Kulaklıklarımı kulağıma taktım, Cem Adrian 'ın 'Zincir' şarkısını açtım.
"Sensiz, umudum yok"
"Umudum yok"
"Hayat rüya , her şey yalan"
"Geçebilir mi bu acı?"
Ne kadar anlamlı değil mi? Benim için. Hayatımı anlatan şarkı , hergün birkez daha bu şarkıyı dinliyorum. Ölene kadar, dirilene kadar. Evet, gelmiştim artık. Geriye sadece anlatmak kalıyordu.(O da anlatabilirsem:)"
"Merhabalar, randevunuz var mıydı?"
"Yok, ben sadece Ayçin Hanım ile görüşecektim"
"Peki o zaman siz şöyle geçin, ben sizi çağırırım"
Bana gösterilen yere doğru oturdum.
"Ne içerdiniz?"
(İç sesim)
- Ne içmezdim ki(!) Kokteyler falan alalım abla.
"Yok ben bir şey almayayım"
(İç sesim)
-Abla ne yapıyorsun sen ya? Şimdi mutfakta neler vardır ,neler. Sen git bi kokteyl al da gel
"Of , sus artık!"
Sinirimden tüm binayı inletmiştim. O sırada geçen bir kadın.
" Sibel, sen bunu öne al ha, bununki acil"
Bu kadın baya baya bana deli demeye çalışıyordu. Ben gösterirdim ona gününü
( Aklımdaki senaryo)
- Hey, kızım sen bir baksana! Sen kimsin de benim hakkımda böyle konuşabiliyorsun?
Sert bir tokat, karşıdan da bir tokat geldiğini hayal etsek.
Ben şimdi gösteririm sana gününü!
Ve saç başa girsek. Fena fikir değil ha.
Ve sonrada polisler gelse oradan da beni alsalar, hapse girsem. Ayy ne saçmalıyorsun sen Gine ya!
"Eflin Hanım!"
"Ah.. Efendim"
Ah ne alaka ya? İyice saçmalamaya başladım.
"Eflin Hanım sabahtan beri diyorum ki, randevunuzun saati geldi, içeri girebilirsiniz."
Bu laf mı soktu şimdi bana? Üstelik yaşlılarla konuşur gibi de birde bağıra bağıra konuşuyordu.
"Bağırmanıza gerek yoktu, kulaklarım sizden iyi duyuyordu zaten"
Ooo Eflin =1 Sibel=0. İyi laf soktum.Sokmamla da beraber yüzünde alaycı bir ifade oluştu.
"Şu taraftan görmüyorsanız göstereyim"
Bu kadın laf sokmaya çalışıyordu ama sokamıyordu. (Bilmiyordu da zaten sokmayı)
"Şuan sizin o ilkokuldan kalma laflarınızla tartışacak durumda değilim."
Ayçin Hanım'ın odasına doğru giderken arkamdan gülmeye başladı.
"Belli, belli"
Ay çok komik! Ben bu kadını haddini bildirecektim yoksa uslanmayacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kum Saatinin Tutsakları(Tamamlandı)
Romansa'Biz kum saatinin içine mâhkum kalmış birer tutsaklardık. 'Biz bir kum saatinden ibarettik ,o bir hayat bende hayatın kalbiydim. O camları beraber kırdık ,beraber aştık şimdi ayrılmak yakışır mıydı bize? Her zaman yanyana dipdipe hissettik ama hiçbi...
