Μείνε.

210 30 4
                                    

Η Κέλλυ ακόμα μιλάει με τον μπάρμαν, τώρα όμως δείχνουν σοβαροί. Την κοιτάζω και μου κλείνει αινιγματικά το μάτι.  Πλησιάζω τον Αλέξανδρο. Μου χαμογελάει όλο γοητεία, σηκώνεται και στέκεται όρθιος πίσω μου. Έχει αλλάξει σε σχέση με τον κουλ τύπο που άφησα πίσω πριν λίγα λεπτά που βγήκα για τσιγάρο έξω! Με αγκαλιάζει και πιέζει το σώμα του πάνω μου. Κάνει στην άκρη τα μαλλιά μου από τον αριστερό ώμο μου και σκύβει στο αυτί μου.

"Μου έλειψες μπουμπού..."  φιλάει τον λοβό από το αυτί μου...και μετά τον λαιμό...και ύστερα τον ώμο, σε μία κίνηση με ροή... Ξέρει τί επίδραση έχει πάνω μου. Νιώθω κάτι σκληρό χαμηλά στη μέση μου. Τυλίγει τα χέρια του γύρω της και ακουμπώ απαλά το κεφάλι μου πίσω, στην πλάτη του. Κατεβάζει τα χέρια του στους γοφούς μου και με χαϊδεύει αργά "Πιες το ποτό σου και...πάμε να φύγουμε." "Μας βλέπουν μωρό μου..." παίρνω τα χέρια του  από τα μπούτια μου και τα κρατάω στα χέρια μου.

- Έχω καυλώσει από το απόγευμα με το σορτσάκι σου... Εγω και όποιος άλλος σε είδε... Μη με βασανίζεις... Μου ψιθυρίζει ξέπνοα και με γυρίζει αντικρυστά στην αγκαλιά του.

- Η Κελλυ? Ρωτάω νιώθοντας οτι δεν είναι σωστό να την αφήσω.

- Θα έχει παρέα η Κέλλυ....πίστεψέ με. 

Δίκιο έχει από οτι φαίνεται..

Παίρνω το ποτό μου στο χέρι και πινω δύο γενναίες γουλιές. Στην πίστα χορεύουν ασταμάτητοι η Μίνα με τον Μάγκνους. Ο Άλεξ με κρατάει από τη μέση και βαδίζουμε προς την έξοδο. Τους σηκώνουμε το χέρι χαιρετώντας λες και μας κυνηγάνε και η Μίνα μου κάνει νεύμα οτι θα μιλήσουμε στο τηλέφωνο για αύριο. Φτάνοντας στην πόρτα της εξόδου, με το χέρι του Άλεξ αρκετά εκατοστά κάτω από τη μέση μου, δεν ξέρω για ποιο λόγο... γυρίζω το βλέμμα προς την πίστα. Ο Μάγκνους με κοιτάζει.

----

Στις σκάλες για το δωμάτιό μου έχουμε μετρήσει κάθε σκαλοπάτι. Με πιάνει πίσω από το λαιμό και με τραβάει πίσω να με φιλήσει σε κάθε βήμα. Σταματάω και ανεβαίνω με παύσεις από τα τραβήγματα. 

Κλείνοντας την πόρτα με πιο πολλή φασαρία από όση θα 'πρεπε, με σπρώχνει και ξαπλώνω στο κρεβάτι. Τραβάει και μου βγάζει μονομιάς το σορτσάκι και το εσώρουχό μου και γδύνεται κι εκείνος με κινήσεις που θα ζήλευε κι ο Φλας Γκόρντον. 

Σκύβει και με γλύφει ανάμεσα στα πόδια και μου δίνει να κάνω το ίδιο  στον Γίγαντα (ναι, έτσι το λεει), και ύστερα μου σηκώνει τα πόδια και μπαίνει μέσα μου. Μου αρέσει τρομερά να τον νιώθω, κλείνω τα μάτια και το απολαμβάνω με όλες μου τις αισθήσεις αυτό που μου κάνει "πες το..." μου λεει λαχανιασμένος καθώς επιταχύνει τις κινήσεις του. "Πες μου..με θες πολύ μωρό μου?" "Πολύ..πολύ πολύ..." του απαντάω ξέπνοα και με τραβάει να γυρίσω στα 4. Ανοίγω τα μάτια και...κοιτάζω στον καθρέφτη απέναντί μας...κοιτάζεται. Θαυμάζεται.. "Ρε Άλεξ..." του λεω.. "Αχχχ ρε Άλεξξξ" "Έλενά μου..." 

Όταν τελειώνουμε και οι δύο, μπαίνουμε για ντους μαζί. Κι όπως σαπουνίζουμε ο ένας τον άλλο τρυφερά και φιλιόμαστε.. τον κοιτάζω στα μάτια..."Μείνε..." του λέω.

Έχω πολύ καιρό να το ζητήσω... 

"Δε γίνεται αγάπη, πρέπει να πάω να ταΐσω τον Γκόμενο"

Έτσι είναι ο Αλέξανδρος. Νομίζεις οτι θα πεθάνει από έρωτα όταν τον πιάνει η διάθεση...αλλά δεν κρατάει πολύ. Ακριβώς όσο ένα πήδημα.

Love Made In SwedenWhere stories live. Discover now