ANAHTAR

Şüphe

Neva nefes nefese hastaneye geri döndüğünde karşısında telefonla konuşan Asaf'ı buldu. Asaf biraz telaşlı bir halde telefonu kapatıp olduğu yerde beklemeye başladı.Neva o kadar korkmuş ve böyle bir riski tek başına aldığı için o kadar suçlu hissediyordu ki sevgilisinin telaşlı görünmesine çok aldırmamış nerede olduğunu açıklayacak yalanlar düşünmeye başlamıştı.Ağca'nın bir suça karıştığını söylese kendini inandırabilecek miydi ? Ya da ellerinde bunu kanıtlayacak bir kanıt var mıydı ? Başkomiseri delilsiz suçladığımız ortaya çıkarsa Asaf'ın işi ne olacaktı gibi düşünceler arasında boğulan Neva kendini Asaf'ın karşısında bulduğunda, 

'Biraz hava almaya ihtiyacım vardı o yüzden hastaneden uzaklaştım' dedi. Asaf inanmayan ve sorgulayan gözlerle baktıktan sonra konunun çok üzerinde durmadan kabul eder bir biçimde başını sallayıp konuyu kapattığında Neva 'Müge'yi görsem iyi olacak sende gelmek ister misin ?' dedi. Asaf gidip gitmemek arasında kalmıştı çünkü Müge'ye güvenmiyordu konuştuklarını ablasına söyleyebilir buda Neva ve Asaf arasında geri dönülemez sonuçlara yol açabilirdi. En iyisi gitmek diye düşündü içinden Müge bir şey söyleyecek olursa onu engelleyebilirdi.

Odanın önüne geldiklerinde içeriden gelen konuşma seslerini duyan Neva ve Asaf bir adım geride dinlemeye başladılar. Sesler Müge ve annesine aitti. Hülya Hanım olaylardan çok yıpranmış olacak ki göz altları mor , yüzü sarı ve yorgun görünüyordu.Bunun aksine Müge toparlanmış hatta hastane kıyafetlerini çıkartmış ve gitmeye hazır gibi görünüyordu.Bunu gören Neva telaşlı bir halde içeriye girdi ve

-'Daha tedavin tamamlanmadı nereye gidiyorsun hastanede kalmamız gerekiyor.' dedi. Ablasını umursamayan ve aslında duymazdan gelen Müge toparlanmaya devam ettiği sırada Asaf Müge'nin bu hallerine tahammül edemeyip,

-'Ablanı duyduğunu sanıyorum.'dedi.Müge'nin Asaf'ın sesini duymaya bile tahammülü yoktu vücudunda engel olamadığı bir titreme ve yüzüne yansıttığı tiksinme ifadesi ile ablasına doğru dönüp 'buradan çıkabilirim artık iyiyim kalmamın bir anlamı yok pansumanı evde annemde yapabilir. Nasıl olsa bileklerimi dikmediler mi ? ' dedi. Neva duydukları karşısında ne tepki vereceğini bilemiyor annesini bu durum karşısında daha çok üzmek istemiyordu.

-'Bize biraz izin verir misiniz ? dedi. Müge ile yalnız konuşmak istiyorum.Bunu duyan Hülya Hanım toparlanıp çıkmaya hazırlanırken Asaf duydukları karşısında çok rahatsız olmuş ve onları asla yalnız bırakmak istemiyordu. Emin misin ? demek ister gibi Neva'nın omzuna dokunduğunda Neva annesi ve Asaf'ı kapıya doğru yönlendirmişti. Odada yalnız kaldıklarında Neva kardeşine doğru birkaç adım yaklaşmış ve aradaki mesafeyi soyut olarak kapatamasa bile somut olarak kapatmaya çalışmıştı. Gözlerinde beliren korkuyu,merağı, telaşı gizlemeye çalışarak 'iyi misin gerçekten ?' diye sorduğunda Müge katlamak üzere olduğu son tişörtünü bir kenara atıp varolan tüm siniri ve vücünda kalan son enerjiyle ablasını itip bağırarak 'nedense bugün herkes bana aynı soruyu soruyor' demişti.

-'Seni merak ediyoruz Müge bilmem farkında mısın ama dün intihar etmeye çalıştın bugün bileklerinde dikiş ve bandajlar var ama sen hiçbir şey olmamış gibi davranılmasını istiyorsun.Son günlerde bize bir duvar ördün asla yanına yaklaştırmıyorsun bir derdin var bizimle paylaşmıyorsun ne olsun istiyorsun.' diye bağırmaya başladığında Müge dik duruşundan ödün vermemeye çalışsada gözlerinin dolmasına engel olamamıştı.

-'Hayatım hakkında hiçbir şey bilmiyorsun sen mükemmel hayatında başarıda başarıya koşarken herkes seni alkışlarken ben bu şekilde bir hayat süremedim ablacım özür dilerim. Senin gibi güçlü duramadığım ve mükemmel olamadığım için yine suçu bende arayalım değil mi ?' dediğinde göz yaşlarına hakim olamamıştı ve bağırışmaları arasında aynı zamanda da ağlamaya başlamıştı.Neva duydukları karşısında o kadar sinirlenmişti ki vücudunun hareketlerini kontrol ederken güçlük yaşıyordu.