Love Made In Sweden

Ξέχασε Με

Ο Μάγκνους μαζεύει τα πράγματά του από το ξενοδοχείο του και έρχεται στο δωμάτιό μου. Το πρόσωπο και το σώμα του είναι γεμάτα αμυχές και μελανιές. Τον φροντίζω και του εξηγώ τις λεπτομέρειες για το τί συνέβη τελικά, αφού δεν αντάλλαξε ούτε λέξη με τη Μίνα. Ούτε καν την κοίταξε όση ώρα ετοιμαζόταν, μου είπε. Του εξηγώ πώς η άσπονδη φίλη μου και πρώην σχέση του μας έπαιζε και τους δύο περιμένοντας σαν την οχιά την κατάλληλη στιγμή να επιτεθεί. Έχω ήδη αλλάξει τα εισιτήρια της επιστροφής μας για την επόμενη μέρα.

Η Κέλλυ είπε οτι δεν μπορεί να πάρει καμίας το μέρος και οτι χρειάζεται χρόνο να επεξεργαστεί τα όσα έγιναν. Είπε πως καμία μας δεν την εμπιστεύτηκε με την αλήθεια. Και δεν την αδικώ. Ντρεπόμουν για αυτό που έκανα και δεν ήθελα να τη μπλέξω κι εκείνη όμως σε όλο αυτό..

Είναι πολύ αργά το βράδι όταν λαμβάνω ένα μήνυμα από τον Αλέξανδρο. "Θέλω να σου μιλήσω. Τελευταία φορά." Το λέω στον Μάγκνους που έχει ξαπλώσει δίπλα μου (πονάει ολόκληρος) και διστακτικά μου λέει οτι δεν μπορεί να με εμποδίσει να μιλήσω μαζί του, αλλά οτι ο ίδιος δεν θέλει να τον δει μπροστά του.

Με περιμένει έξω από το ξενοδοχείο. Δείχνει τα χάλια του. Όσο χάλια μπορεί να δείξει, δηλαδή.

-Τί με ήθελες?

-Μπορούμε να περπατήσουμε λίγο?

Συμφωνώ και περπατάμε στο σκοτεινό χωματόδρομο παράλληλα με την παραλία. Δεν κοιταζόμαστε. Μυρίζει το θυμάρι μαζί με το θαλασσινό αεράκι. Είναι όμορφη νύχτα.

- Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη Έλενα. 

Τον κοιτάζω που δαγκώνει τα χείλη του. Δυσκολεύεται.

- ...

- Ξέρω οτι δεν σου φέρθηκα σωστά με τη Μίνα. 

- Δεν πειράζει Αλέξανδρε...καταλαβαίνω.

- Ξέρω οτι σε έχω πληγώσει πολύ....

- Αλήθεια, δεν πειράζει!

- ...και ξέρω οτι σου μίλησα σκληρά και σε-

Σηκώνω το χέρι μου και ακουμπάω απαλά τα δάχτυλά μου στο στόμα του ώστε να μη μιλήσει άλλο. Σταματάω στη μέση του δρόμου και στέκομαι αντικρυστά του. Είμαι πολύ σοβαρή. Και εννοώ κάθε λέξη που λέω. Με κοιτάζει έκπληκτος στα μάτια.

- Αλήθεια σε ευχαριστώ. Έπρεπε να γνωρίσω κάποιον σαν...εσένα. Κάποιον που δεν είναι ικανός να νιώσει όσα νιώθω εγώ. Έπρεπε να σε συναντήσω για να μπορέσω να καταλάβω τί ακριβώς είναι αυτό που αξίζω... και να το αναγνωρίσω όταν εμφανιστεί. Και εμφανίστηκε. 

- Εννοείς τον ξανθομπάμπουρα? Σοβαρά τώρα?? Έλενα, εγώ ήθελα να σου ζητήσω μία ευκαιρία να είμαστε μαζί. Πάντα σε ξεχώριζα, το ξέρεις αυτό. Είσαι η μόνη σταθερή σχέση μου τόσο καιρό. Και παρόλο που έχω κάνει βλακείες, έχω αισθήματα για σένα. Μπορώ να το προσπαθήσω αν θες κι εσύ..

- Είναι αργά Αλέξανδρε. Δεν είσαι ο άντρας που μπορεί να σταθεί στο πλάι μου, το ξέρω πλέον.

Με κοιτάζει πολύ γοητευτικά... Κατεβάζει το βλέμμα του στο στόμα μου. Έχει επιστρατεύσει όλη του τη γοητεία. Μου ακουμπά το πρόσωπο και κάνει να σκύψει το πρόσωπό του προς το δικό μου. Για μια στιγμή... αλλά όχι.

- Μπορούμε να γυρίσουμε πίσω? Έχω ταξίδι αύριο νωρίς.

- Ναι.. 

- Δεν είσαι κακός, Άλεξ. Απλά έχεις λάθος εντύπωση για το τί είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Εμένα ξέχασε με, αλλά κράτα τη διάθεσή σου να νιώσεις κάτι αληθινό επιτέλους!

Τον φιλάω στο μάγουλο και μπαίνω στο δωμάτιο. Ξαπλώνω δίπλα στον Μάγκνους που έχει αποκοιμηθεί. Με την κίνηση από το σώμα μου ξυπνάει και με τραβάει κοντά του.

- Όλα εντάξει?

- Όλα πολύ εντάξει.   

**********************************************************

(και κάπως έτσι είμαστε αισίως ένα κεφάλαιο πριν το τέλος!)