Love Made In Sweden

Majesty

Τον κοιτάζω άφωνη για λίγο. "Τί είναι αυτά που λες!!" καταφέρνω τελικά να αρθρώσω φανερά έκπληκτη.

"Σε παρακαλώ, μην μιλήσουμε εδώ για αυτό. Πάμε έξω τουλάχιστον δεν ξέρω ποιος μπορεί να μας ακούει.." ζητά ικετευτικά.

"Θα πω οτι ζαλίστηκα λίγο και παω να περπατήσω στην παραλία. Μετά από λίγο πες οτι ανησυχείς αν είμαι καλα, κι ελα" του λέω και βγαίνω έξω. Σε ποιά έχω μετατραπεί? 

Η Μίνα με το που με βλέπει μπερδεύει το σοκ μου για αδιαθεσία, οπότε της λέω  πως θέλω να βγω λίγο έξω μόνη γιατί νιώθω κάπως περίεργα... Περιέργως, δεν με πιέζει να έρθει μαζί μου- κάτι που με συμφέρει πάρα πολύ. Βγαίνοντας, βλέπω τον Αλέξανδρο να κάθεται στο μπαρ με μία ξανθιά. Τα βλέμματα μας διασταυρώνονται, και γυρίζω το κεφάλι χωρίς να πω κάτι. 

Περνάω τον χωματόδρομο και βρίσκομαι στην μισοσκότεινη παραλία. Είναι το φάντασμα του πρωινού εαυτού της, με τις ξαπλώστρες των μπιτς μπαρ να λειτουργούν ως χώρος χαλάρωσης   από το χορό για τους άφτερ επισκέπτες τους. Στέκομαι όρθια στην ακροθαλασσιά ώστε να μπορέσει να με βρει εύκολα ο Μάγκνους, και τον περιμένω. 

Ανοίγω το κινητο μου και ψάχνω στο google 'mdma', και διαβάζω για το πώς ενεργεί. Για έναν άνθρωπο όπως εγώ, που δεν έχω κάνει ούτε ύποπτο τσιγάρο, αυτος είναι ένας εντελώς άγνωστος και τρομακτικός κόσμος. "H 3,4-μεθυλαινοδιοξυμεθαμφεταμίνη (MDMA), κοινώς γνωστή ως ecstasy  είναι ψυχοτρόπος ουσία η οποία χρησιμοποιείται κυρίως για ψυχαγωγικούς λόγους. Οι επιθυμητές δράσεις περιλαμβάνουν αλλαγμένες αισθήσεις, αυξημένη ενέργεια, ενσυναίσθηση , αυξημένη συναισθηματικότητα καθώς και ευχαρίστηση. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν εθισμό, προβλήματα μνήμης, παράνοια, δυσκολία στον ύπνο,  θολή όραση, εφίδρωση και γρήγορο καρδιακό ρυθμό. Έχουν αναφερθεί θάνατοι λόγω αυξημένης θερμοκρασίας σώματος και αφυδάτωσης" 

Τώρα βγάζουν πολλά πράγματα νόημα...

- Ήρθα. 

Aκούω τη φωνή του και γυρίζω σε αυτόν. Είμαι γεμάτη  σκέψεις και ερωτηματικά. 

- Γιατί Μάγκνους...? Δεν καταλαβαίνω γιατί το είχες ανάγκη αυτό!

- Γιατί δεν αντέχω Χελένα. Γιατί κάθε μέρα σκέφτομαι να φύγω και δεν μπορώ να το κάνω. Και κάπως πρέπει να αντέξω...

- Πού τα βρήκες αυτά?

- Τα έφερα μαζί μου κρυφά. Δεν θα έπαιρνα αν δεν ένιωθα την ανάγκη να αντιμετωπίσω την κατάσταση εδώ. Έχω πάρει δύο φορές...

-Τη μία που έπαθες οβερντόουζ..

- Τη μια που ανακάτεψα αλκοόλ κατά λάθος σα βλάκας, ναι...

- Και την άλλη...?

- Την άλλη ήταν στο μπιτς πάρτι...

- Στο πάρτι που εμείς... Γι' αυτό χτυπούσε έτσι η καρδιά σου!?! 

Απογοήτευση...θυμάμαι το σώμα του να καίει, θυμάμαι να ακούω τους χτύπους της καρδιάς του.. Πόσο τρυφερός ήταν! Νόμιζα πως ήταν-

- Οχι, δεν χτυπούσε μόνο για αυτό η καρδιά μου... Απόψε δεν έχω πάρει τίποτα. Και η καρδιά μου έχει τρελαθεί. Χτυπάει κάθε μέρα για σένα από τότε που ήρθα εδώ. Κάθε κύτταρο μου ζει για σένα. Δεν ξέρω πώς να στο πω!

Μου αρπάζει το δεξί χέρι και το ακουμπάει στο στήθος του. Ακούω την καρδιά του. Χτυπάει δυνατά. Και η δική μου το ίδιο.

Με κοιτάζει στα μάτια. Είναι τόσο εξωπραγματικά όμορφος... "Είμαι ερωτευμένος Χελένα.. Και έχω διαλυθεί να είμαι ο δεύτερος για σένα. Δεν αντέχω να νιώθω οτι δεν είμαι παρά μια παρηγοριά όταν ο πίθηκος σε πληγώνει. Δεν το μπορώ. Και δεν έχω μάθει να είμαι υποκατάστατο..." 

- Δεν είναι έτσι, στο ορκίζομαι... Τα χάνω...δεν είχα καταλάβει οτι είχε τόσο βαθιά αισθήματα για μένα..

- Είναι έτσι! Τον βλέπω πώς σου φέρεται. Βλέπω πώς σε πληγώνει. Εσύ είσαι είσαι βασίλισσα! Κι αυτός σου φέρεται σαν πιόνι. Και ας μην είσαι μαζί μου.... Χελένα, θέλω να μην-

 Τον αγκαλιάζω σφιχτά. Τον κρατάω πάνω μου. Το κεφάλι μου φτάνει στο στήθος του, μυρίζω το άρωμά του με μια βαθιά εισπνοή και του αφήνω ένα φιλί πάνω από τη μπλούζα του. Με σφίγγει πιο πολύ πάνω του και ύστερα πιάνει μέσα στα χέρια του το πρόσωπο μου και με φιλάει. Με φιλάει υπέροχα. 

Με το βάρος από το σωμα του με οδηγεί και πισωπατώ σε μια ξαπλώστρα, με σπρώχνει απαλά και ξαπλώνω. Είναι σκοτεινά και δεν φαίνεται κανείς τριγύρω. Δεν σταματά να με φιλάει "Σε θέλω τόσο που πονάω" λέει και με μια γρήγορη κίνηση βάζει το χέρι του μέσα από το εσώρουχο μου και με χαϊδεύει. Μου φεύγει ένας αναστεναγμός ενώ φιλιόμαστε, και σαν κάτι να με ξυπνά, του λέω ξέπνοα οτι πρέπει να γυρίσουμε μέσα. Δεν το θέλω καθόλου όμως έχει περάσει πάρα πολλή ώρα. 

"Πρέπει να μιλήσουμε για το πώς θα το χειριστούμε, πώς θα το πούμε...αλλά δεν γίνεται αυτή τη στιγμή." Του λέω και συμφωνεί. Και προσθέτω "Υποσχέσου μου οτι θα τα πετάξεις." Γνέφει καταφατικά, σηκωνόμαστε και επιστρέφουμε στο κλαμπ.

Η Μίνα έχει φύγει.