Love Made In Sweden

Αλέξανδρος

- Και εσείς οι δύο.., (δείχνει με το δάχτυλο εμένα και τον Αλέξανδρο, απευθυνόμενος σε εκείνον) είστε μαζί?

Ο Αλέξανδρος γελάει σαν να άκουσε κάποιο ανέκδοτο και απαντάει με το πιο ψωνισμένο υφάκι που μπορεί να έχει άνθρωπος. 

- Μάι σουηντις φρεντ...Αλέκος ιζ αν αηντία. Χι νταζ νοτ μπιλονγκ το ενι γούμαν! (: Σουηδέ μου φίλε, ο Αλέκος είναι ιδέα. Δεν ανήκει σε καμία γυναίκα!)

Η Κέλλυ χωρίς να χάσει χρόνο σηκώνει το χέρι και τον φασκελώνει  "Πάρτα ψώνιο!"

Η Μίνα βιάζεται να εξηγήσει τη χειρονομία στον φίλο της " Μωρό μου, αυτό οι Έλληνες το κάνουμε όταν θέλουμε να πούμε στον άλλο είσαι μαλάκας!"

Ο Μάγκνους βάζει τα γέλια και αμέσως ζητάει συγγνώμη που γέλασε. Ο Αλέξανδρος κοιτάζει μια την Κέλλυ μία τη Μίνα δολοφονικά και εγώ είμαι στα όρια να του αστράψω ένα χαστούκι να μάθει, ο καβαλημένος. 

Δεν θα πρεπε να με πληγώνει το να λέει τέτοια, έπρεπε να έχω συνηθίσει πια. 

Ο Αλέξανδρος από την αρχή μου εξηγήθηκε οτι δεν μπορεί τις δεσμεύσεις. Μου είπε εξ αρχής οτι δεν θέλει το πακέτο σύζυγος- παιδιά- οικογενειακή θαλπωρή. Του φτάνει να είναι με τον σκύλο του, να κάνει τα σπορ του και να περνάμε καλά όποτε έχει διάθεση. Αν το θέλω κι εγώ, μου είπε, του αρέσω σα γυναίκα και θέλει να βρισκόμαστε.

 Και η αλήθεια είναι οτι εκτίμησα την ευθύτητά του. Δεν μου πούλησε υποσχέσεις για τίποτα, και άλλωστε ΟΚ...είναι εξωπραγματικά όμορφος για να είναι αποκλειστικά μαζί μου. Μπορεί να έχει όποια θέλει! Βλέπω καλά όταν περπατάμε τα βλέμματα των γυναικών...μικρών και μεγάλων! Εννοώ, καλή είμαι...έχω κι εγώ τη γοητεία μου, αλλά για να είμαστε ρεαλιστές, δεν είμαι στα κυβικά του.

Αφού όταν με πλησίασε και μου έδωσε το τηλέφωνό του με σόκαρε, λέω θα θέλει κάτι. Και όταν βγήκαμε ραντεβού και με φίλησε...ήταν εντελώς απρόσμενο. Όχι οτι δεν το ήθελα, άλλο αυτό! Πολύ το ήθελα. Πολλές φορές τον κοιτάω και δεν πιστεύω οτι κοιμόμαστε μαζί...

Καλά, δεν κοιμόμαστε ακριβώς...γιατί εκείνος δεν μένει ποτέ όλη τη νύχτα. Στην αρχή του το ζητούσα. Αλλά κάθε φορά έβρισκε δικαιολογίες να φεύγει μετά από το σεξ. Ε, και σταμάτησα κι εγώ να το ζητάω. Απλά τον δέχομαι όπως είναι- έτσι δεν είναι οι σχέσεις?

Είναι σχέση αυτό τώρα βέβαια? Δεν ξέρω. Αλλά εκτιμώ τις στιγμές που περνάω μαζί του. Τις απολαμβάνω. Συνήθως. Όταν δε λέει τέτοια. Τότε δεν θέλω να τον βλέπω. 

Τώρα κοιτάζει το πρόσωπό μου. Έχω 'στραβώσει' και φαίνεται. Γράφει κάτι στο κινητό του.

Μετά από μερικά δευτερόλεπτα χτυπάει ειδοποίηση στο δικό μου. 

" Μπουμπού, μη μου στραβώνεις. Θα κάνουμε αγκαλίτσες μετά?"

Δεν ξέρω τί είναι το μεταξύ μας. Αλλά δεν μπορώ να του αντισταθώ. 

Τον κοιτάζω και του σχηματίζω με τα χείλια τη λέξη "μπορεί". 

Χαμογελάει αυτάρεσκα. 

Αυτός ξέρει.