස හරිම වෙලාවක , හොඳම දවසක නුවේද් ඉස්සරහ එළි කරපු එක ගැන , එයාව පුදුම කරපු එක ගැන සතුටු වෙන්නද කියලා නුවේද්ට ආයෙ ආයෙම හිතන්න ඕනෙ උනේ නෑ.
මොකද ඔතනින් දෙවනියට කියපු පුදුමය වගේම සතුට පිරුණු හැඟීම අනිත් හැමදේටම වඩා උඩිනුයි තිබුනෙ..
" සිත පවස දරා මිරිඟුව අතරේ
දිය පහස පතා සිටියදී කතරේ
ඔබ සිහිල් දොළක්‌ සේ පාවී
වසන්තයක්‌ වී ආවේ...
මේ ප්‍රථම වසන්තයයි
දිවි අරණේ මධු මල් පිපෙනා
බිඟුරැව් නැඟෙනා
මේ ප්‍රථම වසන්තයයි "
සින්දුව ඉවර වෙනකොට නුවේද් හිටියෙ මේ දැන් මේ තප්පරේ හසරැල්ව හොයන් ගිහින් චප්ප කරලා බදාගෙන ඉඹින්න තරම් හිතකින්.. ඒත් වෙලාව වගේම මහන්සියත් ඒ හැඟීමට හරස් වෙනකොට නුවේද් හසරැල්ට මැසේජ් එකක් විතරක් යවලා කම්මුල් තෙමාගෙන ගිය කඳුලු පාරවල් පිහලා දැම්මා..
